علت عدم تسلط برخی استادان دانشگاه به زبان انگلیسی چیست؟

به گزارش مجله خبری نگار/قدس: هادی یوسفی در خصوص ارزیابی مرکز پژوهش‌های مجلس از میزان تسلط نسبی مدرسان و استادان دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی به زبان انگلیسی گفت: هنوز یک پژوهش دقیق و جامعی در این زمینه صورت نگرفته تا بر اساس آن بتوان وضعیت آنان را به صورت علمی ارزیابی کرد؛ اما مشاهدات میدانی ما حاکی از این است که در مجموع بخشی از استادان وضعیت مناسبی در زبان انگلیسی ندارند. یعنی شاید در ترجمه و خواندن- ردینگ- مشکل چندانی نداشته باشند، اما در نوشتن –رایتینگ- و صحبت کردن- اسپیکینگ- به انگلیسی مشکلات عدیده‌ای دارند که کمتر بُروز و ظهور پیدا می‌کند.

وی درباره عمده دلایلی که موجب شده تا بخشی از استادان دانشگاهی تسلط نسبی به زبان انگلیسی نداشته باشند، گفت: بخش عمده مشکل به سفت و سخت نبودن شرایط و الزاماتی بر می‌گردد که دانشگاه‌ها برای این موضوع لحاظ می‌کنند. در واقع فرایند جذب استادان توسط دانشگاه‌ها ناقص است. به عبارت دیگر اگرچه در جذب مدرسان و اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها موضوع مهارت صحبت کردن به انگلیسی مورد بررسی قرار می‌گیرد، اما این بررسی در حد ترجمه یک متن و یا صحبت کردن به انگلیس در دو سه جمله است که چنین چیزی قطعا نمی‌تواند یک ارزیابی دقیقی و درستی از وضعیت شخصی باشد که می‌خواهد به عنوان استاد جذب دانشگاه شود.

نوشتن و صحبت کردن به زبان انگلیسی یک پیش نیاز در تعاملات علمی و بین المللی محسوب می‌شود، بنابراین استادان و مدرسان ما باید به زبان انگلیسی تسلط نسبی داشته باشند. یوسفی، با اشاره به این که نوشتن و صحبت کردن به زبان انگلیسی یک پیش نیاز در تعاملات علمی و بین المللی محسوب می‌شود، تصریح کرد: بنابراین استادان و مدرسان ما باید به زبان انگلیسی تسلط نسبی داشته باشند.

وی با بیان این که دانشجویان خارجی برای این که در دانشگاه‌های ما تحصیل کنند به مدت ۶ ماه زبان فارسی را تعلیم می‌بینند، افزود: اگرچه این یک اقدام مثبتی است، اما از مدرس و عضو هیئت علمی دانشگاه انتظار می‌رود که به سطحی از زبان انگلیسی تسلط داشته باشد تا بتواند در صورت حضور دانشجوی خارجی در کلاسش، توضیحات دروس را به زبان انگلیسی هم ارائه دهد تا او هم بهتر بتواند دروس را درک کند تا این گونه مشکل دانشجویان خارجی ما در درک مناسب مفاهیم دروس که عمدتاً ریشه در ارائه دروس صرفا به زبان فارسی دارد بر طرف شود.

این پژوهشگر گروه آموزش عالی مرکز پژوهش‌های مجلس، در همین زمینه با ابراز تاسف ادامه داد: با این وجود از بُعد قانونی، در حال حاضر برای مدرسان و اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی تسلط نسبی به زبان انگلیسی الزامی نیست. یعنی اگر از این مهارت برخوردار باشد برایش یک ویژگی مثبت است و اگر هم نداشته باشد انگار خیلی هم دچار چالش نخواهد شد.

یوسفی، با اشاره به این که الزامی شدن تسلط نسبی مدرسان و اعضای هیئت‌های علمی دانشگاه‌ها به زبان انگلیسی بسیار ضرورت دارد، تصریح کرد: برای این منظور نیز به نظر نمی‌رسد که نیازی به تدوین قانون جدید و الزام از خارج از دانشگاه‌ها باشد، چون این مراکز با وجود قانون تشکیل هیئت امنای دانشگاه‌ها اختیارات قابل توجهی در این زمینه دارند، و خودشان می‌توانند این گونه الزامات و ضرورت‌ها را پیش بینی کنند. در این صورت شخصی که می‌خواهد به عنوان عضو هیئت علمی جذب شود و ارتقا پیدا کند، خود را با شرایط و الزامات دانشگاه تطبیق می‌دهد و مشکل مورد نظر هم رفع می‌شود.