وداع آخر! آیدا محمدی: خدایا خواهرم را به تو سپردم

به گزارش مجله خبری نگار، ملیکا محمدی، هفته گذشته در سانحه تصادف در دوراهی باغمچک بم جان به جان آفرین کرد. او از بازیکنان خوش تکنیک فوتبال زنان ایران بود که در سن ۲۳ سالگی راهی خانه ابدی خود شد. پدر و مادر مرحوم ملیکا به همراه ایدا محمدی به ایران امدند تا او را در خداحافظی از ایران تنها نگذارند. خواهر او به گفته‌ی پدر و مادرش نزدیک‌ترین فرد به ملیکا بود و برای انجام هر کاری با او مشورت می‌کرد. حالا ایدا تنها شد و تنها پیراهن شماره ۱۸ است که برای او باقی مانده است.

پیراهنی که ملیکا ۵ بار آن را به تن کرد تا برای تیم ملی بازی کند. چشم‌هایش خیس بود و ناباوری هنوز در نگاهش موج می‌زد. منتظر بود یک نفر بیاید و به او بگوید: «بیدار شو آیدا. انگار داشتی کابوس می‌دیدی و گریه می‌کردی...»

خیلی هم منتظر ماند، اما کسی نیامد و آیدا همانجا در دروازه جنوبی ورزشگاه آزادی ایستاد به گریه کردن. با دست‌هایش تور دروازه را گرفت. زانوهایش لرزید، اما ایستاد. این ایستادن همان چیزی است که ملیکا از او می‌خواهد. ملیکا خودش ایستادن را معنا کرده بود. فکر کن! آیدا به همراه بازیکنان خاتون بم به چهارگوشه مستطیل سبز رفتند و با بوسیدن نقطه کرنر با آزادی خداحافظی کردند. رؤیایی که آیدا محمدی از آن گفت: «هر لحظه که داشتم روی چمن‌های آزادی قدم برمی‌داشتم ملیکا با من بود. با هم آزادی را دور زدیم و چهارگوشه باشکوه‌ترین استادیوم ایران را بوسه زدیم. او برای بازی کردن در این استادیوم لحظه‌شماری می‌کرد.»

او درباره آخرین صحبتی که با خواهرش داشت هم بیان کرد: «شب یلدا با من و بابا و مامان صحبت کرد و گفت حال خوبی دارد و از اینکه در بم و سرزمین خود بازی می‌کند بسیار خوشحال است. آخرین عکس‌هایش را هم برای ما فرستاد. تنها می‌خواهم به خدا بگویم که دیگر ملیکا را پیش تو فرستادیم، از او مراقبت کن.»