به گزارش مجله خبری نگار،کارشناسان تخمین میزنند که حدود ۵۰ درصد از افراد در سراسر جهان دچار مقادیر ناکافی ویتامین D هستند در حالی که حداکثر ۱ میلیارد نفر کمبود ویتامین D را تجربه میکنند.
حفظ سطح بهینه ویتامین D برای سلامت استخوان ها، مغز و سیستم ایمنی بدن بسیار مهم است. علاوه بر این پیشنهاد شده است که سطح کافی ویتامین D ممکن است به جلوگیری از افزایش وزن ناخواسته کمک کند.
در این مقاله به بررسی این موضوع میپردازیم که آیا کمبود ویتامین D میتواند باعث چاقی و افزایش وزن شود؟
به نظر میرسد افرادی که دارای اضافه وزن و چاقی هستند، سطح ویتامین D کمی دارند. این باعث شده است که برخی اظهار کنند سطح پایین ویتامین D ممکن است باعث چاقی و افزایش وزن شود.
به نظر میرسد چند مطالعه از این نظریه پشتیبانی میکنند.
در یک مطالعه به مدت ۱۲ هفته هر روز ۱۰۰۰ واحد بین المللی (۲۵ میکروگرم) ویتامین D یا دارونما به زنان داده شد. در پایان مطالعه زنانی که ویتامین D دریافت میکردند ۲.۷ کیلوگرم چربی از دست دادند در حالی که کسانی که در گروه دارونما بودند حدود ۰.۵ کیلوگرم چربی از دست دادند.
زنانی که ویتامین D مصرف میکنند نسبت به گروه دارونما ۱.۴ کیلوگرم عضله بیشتری به دست آورده اند با این حال هیچ تغییر قابل توجهی در دور کمر یا وزن آنها مشاهده نشد.
به همین ترتیب یک بررسی اخیر در ۱۱ مطالعهی کاهش وزن نشان داد که مصرف مکمل ۲۵۰۰۰-۶۰۰۰۰۰ واحد بین المللی (۶۲۵-۱۵۰۰۰ میکروگرم) ویتامین D به مدت ۱ تا ۱۲ ماه ممکن است BMI و دور کمر را در افراد دارای اضافه وزن یا چاقی کاهش دهد.
با این حال این تغییرات بسیار اندک بوده و تفاوت معناداری در وزن کل بدن مشاهده نشده است.
با وجود این یافتهها تحقیقات انجام شده نشان میدهد که مصرف مقادیر بالاتر ویتامین D تاثیر کمی در افزایش یا کاهش وزن دارد. هنوز هم برای ارزیابی صحیح این اثر ممکن است مطالعات بیشتری در مورد تمایز بین وزن بدن و چربی بدن لازم باشد.
در حال حاضر بیشتر محققان بر این باورند که پایین آمدن میزان ویتامین D در افراد دارای اضافه وزن و چاقی ممکن است توسط عوامل دیگری توضیح داده شود.
به عنوان مثال از آنجا که ویتامین D در بافتهای چربی ذخیره میشود افرادی که مقادیر بیشتری چربی بدن دارند ممکن است به مقدار بیشتری ویتامین D نیاز داشته باشند.
افراد دارای اضافه وزن ممکن است زمان کمتری را در فضای باز سپری کنند یا غذاهای غنی از ویتامین D بخورند.
بر این اساس کارشناسان پیشنهاد میکنند که افراد دارای اضافه وزن ممکن است ۱.۵ برابر بیشتر از افراد دارای BMI در محدوده طبیعی ویتامین D نیاز داشته باشند در حالی که افراد چاق ممکن است ۲-۳ برابر بیشتر این ویتامین را نیاز داشته باشند.
کمبود ویتامین D معمولا با علائم قابل توجهی همراه نیست مگر اینکه کمبود آن شدید باشد بنابراین اکثر افراد تا زمانی که آزمایش خون انجام ندهند از کمبود آن اطلاع ندارند.
با این حال کمبود شدید و طولانی مدت ویتامین D میتواند منجر به علائم زیر شود:
*درد استخوان یا تغییر شکل آن
*راشیتیسم
*تشنج
*اسپاسم عضلات
*مشکلات دهان و دندان
*مشکلات قلبی
اگرچه کمبود ویتامین D میتواند هرکسی را تحت تاثیر قرار دهد، اما گروه خاصی از افراد ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرند.
به عنوان مثال افرادی که جراحی بای پس معده انجام داده اند ممکن است توانایی جذب ویتامین D از رژیم غذایی را نداشته باشند و همین ممکن است آنها را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کمبود ویتامین D قرار دهد.
به نظر میرسد افراد مبتلا به سلیاک، سندرم روده کوتاه، بیماری التهابی روده (IBD)، فیبروز کیستیک یا نارسایی مزمن لوزالمعده نیز دچار کمبود ویتامین D هستند.
در افراد مسن و همچنین افرادی که رنگ پوست تیره دارند یا زمان کمی را در فضای باز سپری میکنند خطر کمبود ویتامین D وجود دارد.
علاوه بر این کمبود ویتامین D در افراد چاق بیشتر دیده میشود.
سرانجام برخی از داروهای تجویزی ممکن است تجزیه ویتامین D در بدن را تسریع کرده و احتمالا خطر کمبود ویتامین D را افزایش دهند.
اگر شک دارید که سطح ویتامین D خونتان کم شده به شما توصیه میکنیم که آزمایش خون انجام دهید:
سطح بهینه خون در محدوده ۳۰ تا ۱۰۰ نانوگرم در میلی لیتر قرار دارد. مقادیر کمتر از ۲۰ نانوگرم در میلی لیتر معمولا به عنوان کمبود خفیف و موارد زیر ۱۰ نانوگرم در میلی لیتر به عنوان کمبود متوسط در نظر گرفته میشوند. سطح ویتامین D زیر ۵ نانوگرم در میلی لیتر به عنوان یک کمبود شدید در نظر گرفته میشود.
متخصصان توصیه میکنند که سطح ویتامین D خون خود را دو بار در سال آزمایش کنید یک بار در بهار و یک بار دیگر در پاییز.
بدن شما میتواند ویتامین D را از کلسترول تولید کند وقتی که پوست شما در معرض اشعه فرابنفش خورشید قرار گیرد.
به گفته کارشناسان قرار گرفتن حدود ۴۰ درصد از پوست در معرض نور خورشید برای حداقل ۲۰ دقیقه بدون استفاده از ضد آفتاب به اکثر افراد برای تولید ویتامین D کافی کمک میکند.
با این حال کسانی که رنگ پوست آنها تیره است و در دمای بیش از ۳۵ درجه یا زیر خط استوا زندگی میکنند ممکن است تولید ویتامین D کافی فقط از خورشید دشوار باشد. سطح دود، پوشش ابر، ارتفاع از سطح دریا و فصلها از دیگر عواملی هستند که باید در نظر گرفته شوند.
علاوه بر این بیشتر متخصصان پوست نسبت به قرار گرفتن بیش از حد در معرض آفتاب به دلیل افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست است هشدار میدهند.
مهم است اطمینان حاصل کنید که غذاهای غنی از ویتامین D را در رژیم غذایی خود گنجانده اید. برخی از این نمونهها شامل قارچ، شیرهای لبنی یا گیاهی غنی شده و تخم مرغ هستند.
میزان مصرف روزانه (RDI) برای ویتامین D در حال حاضر برای بزرگسالان ۶۰۰ واحد بین المللی (۱۵ میکروگرم) در روز و برای افراد باردار ۸۰۰ واحد بین المللی (۲۰ میکروگرم) در روز تعیین شده است.
با این حال برخی از متخصصان معتقدند که این توصیهها برای حفظ سطح مطلوب ویتامین D بسیار کم است.
اگر قادر به حفظ سطح کافی ویتامین D خون فقط از طریق آفتاب و رژیم غذایی نیستید ممکن است مکمل ویتامین D نیاز داشته باشید.
بخاطر داشته باشید که ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است به این معنی که مصرف مقادیر بیش از حد در دورههای طولانی باعث تجمع آن در بافتهای شما تا سطوح سمی میشود.
اگرچه مسمومیت با ویتامین D نادر است، اما مصرف مقادیر بسیار بالای ویتامین D در دورههای طولانی مدت ممکن است منجر به عوارض جانبی خطرناکی شود. این میتواند منجر به حالت تهوع، استفراغ، ضعف عضلانی، درد، کم اشتهایی، کمبود آب بدن، اختلالات مغزی، مشکلات قلبی و کلیوی و در موارد شدید حتی مرگ شود.
بهترین راه برای جلوگیری از مسمومیت با ویتامین D بررسی سطح ویتامین D خون قبل و در طول مصرف مکمل است.
بعید است کمبود ویتامین D باعث افزایش وزن شود. با این حال ممکن است سایر مشکلات سلامتی یا علائم ناخوشایند را ایجاد کند.
شما میتوانید از طریق ترکیبی از قرار گرفتن در معرض آفتاب، یک رژیم غذایی غنی از ویتامین D و مصرف مکملهای ویتامین D سطح کافی این ویتامین را حفظ کنید.
اگر شک دارید که دچار کمبود ویتامین D هستید یا نه، آزمایش خون در این زمینه به شما کمک میکند. انجام منظم این کار همچنین میتواند به شما کمک کند تا رژیم مکمل خود را تنظیم کرده و خطر مسمومیت با ویتامین D را کاهش دهید.
منبع:سومیتا