به گزارش مجله خبری نگار/خراسان-مصطفی منتظر: باید درسهای لازم از بیانیه کشورهای عربی و روسیه درباره جزایر سهگانه را آموخت، چراکه واکنشهای تند به بیانیه قبلی نتوانست جلوی این تکرار را بگیرد. آن چه به نظر ما میرسد این موارد است:
۱- مسئله اصلی در این بیانیه نقش امارات در وابسته کردن روسیه به خود به ویژه پس از جنگ اوکراین و تحریم غرب است. بدون شک روسیه میفهمد که ورود به حیطه مسائل سرزمینی ایران چه عواقبی دارد، اما نیاز مبرمش به درهم امارات برای دور زدن تحریم باعث شده تا این خبط را انجام دهد. درس موضوع آن است که امارات توانسته نقشی ویژه برای خود در اقتصاد جهانی تعریف کند؛ کاری که ایران فعلا نتوانسته انجام دهد و همین باعث شده روسیه به آن سمت حرکت کند.
۲- امارات توانسته نیاز روسیه به درهم را تبدیل به امتیازی ملموس کند. حال این که ما نتوانستیم آن را واقعی کنیم و عمدتا در عرصه رسانه برخی رفتارها را دریافت کردیم که البته اثری در واقعیت ندارد. این همان قرارداد روی زمین است که بارها گفتهایم مهمتر از اسناد ۲۵ ساله و... است. توجه کنید که ایران برای همراهی با روسیه در سال اول جنگ اوکراین هزینه هم داده و امارات، امتیاز گرفته است.
۳- شرایط تحریم باعث شده تا نیاز روسها به ایران با این نگرش مواجه باشد که ایران هم گزینه چندانی ندارد. حال این که امارات گزینههای جایگزین بسیاری برای خود دست و پا کرده. برای حل این نگرش یک راه رفع تحریم است که فعلا امکانپذیر نیست، پس باید در بازی با دیگر کارتها این گزینههای جدید را تولید کرد.
۴- مسئله جزایر برای امارات امر استراتژیک است؛ چراکه عمق دریایی این کشور کوچک را افزایش میدهد؛ لذا باید توجه داشت که به زودی آن را به امر بینالمللی تبدیل میکنند. باید آماده این امر شد. اتفاقا اولین قدم حضور نظامی گستردهتر نیست که همین حالا این حضور به درستی و با قدرت وجود دارد؛ اولین قدم، قطع وابستگی شدید کشور به درهم در دبی است. چیزی که میتواند در تهران مشکلات متعدد قیمتی ایجاد کند. بخش اعظمی از درآمد کنونی کشور از این مسیر و فرایند حرکت میکند، لذا تا زمانی که وابستگی مالی وجود دارد، امکان برخورد جدی هم وجود نخواهد داشت و امارات هم با خیال راحت ادعای دروغین خود را پیش میبرد.
۵- امارات قطعا رقیب استراتژیک ما در عرصه کریدوری است. واقعیت جهان کنونی براساس نقش اقتصاد جهانی تعیین و دیگر مولفهها در کنار آن جایابی میشود؛ لذا باید با تصحیح نگاهمان به حکمرانی و همکاری بینالمللی این جایابی را به درستی صورت دهیم. بدون شک راه آن هم صرفا در منطقه نیست و باید در قواعدی جهانی دیده شود؛ لذا سیاست همسایگی باید کمی تصحیح شود و بهبود یابد.