تهدید کردن کودکان سرکش ممنوع!

به گزارش مجله خبری نگار/همشهری : گروه خانواده-مژگان مهرابی:این موضوع دغدغه بعضی از والدین است و نمی‌دانند چه رفتاری را باید پیش بگیرند. فاطمه سادات رایگانی روانشناس کودک در این باره به نکات مهمی اشاره کرده و حتی کتابی با عنوان «در گوشی با والدین» نوشته که پدر و مادر‌ها می‌توانند با مطالعه آن اطلاعات بیشتری در این زمینه داشته باشند.

نافرمانی کردن، همیشه بی احترامی نیست

به باور رایگانی، حرف گوش نکردن کودک برای والدین سخت و ناراحت‌کننده است. اما بهتر است قبل از رفع آن، علت نافرمانی کودک ریشه یابی شود. او در این باره می‌گوید: «بسیاری از والدین به محض روبرو شدن با سرپیچی کردن کودک دست پاچه شده و مرتب از خود می‌پرسند کجای کار را اشتباه رفته اند که فرزندشان یاغی شده است. آن‌ها این رفتار کودک یا نوجوان خود را حمل بر بی احترامی می‌گذارند بنابراین حس خوبی ندارند. باید متذکر شوم، حرف گوش نکردن کودک همیشه به معنای بی احترامی نیست. خیلی وقت‌ها کودک یا نوجوان غرق بازی یا تماشای تلویزیون است؛ بنابراین متوجه خواسته پدر و مادر خود نمی‌شود یا تمرکز روی حرف‌های آن‌ها ندارد. اما گاهی هم از روی عمد اینکار را انجام می‌دهد. او بی توجهی می‌کند، چون شما بیش از حد هشدار می‌دهید، کلامتان بوی سرزنش و توبیخ دارد. به طور مثال، «نیما، چند بار باید به تو بگویم؟»، «چرا به حرف من اهمیت نمی‌دهی؟» وقتی شما مرتب اخطار می‌دهید، بازتاب رفتاری تان برعکس می‌شود.» تذکرات مکرر پدر و مادر فقط یک نکته به کودک یا نوجوان یاد می‌دهد، این که اولین باری که صحبت می‌کنید گوش ندهد. برای همین گاهی نافرمانی را به عنوان روش مقابله با پدر و مادر استفاده می‌کنند.

تهدید نکنید

موضوع دیگر، تهدید‌های بی تاثیر شماست. مادر با عصبانیت فریاد می‌زند: «اگر اتاقت را تمیز نکنی اجازه نداری تلویزیون ببینی. یا اسباب بازی ات را بیرون می‌ریزم. کودک متوجه می‌شود تهدید واقعی نیست و عملی نمی‌شود؛ بنابراین تهدید‌های اغراق آمیز بیان نکنید. راه حل سوم اینکه با فرزند خود مشاجره نکنید. این کار حرمت‌ها را می‌شکند و فرزند شما به جای حرف شنوی، لجباز می‌شود.» رایگانی معتقد است اگر کودک از دستورات شما سرپیچی کرد، ابتدا آرامش خود را حفظ کنید و وقتی با کودک تان تنها هستید از او بخواهید یک بار آن چه را برای او توضیح داده اید بازگو کند. این مشاور چند راهکار ارائه می‌دهد: «شرایطی فراهم کنید که فرزندتان بتواند احساسش را با شما در میان بگذارد. گاهی اوقات نیاز است او را به اتاقش بفرستید تا خودش راه حلی پیدا کند. البته اگر کودک خردسال باشد سعی کنید راه حلی به او پیشنهاد دهید. برای کار‌های نامناسب کودکتان قانون‌هایی را اجرا کنید. مثلا بی توجهی کنید. به طوری که متوجه شود کم توجهی شما به دلیل رفتار بدی است که انجام داده است. یا اینکه غذای مورد علاقه اش را درست نکنید. اگر روی اشتباه خود پافشاری کرد، به او نزدیک شوید و به چشمهایش نگاه کنید. خیلی جدی و محکم صحبت کنید. البته بعضی از والدین تصور می‌کنند جدی بودن یعنی فریاد کشیدن. خیر. با صدای بلند چیزی درست نمی‌شود. مهمتر از همه جریمه‌ای که در نظر می‌گیرید را حتما عملی کنید.»