به گزارش مجله خبری نگار،به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، شبکیه یک لایه بافت عصبی در پشت چشم است که نقشی مهم در فرایند بصری دارد. این بخش کلیدی از چشم مسئولیت تبدیل نور به سیگنالهای الکتریکی دارد که به مغز منتقل میشوند و به انسان توانایی دیدن و درک تصاویر را میدهند. تراشه زیستی جدید همین فرایند را بازسازی میکند.
سانتورو پروفسور دانشگاه RWTH آخن در این باره میگوید: نیمه رسانای ارگانیک ما تشخیص میدهد چه میزان نور داخل آن افتاده است. مشابه این رویداد در چشم انسان روی میدهد. میزان نوری که به دریافتهای کننده نور سازنده برخورد میکند در نهایت تصویر را در مغز میسازد.
تراشه زیستی جدید براساس مولکولهای حساس به نور و پلیمرهای رسانا ساخته شده که میتوان آن را برای تقلید از مدارهای بصری شبکیه استفاده کرد. در آینده این روند میتواند ترکیب بین ایمپلنتها و بدن انسان را تسهیل کند.
زیرا تراشه زیستی مذکور به طور کامل از مواد ارگانیک غیرسمی ساخته شده و با کمک یونها کار میکند که با اتمها یا مولکولها باردار شده اند. در نتیجه میتوان آن را بهتر از قطعات نیمه رسانای سنتی مبتنی بر سیلیکون در سیستمهای زیست شناختی به کار برد. این نیمه رساناهای سیلیکونی سنتی انعطاف پذیر نیستند و فقط عملیاتهای الکترونی انجام میدهند.
سانتورو در این باره گفت: سلولهای بدن ما به طور خاص از یونها برای کنترل فرایندهای خاص و تبادل ارتباطات استفاده میکنند.
او و همکارانش اکنون مشغول فعالیت روی روشهای جایگزینی برای تراشههای بیو الکترونیکی هستند تا با بافت بدن انسان به خصوص سلولهای سیستم عصبی ارتباط برقرار کنند. پلیمرهای زیستی که محققان برای ساخت شبکیه مصنوعی به کار بردند برای این کاربرد بسیار مناسب هستند، زیرا نه تنها توانایی تقلید ساختارهای سه بعدی سلولهای عصبی دارند بلکه قابلیتهایی مانند پردازش و ذخیره اطلاعات را نیز دارند.