استعداد‌هایی که فرسوده می‌شوند؛ بعد از پدری، گاوی و آنسو فاتی نوبت لامینه یامال است

به گزارش مجله خبری نگار/ایران‌ورزشی: گزینه‌های تیم ملی اسپانیا در یورو ۲۰۲۰ خیلی خوب بودند، تیاگو آلکانتارا، سرخیو بوسکتس، کوکه و رودری. تیاگو و رودری البته بیشتر از روی نیمکت تماشاگر بودند و لوییس انریکه از پدری ۱۸ ساله در تمام دقایق حضور تیمش در این تورنمنت استفاده کرد.

هافبک بارسلونا یکی از بهترین بازیکنان تورنمنت شد و بعد از آن هم در مسیر پیشرفت قرار گرفت به نحوی که قبل از ۲۱ سالگی ۱۸ بازی برای تیم ملی اسپانیا انجام داده بود، این موفقیت البته یک تاوان داشت: پدری نمی‌تواند آماده بماند. مصدومیت‌های متعدد عضلانی نتیجه استفاده زیاد در سال‌های اول بازی است و اجازه نداد او یک بازیکن کلاس جهانی شود. این داستان مشابه در فوتبال اسپانیا زیاد دارد، آنسو فاتی قبل از ۲۱ سالگی چهار عمل جراحی روی زانویش داشته. گاوی هم در خطر است، تازه ۱۹ ساله شده که بیش از ۸ هزار دقیقه در دسته اول بازی کرده است.

آخرین قربانی لامینه یامال است که در هفته‌های اخیر برای بارسلونا درخشیده و بهترین بازیکن این تیم در برد ۴ بر ۳ یکشنبه مقابل ویارئال بود. این باعث شده بازیکن ۱۶ ساله برای بازی‌های مقدماتی یورو ۲۰۲۴ پیش رو مورد توجه تیم ملی اسپانیا قرار بگیرد. او استعدادش را دارد ضمن اینکه ممکن است تیم ملی مراکش او را وسوسه کند، اما هر چه باشد باید در مورد این استعداد‌های جوان احساس مسئولیت کرد و با استفاده زیاد از آن‌ها دوران فوتبالشان را به خطر نینداخت.

تشبیه به بزرگان

ابتدا مقایسه یامال و سه نفر دیگر. گاوی، پدری و فاتی هر سه بازیکن بارسلونا هستند، هر سه قبل از ۱۸ سالگی برای تیم اول باشگاه بازی کرده‌اند، هر سه خیلی زود به افتخار بازی ملی رسیده‌اند و هر سه به سرعت به اسطوره‌های باشگاه تشبیه شده‌اند. فاتی به لیونل مسی، گاوی به ژاوی و بعد آندرس اینیستا و بعد ترکیبی از هر دو. پدری همان بازیکنی بود و هست که قرار است جای خالی اینیستا را پر کند. این انتظارات با استفاده زیاد همراه شد. گاوی قبل از ۱۶ سالگی چهار هزار دقیقه بازی کرد و در فصل اول بازی‌اش، در ۴۴ تا از ۵۷ بازی ملی و باشگاهی در ترکیب اصلی قرار گرفت. پدری در ۹ ماه ۵ هزار دقیقه بازی کرد؛ ۷۴ بازی در ۱۸ سالگی. فاتی بهتر حمایت شد، او به تیم جا افتاده بارسلونا اضافه شد و در فصل اولش ۱۳۰۰ دقیقه بازی کرد. او قرار بود در فصل دوم بدرخشد تا اینکه مینسک پاره کرد و تا امروز دوران حرفه‌ای او به خطر افتاده است.
یامال در همین مسیر است، در ۱۵ سالگی اولین بازی‌اش را اواخر فصل قبل مقابل رئال بتیس انجام داده. در دو بازی این فصل در ترکیب اصلی بوده و حداقل ۷۵ دقیقه بازی کرده و با توجه به اثرگذاری‌اش در معرض بازی‌های بیشتری است.

درخشش اجباری

پیداشدن یامال تا حدی اجباری بود، اواخر فصل قبل او نشان داد آماده بازی برای تیم اول است، اما ژاوی از ساق‌های جوان او حمایت کرد و تنها ۸ دقیقه در رده بزرگسالان به او بازی داد با آنکه نزدیک به دو ماه او را در اختیار داشت. در عوض به عثمان دمبله و رافینیا اکتفا کرد تا کار قهرمانی را تمام کنند. حالا شرایط فرق کرده، دمبله با پول خوبی به پاری‌سن‌ژرمن رفته و رافینیا به خاطر اخراج در بازی اول فصل تیمش مقابل ختافه دو جلسه محروم شد. یامال در آن بازی به زمین رفت و در آن تساوی کسالت‌بار بهترین موقعیت را برای بارسلونا ایجاد کرد و بعد هم او به ترکیب اصلی رسید.

منطقی بود، چون غیر از رافینیا، یامال تنها بازیکن هجومی چپ پا در بارسلونا است و برنامه ژاوی برای استفاده از یک بال در سمت راست برای پیداکردن روبرت لواندوفسکی استفاده از یامال را اجتناب‌ناپذیر کرد، یامال مجبور به بازی شد.

مسی جدید؟

بعد از بازی درخشان یامال در آخرین مسابقه پیش‌فصل بارسلونا مقابل تاتنهام در جام خوان گامپر، خیلی‌ها او را با مسی مقایسه و یامال را بهترین استعداد بارسا بعد از مسی توصیف کردند. در خوان گامپر سال ۲۰۰۵ بین بارسلونا و یوونتوس مسی ۱۸ ساله بیانکونری را درمانده کرد و در تساوی ۲ بر ۲ یک پاس گل به اینیستا داد. آن بازی را حالا آغاز درخشش مسی می‌دانند و تصور می‌کنند بعد از ۱۸ سال همان روند برای یامال تکرار شده. یامال مدتی است که با این مقایسه آشنا است، در سال ۲۰۱۹ توئیتر رسمی لالیگا با انتشار ویدیویی از یامال، او را «لئو مسی کوچک» توصیف کرد. آن موقع فقط ۱۲ سال داشت. ژاوی هم به این ماجرا دامن زده و در اردیبهشت گفت یامال شبیه اسطوره بارسلونا است.

این سرنوشت محتوم بازیکنان هجومی آینده‌دار بیرون آمده از لاماسیا است، اما واقعیت این است که یامال بهترین محصول آکادمی در سال‌های اخیر بوده، او عالی دریبل می‌زند، تمام‌کننده‌ای ماهر است و با این سن و سال قدرت بدنی خوبی دارد. شاید از همه مهم‌تر قدرت تصمیم‌گیری او شاخص باشد، او می‌داند چه وقت دریبل بزند و چه وقت پاس بدهد. در این دو حضور در ترکیب اصلی از ۸ دریبل ۷ تایش موفق بوده، ۸۰ درصد پاس‌هایش به مقصد رسیده. یک پاس گل داده و دو توپ به تیرک زده. بارسا یک بال راست باهوش و مستعد دارد که می‌تواند در سطح اول تفاوت ایجاد کند، آشنا نیست؟

ریسک اسپانیا

اسپانیا باید انتخاب کند. همه چیز از انتخاب او برای تیم ملی بزرگسالان خبر می‌دهد، یامال در چهار رده سنی ۲۱ بازی برای اسپانیا انجام داده و به نظر می‌رسد می‌تواند در بالاترین رده هم بازی کند. لوییس دلا فوئنته مربی اسپانیا نیز این نظر را تأیید می‌کند.

اما آیا ارزشش را دارد؟ راه اسپانیا به یورو ۲۰۲۴ تقریباً آسان است اگرچه به اسکاتلند باخته‌اند و دو مسابقه مقابل نروژ ارلینگ هالند و مارتین اودگارد در گروه A دارند. می‌توانند بدون یامال به هدفشان برسند همان طور که پدری مصدوم را در اختیار ندارند، آنقدر بازیکن دارند که در دور بعد بازی‌های قبرس و گرجستان را شکست دهند. قبرس تیم ۱۱۸ و گرجستان تیم ۷۸ جهان است که دومی ستاره ناپولی، خویچا کواراتسخلیا را در اختیار دارد. این بازی‌های کم فشار فرصت مناسبی است که به یامال ۱۶ ساله یک نیمه بازی بدهند و او را به کاتالونیا بازگردانند. متأسفانه این سبک اسپانیا نیست. اگر یامال دعوت شود، این آغاز یک فرایند طولانی است که با آسیب عضلانی و کوتاه شدن دوران فوتبالش همراه خواهد بود.

بهترین راه

اگر همه چیز طبق برنامه بود، یامال باید برای تیم جوانان بازی می‌کرد و بعد از مدتی به تیم اول می‌رسید، اما با رفتن دمبله، یامال مجبور شد برای تیم اول بازی کند. او باید آینده بارسا باشد، اما با سرعتی بسیار ملایم‌تر. ژاوی حواسش هست و شاید در ماه‌های پیش رو زمان بازی را بین او و رافینیا تقسیم کند حتی اگر هواداران مایل به استفاده از یامال باشند.

او ثابت کرده می‌تواند بازیکن مؤثری برای یک تیم طراز اول اروپایی باشد. اسپانیا روی استعداد او حساب کرده و نمی‌توان تقصیر را به گردن دلافوئنته انداخت. یک روز او بازیکنی جهانی می‌شود، همطراز یا حتی بهتر از بهترین بال‌های نسلش. این هواداران اسپانیا و بارسلونا را هیجان‌زده می‌کند. اما نگاه به گذشته نشان می‌دهد برخی از استعداد‌های بزرگ با این اشتباهات از بین رفته‌اند و باید در موردشان احتیاط کرد. درست تصمیم بگیرد، پا‌های یامال را نجات بدهید، بهترین روز‌ها خواهد رسید. در غیر این صورت، رؤیا قبل از اینکه شروع شود، به پایان می‌رسد.