به گزارش مجله خبری نگار، نتایج یک مطالعه جدید بر روی ۳۴۰ نوجوان ایتالیایی نشان داد، اگرچه افراد خودشیفته عمدتا خود محور هستند، اما این افراد در آزمونهای ضریب هوش نتایج بهتری میگیرند.
البته این موضوع فقط در مورد کسانی صدق میکند که سطوح کمی از خودشیفتگی داشته و به طور کلی نمیتوان گفت خودشیفتهها باهوشتر از سایرین هستند بلکه این افراد معمولا قاطعتر و با اعتماد به نفستر بوده و این مساله به آنها اجازه میدهد تا کمبودهای خود را در جاهای دیگر جبران کنند.
دکتر کوستاس پاپاژورگیو، که سرپرستی این تیم مطالعاتی را بر عهده داشت در رابطه با موضوع فوق گفت: خودشیفتگی به عنوان یک ویژگی بد اجتماعی در نظر گرفته میشود و بخشی از سه گانه تاریک ویژگیهای شخصیتی است که در روان شناسی با عنوان خودشیفتگی، روان پریشی و ماکیاولیسم شناخته میشود. مطالعات قبلی نشان میدهد که خودشیفتگی یک روند رو به رشد در جامعه مدرن ما محسوب میشود، اما این مساله لزوماً به این معنا نیست که فردی که ویژگیهای خودشیفتگی بالایی دارد، دارای اختلال شخصیت است. به همین دلیل ما در تحقیقات خود، بر خودشیفتگی تحت بالینی یا عادی تمرکز کردیم.
گفتنی است افرادی که امتیاز بالایی در خودشیفتگی تحت بالینی دارند، ممکن است از مزیتهای متعددی برخوردار باشند، زیرا افزایش احساس خودارزشمندی آنها ممکن است به این معنی باشد که در زمینههای خاصی با انگیزه، قاطعتر و موفقتر عمل کنند.
تحقیقات قبلی پژوهشگران نشان داده است که خودشیفتگی تحت بالینی ممکن است سرسختی ذهنی و مقاومت فرد در برابر مشکلات را افزایش دهد. به بیان دیگر اگر فردی از نظر سرسختی ذهنی نمره بالایی کسب کند، به این معنی است که میتواند در موقعیتهای تحت فشار و متنوع بهترین عملکرد خود را داشته باشد.
دکتر پاپاژورجیو از دیگر محققان این تیم مطالعاتی در رابطه با یافتههای خود میگوید: ما باید به شیوهای ظریفتر در مورد خودشیفتگی فکر کنیم: این مهم است که ما در نحوه نگرشمان نسبت به خودشیفتگی تجدید نظر کنیم.