به گزارش مجله خبری نگار، ابوالفتحی معاون فنی و مهندسی شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور روز شنبه در گفت و گویی از نصب سکوهای تماشاگران آزادی خبر داد. او در مصاحبه خود تصریح کرد که بعد از ۵ ماه از دیروز سکوهای پیش ساخته که در کارگاه ساخت خارج از استادیوم از مدتها قبل در حال تولید هستند، در اولین زون از سکوهای تماشاگران استادیوم آزادی نصب شد. عملیات بهسازی استادیوم همزمان با مقام سازی، سبک سازی و اجرای سکوها و در نهایت نصب صندلیها ادامه خواهد داشت.
جالب اینکه مدیران شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی در صحبت هایشان همواره بر این نکته تاکید دارند که بازسازی ورزشگاه آزادی پس از نیم قرن آغاز شده که نگاهی به گذشته و اتفاقات رخ داده در بزرگترین مجموعه ورزشی ایران این ادعا را نقض میکند.
در زمانی که محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان بود و مصطفی مدبر مدیرعامل شرکت توسعه، کار بازسازی ورزشگاه آزادی آغاز شد و در گام نخست ۳ زون طبقه بالا مورد بازسازی کامل قرار گرفت. اتفاقا در همان زمان نیز صندلی گذاری طبقه دوم شروع شد و در کمتر از ۲ ماه به پایان رسید.
حالا معلوم نیست بر اساس کدام اطلاعات و مستندات مدیران شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور مدعی میشوند این اقدامات بر اولین بار و پس از ۵۰ سال انجام میشود؟!
متاسفانه این گونه اظهارنظرات نشات گرفته از شرایط نا به سامان شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور است، زیرا این شرکت به عنوان یکی از شرکتهای زیر مجموعه وزارت ورزش و جوانان که کار ساخت و ساز و نگهداری اماکن ورزشی را برعهده دارد؛ عجیبترین روزهای خودش را پشت سر میگذارد.
پس از آنکه درابتدای دولت سیزدهم حمید سجادی به عنوان وزیر ورزش و جوانان معرفی شد، او علیرضا عاصم یوسفی را به عنوان مدیرعامل شرکت توسعه انتخاب کرد. عاصم یوسفی به عنوان یک تهیه کننده که ساخت برنامه غیرمحرمانه را در کارنامه اش داشت! سکان هدایت شرکتی را در دست گرفت که کارش مهندسی و ساخت و ساز بود، او در طول ۱۸ ماه مدیریتش کار عمرانی خاصی انجام نداد، ولی در عوض تنشهای بسیاری با روسای فدراسیونهای ورزشی داشت تا جایی که کم کم تبدیل به پاشنه آشیل وزارت ورزش و جوانان شده بود.
بسیاری از روسای فدراسیونها از جمله علیرضا دبیر، آرش میراسماعیلی، داود عزیزی در طول مدیریت عاصم یوسفی همواره انتقاداتی را نسبت به عملکرد او مطرح میکردند؛ این انتقادات تا جایی ادامه داشت که آذرماه ۱۴۰۱ صبر سجادی وزیر سابق ورزش به پایان رسید و مهیار عسگریان را به عنوان سرپرست شرکت توسعه و تجهیز معرفی کرد.
با آمدن عسگریان که تنها سابقه ورزشی اش سرپرستی چند هفتهای فدراسیون بسکتبال بود، شرایط و ارتباط شرکت تجهیز با فدراسیونهای ورزشی نه تنها بهتر نشد بلکه وضعیت درونی شرکت نیز بدتر از گذشته شد تا جایی که امروز تکلیف مدیرعامل مشخص نیست و بسیاری از مجموعههای زیر نظر این شرکت از جمله مجموعههای انقلاب، پیستهای اسکی، سوارکاری و شیرودی با سرپرست اداره میشود.
جالب اینکه مهیار عسگریان هم به واسطه فعالیتش در بخش خصوصی عضو هیات مدیره و مدیرعامل چندین شرکت است و عملا نمیتواند وقت چندانی برای شرکت تجهیز بگذارد. عسگریان عضویت در هیات مدیره مایان دیزل فولاد، گروه خودرو سازی مایان، بهمن دیزل، سیبا موتور، کارو موتور دیزل، دنیای کارو خودرو و مدیرعاملی گروه خودرو سازی مایان را در کارنامه اش دارد.
حالا باید دید تصمیم کیومرث هاشمی در قبال شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی چه خواهد بود، آیا رویه فعلی را اصلاح میکند یا اجازه میدهد شرکت با همین فرمان به جلو برود؟!
در هیاهوی ورزش ایران کمتر کسی به شرکت توسعه و فعالیتهای آن توجه میکند در حالی که این شرکت به واسطه امکانات و ارتباطاتی که با بسیاری از فدراسیونهای ورزشی دارد، اگر درست اداره شود میتواند بسیاری از تنشهای وزارت ورزش و فدراسیونهای ورزشی را به حداقل برساند. با تمام این وجود در سالیان اخیر همواره افرادی به عنوان مدیر شرکت توسعه انتخاب شده اند که نه تنها درک درستی از ورزش حرفهای و امور فدراسیونها نداشته اند بلکه کاملا با ورزش هم بیگانه بوده اند!