جمعیتی از گلبول‌های سفید که باعث شناسایی راه درمان شدند

به گزارش مجله خبری نگار،سلول‌های MAIT بین ۱۰ تا ۴۰ درصد از لنفوسیت‌های کبد را تشکیل می‌دهند و در بافت‌هایی مانند ریه‌ها رایج هستند. با این حال، اطلاعات زیادی در رابطه با بیولوژی سلولی MAIT و عملکرد بالینی آن‌ها موجود نیست.

محققان موسسه ایمونولوژی لا جولا (LJI) در مطالعه جدید خود، عملکرد، بیان ژن و متابولیسم سلول‌های MAIT را در ریه موش‌ها بررسی کردند. متابولیسم، مجموعه‌ای از فرایند‌های پیچیده است که کالری و اکسیژن را برای آزادسازی انرژی ترکیب می‌کند. به طور کلی منظور از متابولیسم تبدیل غذا‌ها و نوشیدنی‌ها به انرژی است.

تیم تحقیقاتی دو دسته متمایز از سلول‌های MAIT را شناسایی کردند؛ یک زیرگروه ضد ویروسی که توسط قند تغذیه می‌شود و یک زیرگروه ضد باکتری که توسط چربی تغذیه می‌شود.

سلول‌های MAIT پس از برخی عفونت ها، پاسخ‌های محافظتی قوی تری ایجاد می‌کنند که دفاع میزبان را تا مدت‌ها پس از خروج پاتوژن از بدن، تقویت می‌کنند.

یک زیرگروه از سلول‌های MAIT به نام MAIT۱ عمدتاً در امتداد رگ‌های خونی ریه قرار دارند و یک پاسخ ایمنی نوع ۱ ایجاد می‌کنند که مسئول مبارزه با میکروب‌های درون سلولی، یعنی ویروس‌هایی مانند آنفولانزا، هستند.

زیرگروه دیگر سلول‌های MAIT، MAIT۱۷ نام دارند که عمدتاً در بافت ریه یافت می‌شوند و یک پاسخ ایمنی نوع ۱۷ ایجاد می‌کنند. این سلول‌ها با میکروب‌های خارج سلولی، یعنی باکتری‌هایی که عامل بیماری‌هایی مثل ذات الریه هستند، مبارزه می‌کنند.

به گفته دانشمندان، به نظر می‌رسد هر نوع سلول، انرژی خود را از منبع متفاوتی دریافت می‌کند. MAIT۱‌ها در یک حالت بسیار کم انرژی و غیرفعال بودند و در این مرحله برای دریافت سوخت خود به قند (گلیکولیز) متکی بودند. از سوی دیگر، MAIT۱۷‌ها بسیار فعال بودند و برای تولید انرژی کافی از طریق میتوکندری خود، نیاز به مصرف مداوم اسید‌های چرب داشتند.

دانشمندان اظهار داشته اند:این یافته‌ها ممکن است الهام بخش واکسن‌ها و رویکرد‌های درمانی جدیدی باشند که تعادل بین این دو گروه سلولی را برای کمک به مبارزه با پاتوژن‌های خاص، تنظیم می‌کنند.