به گزارش مجله خبری نگار، محققان در کالج کینگ لندن طی مطالعات جدید خود دریافتند چگونه میتوانند با سه پروتئین مهم و کلیدی، سلامت قلب را پیش بینی کرده و به طور بالقوه از آسیب دیدن آن جلوگیری کنند. یافتههای جدید محققان بریتانیایی در پی آزمایش روی موشها به گروهی از پروتئینهای مهم در حفظ عملکرد قلب پس از حمله قلبی اشاره میکند.
ریچارد فرانسیس، از پژوهشگران این تیم مطالعاتی در رابطه با موضوع فوق، این گونه توضیح میدهد: نارسایی قلبی تأثیر مخربی بر سلامت عمومی دارد و با وجود تلاشهای قابل توجه در مدیریت بیماری، پیش آگهی درازمدت در این رابطه ضعیف است. این بیماری یکی از علل اصلی مرگ و میر و ناتوانی در سراسر جهان است که نزدیک به ۶۴ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داده است. نارسایی قلبی پس از حمله قلبی به دلیل از دست دادن غیرقابل برگشت سلولهای قلب ایجاد میشود.
برخلاف اکثر سلولهای بدن، سلولهای قلب تقسیم نشده و به همین دلیل متاسفانه هیچ درمان یا روشی برای نارسایی قلبی وجود ندارد. پروفسور مائورو جیاکا، استاد علوم قلب و عروق در کالج کینگ لندن و یکی از پژوهشگران ارشد این مطالعه، در رابطه با موضوع فوق میگوید این اولین بار است که عوامل بالقوه درمانی برای قلب به طور مستقیم برای پتانسیل درمانی آنها شناسایی میشوند.
اقدام پیشگیرانه ابداع شده در این مطالعات شامل جستجوی پروتئینهایی است که میتواند از سلولهای قلب در برابر مرگ ناگهانی که اغلب با حمله قلبی همراه است محافظت کند. این فناوری FunSel نام دارد که به عنوان یک موتور جستجو برای کتابخانهای از پروتئینهای انسانی کار میکند. این فناوری قادر به اسکن هزار پروتئین بوده و آنهایی را که پتانسیل درمانی دارند شناسایی میکند.
در نتیجه این مطالعات هزار پروتئین موجود به سه گزینه کلیدی کاهش یافتند که Chrdl۱، Fam۳c و Fam۳b. نام دارند.
در این مطالعات مشخص شد هر سه پروتئین شواهدی مبنی بر جلوگیری از آسیب قلبی در موشها پس از حمله قلبی و حفظ عملکرد قلب در آینده نشان داده اند. پروفسور مائورو جیاکا، در این رابطه میگوید هر یک از سه پروتئینی که ما شناسایی کردهایم را میتوان بلافاصله پس از حمله قلبی برای به حداقل رساندن آسیب قلبی و در نتیجه جلوگیری از نارسایی قلبی ناشی از این حملات تجویز کرد.
پروفسور آجی شاه، از دیگر محققان این تیم مطالعاتی نیز در رابطه با موضوع فوق میگوید این تنها دادههای مراحل اولیه است، اما اگر نتایجی که در موشها دیده ایم در آزمایشهای انسانی اثبات شود، پتانسیل این روش درمانی بسیار قابل توجه است و میتواند درمانهای بیماران در معرض خطر نارسایی قلبی را متحول کند.