جامعه داوری تا چه حد حقایق را می‌پذیرد؟

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: پس از بروز انواع نارضایتی‌ها بابت نحوه قضاوت تعداد قابل توجهی از مسابقات فصل جاری لیگ برتر فوتبال کشور طبعاً این سؤال پیش می‌آید که عمق مشکلات موجود تا به کجاست و اصولاً کدام فرایند‌ها سبب‌ساز این داوری‌های پرنقص شده است.

سران کمیته داوران و دپارتمان داوری فدراسیون فوتبال مدعی‌اند که جوانگرایی‌های اعمال شده در حرفه داوری که با هدف دمیدن روحی تازه به این صنف صورت پذیرفته، طبعاً هزینه‌هایی دارد که اشتباهات داوران جوان در جریان مسابقات واضح‌ترین و بدیهی‌ترین مورد بین این تاوان‌ها و هزینه‌ها است.

از طرف دیگر فقدان سیستم کمک داور ویدیویی یا همان «VAR» در کشورمان نیز مزید بر علت شده و، چون سیستم تصویری‌ای وجود ندارد که با رجوع به آن بتوان سریعاً به اشتباهات داوران پی برد و در همان زمان وقوع اشتباه مبادرت به تصحیح آن کرد، به اعتقاد سران فوتبال باید پذیرفت که اینگونه آرای خطا در امر داوری قابل فهم و در شرایط فعلی غیرقابل ترمیم است. اگر به سبب در دسترس نبودن امکانات VAR و آموزش ندیدن داوران در راه بهره‌گیری بهینه از آن اجرای این تجربه را تا اطلاع ثانوی (حداقل تا نیم فصل دوم لیگ بیست و سوم و به عبارت بهتر دی و بهمن ۱۴۰۲) غیرممکن بدانیم، مجبوریم با رویکرد به نکته نخست بگوییم که منتسب کردن اشتباهات مکرر در امر قضاوت به داوران جوان کاری غیرمنصفانه و صحبت در این خصوص ادعایی خلاف واقعیت است. چه در فصل جاری و چه در تمامی سنوات اخیر لیگ بسیاری از اشتباهات از داورانی سرزده که نه تنها جوان و تازه‌کار نیستند بلکه از قدمای این حرفه و افرادی پرتجربه در کار داوری هستند و اصولاً ارتکاب اشتباه و صدور آرای خطا در این زمینه پیر و جوان نمی‌شناسد و نمی‌توان با خط‌کشی کردن بین داوران هر گونه عیبی را به یک قشر و دسته خاص از آن‌ها نسبت داد.

هرگز نمی‌توان گفت که هراشتباه صورت گرفته در کار قضاوت بازی‌ها کار داوران کم سن و سال و تازه‌وارد به این حرفه است و عکس این مسأله هم صادق است و نباید ادعا کرد که هرچه لغزش در این حرفه می‌بینیم باعث و بانی آن پرسابقه‌های این حرفه هستند.

نشان کردن هر یک از لرزش‌ها و کاستی‌های موجود را به سران کمیته داوران می‌سپاریم، زیرا بهتر از هر کسی از پروسه کار داوران و شکل‌گیری و اجرای وظایف آن‌ها مطلع‌اند و به تبع آن از بهترین افراد برای یافتن عیب‌های موجود و شناسایی این تصور و توقع که بر اثر اجرای روش عیب‌یابی حل و فصل کامل آن‌ها میسر و این کار محقق شود یک توقع بیش ازحد و غیرعقلایی است، زیرا حرفه داوری خواه ناخواه و چه با مدد VAR و چه بدون آن با اشتباهات و لغزش‌های لحظه‌ای و تصمیم‌گیری‌های «آنی» نادرست عجین است. در عین حال اگر مکانیسم پرورش داوران جوان و نحوه به کارگیری کل داوران برای مسابقات لیگ به طرق لازم و درست صورت گیرد و به روش‌هایی روی آورده شود که تاکنون در عملکرد جامعه داوران کمتر رؤیت شده، می‌توان اشتباهات را بسیار کمتر و به تبع آن بحران‌ها را کوچکترکرد.

آیا جامعه داوران حقایق را می‌پذیرد و به جای بهانه‌جویی آماده انجام تصحیح‌ها و رفرم‌های لازم برای تصحیح و ترمیم روند کاری این حرفه هست؟