به گزارش مجله خبری نگار، بعد از باخت برزیل، دوحه خلوت شده و انگار نه انگار که این شهر کوچک میزبان جامجهانی است؛ محل اقامت ما خبرنگاران به کمپ الاهلی نزدیک است و هر روز چند بار از کنار ورزشگاه و زمین تمرین این تیم رد میشویم، اما آنجا هم اثری از فوتبال نیست و حتی یکبار شاهد تمرین این تیم- که شجاع خلیلزاده و حسین کنعانی را در اختیار دارد- نیستیم.
اغلب هواداران آرژانتین پس از برد مقابل کرواسی بینهایت خوشحال بودند، اما آنها هم مثل بیشتر عاشقان فوتبال دلشان میخواست که با برد برزیل به فینال میرسیدند و بازی نیمهنهایی به جای تقابل با کرواسی، بازی کلاسیک برزیل و آرژانتین امریکای جنوبی بود.
آهسته آهسته تب جامجهانی در قطر در حال فروکش کردن است؛ به نسبت مرحله گروهی یا یکچهارم، خطوط مترو، اتوبوسها و حتی مرکز خبری اصلی دوحه که هر روز به آنجا میرویم، همه جا خلوت و بیصدا شده است.
بعد از بازی آرژانتین و کرواسی، با تعدادی از هواداران کرواسی که صحبت میکردیم، آنها از بازگشت خود به خانه خبر میدادند و میگفتند که بهدلیل هزینه سنگین اقامت، تنها در صورت صعود به فینال حاضر به ماندن و اقامت بیشتر در قطر بودند که این اتفاق رخ نداد.
اما از سر شب، همه جای شهر مملو از هواداران مراکش است؛ مردمان شاد و سرمست که حضور در جمع ۴ تیم پایانی برای آنها حکم قهرمانی دارد. آنها شهر را روی سرشان گذاشتهاند و در تمام مراکز اصلی و مکانهای پر رفت و آمد، معرکه میگیرند و مشغول جشن و شادی هستند. بهدلیل زبان عربی و بسیاری از اشتراکهای فرهنگی میان مراکش و قطر میزبان، آنها در دوحه احساس غربت نمیکنند و در حال حاضر خود را میزبان جامجهانی میدانند و تمام کشورهای عربی و مسلمان را حامی خود.