مک کنی، از هری پاتر تا پوگبا

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: جلوتر از حساس‌ترین مقطع دوران حرفه‌ای، وستون مک کنی همان وستون مک کنی است. او با لبخند به سایت «گل» می‌گوید: «نمی‌دانم آیا این رویه زودگذر است یا اینکه واقعاً بامزه هستم. اما به نظر می‌رسد مردم کارهایم را دوست دارند و مرتب می‌پرسند: او الان چه می‌کند؟» سؤال خوبی است، چون مک کنی همیشه در حال انجام کاری است. او ماه گذشته در بازی نمایشی رونالدینیو و روبرتو کارلوس در کنار تعدادی از درخشان‌ترین ستاره‌های گذشته و حال خودنمایی کرد. ماشین اسباب‌بازی خود را به مجموعه تمرین یوونتوس می‌آورد، با هواداران آواز می‌خواند و پرتاب‌های بسکتبالی عالی می‌اندازد. با شوخی با پل پوگبا در مدل مو بهانه خوبی برای شبکه‌های اجتماعی درست کرد.

در دنیای کاملاً جدی فوتبال، مک کنی یک شومن است، در زمین و بیرون آن. گل‌های خارق‌العاده می‌زند، تکل‌های مسخره می‌رود و به سبک هری پاتر شادی می‌کند. او هیچ وقت در جلب توجه کم نمی‌آورد؛ به خاطر اینکه خود خودش است، خوب یا بد. سال گذشته بدترین اتفاقات حرفه‌ای برایش رقم خورد، اما تغییر نکرد، او بزرگتر شده و رشد کرده، اما عوض نشده. جام جهانی و فصل سخت سری A در راه است، منتظر یک وستون مک کنی پیشرفته هستیم که البته باز هم وستون مک کنی است. خودش می‌گوید: «این خوشی من است، بگویم و بخندم. شخصیتم اینطور است. من همین هستم.»

در یک سال گذشته اوضاع برایش عالی پیش نرفته و بدترین اتفاق، محرومیت از تیم ملی امریکا به خاطر نقض پروتکل‌های کووید ۱۹ بود. او برگشت و اعتماد گرگ برهالتر، مربی تیم ملی کشورش را به دست آورد و وقتی مقدماتی جام جهانی تمام شد، بازیکن ثابت تیم شد. آن دوره نقطه سیاهی برای این هافبک بود، شبکه‌های اجتماعی همراه با اسطوره‌های امریکا مانند لاندن دوناوان در تعهد و پختگی او ابراز تردید کردند.

در نوجوانی در دالاس هم نگران برداشت دیگران از خودش بود چه به‌عنوان بازیکن و چه یک انسان. هنوز هم همین حس را دارد و درباره انتقاداتی که به او وارد می‌دانند، می‌گوید: «همه کسانی که دور و بر من هستند، می‌دانند بزرگترین منتقد خودم هستم، هزار درصد مطمئنم. ما معمولاً به شبکه‌های اجتماعی توجه زیادی نمی‌کنیم، چون یک روز می‌گویند ما قهرمان جام جهانی می‌شویم و روز دیگر می‌گویند اصلاً می‌توانیم به جام جهانی برویم؟ اما ما اهداف خود را می‌دانیم.» محرومیت همه ماجرا نبود. مصدومیتی برایش پیش آمد که چند ماه از فصل سری A را از دست داد. وقتی برای بازی آخر فصل برگشت، یووه برای اولین بار بعد از ۱۰ سال فصل را بدون جام به پایان رساند.

بعد هم شایعات انتقال منتشر شد. ماسیمیلیانو آلگری گفت یووه میلی به فروش مک کنی ندارد و خود او چند روز بعد گفت: «هر بازیکنی دوست دارد جایی باشد که او را می‌خواهند و برایش ارزش قائلند. در فصل نقل و انتقالات چیز‌هایی دیدم و شنیدم که بی‌سابقه بود، عالی بود.» او در مواجهه با بعضی چیز‌ها مهارت دارد و این به خاطر بعضی هم‌تیمی‌های فوق‌ستاره است. در این ورزش به سطح خاصی می‌رسید، نمی‌توانید همه را راضی کنید. وقتی اشتباه می‌کنید، همه شما را نمی‌بخشند و وقتی همیشه زیر نظر هستید نمی‌توانید همیشه روشن باشید حتی با انرژی مک کنی. او در حال آموزش است، که در این باره می‌گوید: «بیشترین چیز‌ها را از کریستیانو یاد گرفتم. طوری که او در برابر رسانه‌ها و اتفاقات و حوادث قرار می‌گیرد، مستلزم داشتن ذهنی بسیار قوی است. حتی من گاهی خسته می‌شوم. کار‌هایی که امثال رونالدو می‌کنند برای من فقط قابل تصور است، اما این هم بخشی از کار ما است.» رونالدو مدت زیادی است که از یووه رفته، اما مک کنی یک فوق‌ستاره دیگر را در کنار خود می‌بیند که این یکی از نظر مک کنی شباهت زیادی به او دارد. بازگشت پوگبا به تورین یکی از داستان‌های جذاب تابستان در ایتالیا است. یکی از دلایل جدایی پوگبا از منچستریونایتد این بود که به خاطر شخصیتش به‌دنبال لذت بیرون از زمین فوتبال است.

مک کنی برای بازگشت پوگبا هیجان‌زده است چه در زمین و چه بیرون آن: «فرصت فوق‌العاده‌ای است. او می‌تواند پاس‌های زیادی بدهد که خیلی‌ها از عهده‌اش بر نمی‌آیند یا اگر بتوانند با تلاش بسیار به آن می‌رسند. داشتن کسی مثل او در خط میانی چیزی است که واقعاً برایم اهمیت دارد ضمن اینکه بیرون زمین هم به همین اندازه برایم مهم است. انرژی‌اش، شخصیتش و اثرگذاری‌اش از جهات مختلف برای من آموزنده است و فکر می‌کنم برای همه مثل من فرصت خوبی است، چون او می‌داند چطور اوضاع را آرام کند، جو را بسازد و واقعاً می‌توانم از این ویژگی استفاده زیادی کنم.»

او در هفته‌ها و ماه‌های پیش رو مشغله زیادی دارد. یووه در تور امریکا با چیواس، بارسلونا و رئال مادرید روبه‌رو می‌شود. بعد فصل شروع می‌شود و یووه برای بازگشت به قله فوتبال ایتالیا کار بسیار سختی در پیش دارد. بعد نوبت به جام جهانی می‌رسد که امریکا هشت سال برایش انتظار کشیده و در سال ۲۰۲۶ یکی از سه میزبان آن محسوب می‌شود، میزبان اصلی‌اش. مک کنی آماده است: «هدف من بازگشت با آمادگی کامل بود. در تابستان خیلی تمرین کردم و خیلی از اطرافیان وقتی برگشتم من را نمی‌شناختند.»، اما راستش را بخواهید، مک کنی غیرقابل شناسایی است. یکی از ستاره‌های فوتبال امریکا و یک جوکر تمام عیار که همیشه راهی برای عوض کردن جو پیدا می‌کند. در زمین تمرین شوخ است، شبکه‌های اجتماعی عاشقش هستند و ستاره خط میانی است که همیشه لبخند به لب دارد. مک کنی، مک کنی است و حالا که قرار است در ماه‌های آینده با آزمون‌های خیلی سخت‌تری مواجه شود، سؤال در مورد او کمی تغییر می‌کند. دیگر نمی‌گویند «او الان چه می‌کند؟» و این سؤال جای خود را به «کار بعدی وستون چیست؟» داده است.