گروگان گیری در جشنواره‌های سیاسی

به گزارش مجله خبری نگار، سارا فلاحی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در یادداشتی با اشاره به حواشی جشنواره فیلم کن نوشت: امروز هنر به گروگان سیاست در آمده است و حاکمان زیاده خواهی که در ساختار نظام بین الملل به دنبال هژمونیک نمودن نظم مورد نظر خود هستند هنر را در خدمت سیاست‌های توسعه طلبانه و نژاد پرستانه خود قرار داده اند و درون مایه‌های فاخر هنر را به قربانگاه مطامع سیاسی و قدرت افزایی خود می‌برند.

به همین خاطر است که بسیاری از جشنواره‌های هنری از قالب اصلی تهی شده اند و درون مایه‌های فرهنگی آن‌ها مضمحل گشته و از ریل اصلی خود خارج شده اند، تا جایی که این جشنواره‌ها که باید ملت‌ها را به هم نزدیک کنند و منادی صلح و عدالتخواهی باشند خود به عامل غیریت سازی و مرزبندی میان ملت‌ها تبدیل شده اند و به جای خدمت به فرهنگ ملت‌ها و تلاش برای اعتلای آن ها، به میدانی برای تخریب فرهنگ ملت‌ها تبدیل شده اند.

جشنواره بین‌المللی کن که زمانی در زمره معتبرترین جشنواره‌های سینمایی جهان بود حالا در سایه تسلیم شدن به سیاست و صاحبان قدرت صرفا به یک بیانیه تصویری کاملا سیاسی تبدیل شده که تسویه حساب‌های سیاسی با مخالفان نظم نوین غربی را در قالب تجلیل از فیلم‌ها و بازیگران فیلم‌هایی انجام می‌دهد که فرهنگ واحد‌های سیاسی تجدید نظر طلب و مخالف نظم مذکور را مورد هجمه قرار می‌دهند.

به عنوان مثال جشنواره کن امسال به شکلی مبرهن و واضح‌تر از همیشه تسلیم سیاست و ساختار مبتنی بر تبعیض و نابرابری شد که رهبری آن را غرب بر عهده دارد. به همین خاطر است که فیلم موهن و توهین آمیز عنکبوت مقدس که فرهنگ و باور‌ها و نظام دانایی حاکم بر جامعه ایران را مورد هجمه قرار داده بود در این جشنواره مورد پذیرش جدی دست اندر کاران آن قرار گرفت.

در واقع بسیاری از جوایز این جشنواره به کسانی داده می‌شود که در مسیر جنگ ایدئولوژیک جهان غرب با جهان‌های دیگر از جمله جهان اسلام در نقش سربازان فرهنگی غرب ایفای نقش می‌کنند؛ به عبارت دیگر بسیاری از جوایز این جشنواره هویت هنری ندارند بلکه تقدیری است از سربازان فرهنگی غرب که در خط مقدم مقابله با فرهنگ و مذهب کشور‌های تجدید نظر طلب و جبهه مقاومت حضور جدی دارند؛ بنابراین با توجه به استحاله درون مایه این جشنواره و تبدیل شدن به یک جشنواره کاملا سیاسی و فاقد استقلال نمی‌توان انتظاری متفاوت از آن داشت. اما سوال اصلی این است که نسبت هنرمندان ایرانی که با سرمایه جمهوری اسلامی مطرح شده اند با این جشنواره ضد ایرانی چیست؟

سوال این است با کدام عقلانیت هنرمندان داخلی اعم از بازیگر و کارگردان و ... با حضور در این جشنواره به لگدمال شدن فرهنگ و تمدن این سرزمین رسمیت می‌بخشند و نه تنها رگ غیرتشان برای دفاع از داشته‌هایی که به ناحق مورد هجمه قرار می‌گیرد نمی‌جنبد بلکه برخی از آن‌ها در نقش تریبون ایدئولوژیک دشمنان این ملت ظاهر می‌شوند؟

اصلا برخی هنرمندان داخلی ما که چنین جشنواره‌هایی را خواسته یا ناخواسته به آوردگاهی برای مقابله با سرزمین شان تبدیل می‌کنند آیا این قاعده جهانی را نمی‌دانند که وقتی به نام یک سرزمین و ذیل پرچم یک کشور وارد چنین صحنه‌هایی می‌شوند نمی‌توانند و نباید آن سرزمین و آن پرچم را نادیده بگیرند؟

آیا به طنز تلخ ماجرایی که ایجاد کرده اند نمی‌اندیشند که کاسه ارتزاق مالی، هویتی و فرهنگی خود را با کدام متر و شاخص روشنفکری می‌شکنند؟ اصلا در کجای دنیا همراهی با دشمنان هویت، تاریخ و فرهنگ یک ملت، نماد و نشانه روشنفکری قلمداد می‌شود؟

از طرف دیگر مدیران هنری ما که بار سفر چنین افرادی را می‌بندند و آن‌ها را روانه میادینی که با مین‌های ضدفرهنگی آلوده شده اند می‌کنند با خود نمی‌اندیشند که کدام عقل سلیم اجازه می‌دهد با پول این ملت زمینه توهین به داشته‌های این ملت را فراهم نمود؟

با کدام عقلانیت، سلبریتی سازی می‌کنند و سرمایه‌های این مملکت را برای این افراد خرج می‌کنند و بعد بدون صیانت از آن‌ها و تفهیم فکری و فرهنگی شان آن‌ها را رها می‌کنند و در رهاشدگی این جامعه، فرهنگ و تمدن این سرزمین را در تیررس دشمن قرار می‌دهند؟

لازم و ضروری است که ریل گذاری‌ها تغییر کند و طرحی نو در انداخته شود، چون با این نقشه راه غلط هر چه پیش برویم راه به ترکستان می‌بریم و هر چه رشته کنیم پنبه می‌شود!