به گزارش مجله خبری نگار،نیوز خستگی، تپش قلب، سرگیجه، تنگی نفس، رنگ پریدگی، تعریق، سردرد، پاهای بی قرار، همه این موارد علائمی هستند که میتوانند نشان دهنده کمبود آهن در بدن باشند.
کمبود آهن یکی از دلایل اصلی کم خونی است؛ افراد مبتلا به کم خونی کمبود گلبولهای قرمز تولید کننده اکسیژن یا هموگلوبین (Hb) در بدن خود دارند. هموگلوبین اکسیژن را از ریهها به تمام سلولهای بدن منتقل میکند. اکسیژن کمتر در بدن منجر به ظاهر شدن شرایط ذکر شده در بالا میشود.
کمبود آهن در سطح جهان یک مشکل عمده بهداشتی است
کمبود آهن یک علت بسیار شایع کم خونی در افراد در هر سنی است. در سطح جهان کمتر از ۱.۲ میلیارد نفر از کمبود آهن رنج میبرند که عمدتاً این میزان متعلق به کودکان و زنان در سنین باروری است.
کم خونی ناشی از فقر آهن در گروههای محروم تر، از جمله مهاجران و پناهندگان و در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط، بیشتر دیده میشود.
در هلند آمار کلی برای بزرگسالان در دسترس نیست، اما مشخص است که از هر ده کودک نوپا، یک کودک و یک نفر از هر پنجاه نوجوان کم خونی دارد. علاوه بر این، تخمین زده میشود که از هر شش تا ده زن باردار در هلند، یک نفر دچار کمبود آهن است.
Dorine Swinkels، استاد شیمی بالینی در Radboudumc و آخرین نویسنده این نشریه، میگوید: «کمبود آهن مشکلی است که نباید دست کم گرفته شود و در سطح جهانی، در همه گروههای جمعیتی وجود دارد.»
مشکلات قلبی و افزایش خطر کم وزنی هنگام تولد
طیف گستردهای از مشکلات سلامتی میتواند ناشی از کمبود آهن باشد، مانند خستگی، سردرد، ریزش مو و پاهای بی قرار. کمبود آهن همچنین میتواند شرایط دیگر مانند بیماریهای قلبی را بدتر کند.
به ویژه، کودکان خردسال با کمبود آهن در معرض خطر رشد ذهنی ضعیف هستند. Dorine Swinkels توضیح میدهد که کمبود آهن در زنان باردار خطر تولد نوزادان کم وزن را با تمام خطرات مرتبط افزایش میدهد. با توجه به این اثرات طولانی مدت، مانند اختلالات رشدی در کودکان، تشخیص کافی و فوری بسیار مهم است. اما ما همچنین نیاز به درک بهتر و شناخت بهتر علل داریم. در سطح جهانی این تأثیر مثبت زیادی بر سلامت مردم خواهد داشت.»
تشخیص علب کمبود آهن دشوار است
در مورد علل آن میتوان درباره موضوعهای مختلفی توضیح داد؛ اغلب آهن کافی در رژیم غذایی وجود ندارد. قبلاً نیز شناخته شده بود که کمبود آهن میتواند ناشی از روندهای اخیر مانند گیاهخواری و چاقی باشد، اما میزان تأثیرات آن تنها در چند سال اخیر مشخص شده است.
علاوه بر این، کمبود آهن همچنین میتواند نشانهای از بیماریهای جدی مانند برخی از بیماریهای معده، سرطان روده یا بیماری سلیاک مزمن معده باشد. در مورد بیماریهایی از این دست، صرف مصرف قرص آهن کافی نیست.
بیماران مبتلا به عفونت مزمن یا التهاب نیز قادر به جذب موثر این قرصها و مکملها نیستند؛ بنابراین باید به علت دقیق کمبود آهن در بدن توجه کافی شود. همانطور که به گفته محققان، اگر علت آن را ندانیم، نمیتوان بیمار را تشخیص داد یا ممکن است درمان نادرستی دریافت کند و ممکن است شرایط جدی و زمینهای نادیده گرفته شود. این وضعیت میتواند تهدید کننده زندگی باشد.
تشخیص اینکه آیا فردی دچار کمبود آهن است یا خیر، همیشه آسان نیست. این امر به ویژه در صورتی صادق است که بیمار علاوه بر کمبود آهن، عفونت یا التهاب نیز داشته باشد.
در گذشته به بیماران مبتلا به اشکال خفیف کم خونی قرصهای زیادی داده میشد. این کار منجر به بروز عوارض جانبی زیادی شد. امروزه نوعی دیگر از آهن نیز وجود دارد که میتواند به صورت تزریقی (داخل وریدی) تجویز شود و درمانهای امیدوارکننده زیادی برای درمان کمبود آهن در افراد مبتلا به شرایط التهابی در حال توسعه است.