به گزارش مجله خبری نگار،مرکز منطقه لمباردی در شمال ایتالیا یعنی میلان، اغلب به یک صحنه نمایش مد بزرگ تشبیه میشود. به ویژه در هفتههای مد، زمانی که طراحان برتر، خانهها و موزههای بزرگ قرن هجدهمی را اجاره میکنند تا مجموعههای خود را در آن به نمایش بگذارند، و مدلهای نامتعارف تمام تلاش خود را میکنند تا کشف شوند.
والریا زولبارتی که در این منطقه بزرگ شده است، میگوید: «شما هرگز کسی اهل میلان را نمیبینید که این لباسها را بخرد.» او در جواب این سوال که دقیقاً چه کسی این لباسهای گرانقیمت تزئین شده را میخرد زمزمه میکند: «روس ها».
در فروشگاه پرادا کیفهای دستی هنوز در قفسههای قدیمی نمایش داده میشوند.
معروفترین فروشگاه کلاه ایتالیا، بورسالینو (Borsalino) نیز در این شهر است. همفری بوگارت در آخرین صحنه فراموش نشدنی کازابلانکا یک بورسالینو به سر داشت و آل پاچینو نیز در فیلم پدرخوانده یکی از آنها داشت.
حتی اگر پول نقد ندارید، از ورود به این سالنهای زیبا نگران نباشید. حتی در شیکترین مغازهها با شما با محبت برخورد میشود.
گردشگری مد فقط خرید را پوشش نمیدهد، اگرچه بازدید از فروشگاههای طراحی میلان، مانند پرادا، آرمانی، ورساچه، و دولچه گابانا، که همگی حرفه خود را در اینجا راه اندازی کردند، بسیار سرگرم کننده است.
والریا میگوید: «در میلان همه چیز مد است. همه چیز از لباس و غذا گرفته تا هنر و موسیقی را در بر میگیرد. سالن اپرای لا اسکالا همیشه در مرکز این جریان بوده است.»
این تئاتر در سال ۱۷۷۸ افتتاح شد و دارای شش طبقه ویژه است که اکنون با فضای داخلی مجلل قرمز مخملی و براق دیده میشود، اما زمانی توسط صاحبانشان به صورت جداگانه تزئین شده بود تا بیانگر شیک بودن آنها باشد. در آن زمان هیچ کس برای گوش دادن به اپرا به اینجا نمیآمد. والریا توضیح میدهد که آنها میآمدند تا دیده شوند، ورق بازی کنند، نوشیدنی بنوشند و گپ بزنند.
لا اسکالا (Teatro alla Scala) در حال حاضر نمایشگاهی از سوپرانو فقید ماریا کالاس، یکی از بزرگترین خوانندگان جهان، با لباس ابریشمی قرمز رنگ او که توسط جورجو آرمانی طراحی شده است، برگزار میکند.
پورتریت میلانو (Portrait Milano)، زمانی ساختمان یک مدرسه علوم دینی متعلق به سال ۱۵۶۵ بود و صومعه عظیم آن هنوز در اختیار کلیسا است، اما توسط سلطان مد ایتالیا، گروه فراگامو (Ferragamo)، که در سال ۱۹۲۷ توسط سالواتوره فراگامو تأسیس شد، اداره میشود. تصاویری از آدری هپبورن و سوفیا لورن با کفشهای زیبایشان در عکسهای سیاه و سفید در راهپلهها دیده میشود، و طرحهای فراگامو، که بیشتر شبیه نقشههایی برای آسمانخراشهای آیندهنگر هستند تا کفش، روی دیوار راهروهای مهمان آویزان شدهاند.
در کاخ قرن هجدهمی موراندو (Palazzo Morando)، خانه سابق کنتس بولونینی، با سقفهای نقاشیشده، مبلمان عتیقه و آثار هنری که میلان را در دوران ناپلئون نشان میدهد، قرار دارد. در چهار اتاق، نمایشگاههایی در مورد مد میلان، از جمله لباسهایی که توسط زنان پیشگام فراموش شده طراحی شدهاند، مانند جول ونزیانی، که در سال ۱۹۴۴ یک کارگاه حرفهای افتتاح کرد و به اینکه میلان در نقشه مد بینالمللی قرار بگیرد، کمک کرد، دیده میشود.
اگرچه بسیاری معتقدند که خرید یک کیف دستی پرادا مانند سرمایه گذاری روی آثار هنری است، اما تعداد کمی از ما بودجه لازم را داریم. اما چیزهایی هم برای افرادی که نمیتوانند چنین هزینههایی بکنند، وجود دارد.