به گزارش مجله خبری نگار،این متخصص ژنتیک توضیح داد که هوش توسط ژنها تعیین میشود، اما مانند رنگ چشم یا شکل بینی به ارث نمیرسد. به گفته او، وراثت تواناییهای ذهنی را میتوان با ایجاد یک سمفونی پیچیده مقایسه کرد که شامل ژنهای متعددی است که با یکدیگر و با عوامل خارجی مانند تجربه کسب شده از طریق آموزش و تعامل اجتماعی در تعامل هستند.
چبوتاروا سه نوع اصلی هوش را شناسایی کرد: کلامی، عمومی و غیرکلامی. هوش کلامی با توانایی استفاده مؤثر از زبان برای برقراری ارتباط و بیان افکار مرتبط است. هوش عمومی شامل توانایی یادگیری، حل مسئله و تصمیمگیری است، در حالی که هوش غیرکلامی بر درک اطلاعات بصری و حسی تمرکز دارد. به گفته این متخصص، هوش کلامی بیشترین تأثیر را از نظر ژنتیکی دارد.
مطالعهای که شامل ۴۵۲۸۶۴ نفر بود، نشان داد که هوش کلامی نسبت به هوش عمومی یا غیرکلامی، بیشتر از طریق ژنتیک قابل پیشبینی است. این ممکن است نشان دهد که تواناییهای کلامی بیشتر احتمال دارد که ارثی باشند. افراد اغلب شریکهایی با ویژگیهای مشابه انتخاب میکنند و برای اکثر آنها، ارتباط کلامی مهمترین نوع تعامل است.
او در مصاحبهای با Gazeta گفت: «در مورد هوش، تعامل نزدیکی بین استعداد ژنتیکی و محیط خارجی وجود دارد. گاهی اوقات تفکیک این دو مؤلفه دشوار است.»
این متخصص توضیح داد که برای مثال، افرادی که مستعد هوش بالا هستند، ممکن است محیط محرکتری را انتخاب کنند که باعث توسعه بیشتر تواناییهای شناختی آنها میشود. بنابراین، ژنها بر هوش تأثیر میگذارند، اما در نظر گرفتن تأثیر محیط خارجی نیز مهم است.
در ۲۰ اکتبر، تاتیانا مارکووا، رئیس بخش مشاوره علمی مرکز تحقیقات ژنتیک پزشکی N.P. Bochkov و دکترای علوم پزشکی، اهمیت تشخیص دقیق بیماریهای ارثی را توضیح داد. به گفته وی، علائم بیماریهای ارثی میتوانند اندامهای مختلف را تحت تأثیر قرار دهند و مانند سایر بیماریها خود را نشان دهند، در نتیجه بیماران سالها بدون دریافت تشخیص دقیق به متخصصان مختلف مراجعه میکنند.
منبع: iz