دانشمندان کشف کردند که چگونه ژن چاقی بر مغز تأثیر می‌گذارد

به گزارش مجله خبری نگار، چاقی یک بیماری پیچیده است که ناشی از ترکیبی از ژنتیک، محیط غذایی، رفتار و سایر عوامل است. برای هزاران سال، تهیه غذای کافی برای زنده ماندن و رشد دشوار بود. اکنون برای اکثر مردم به آسانی باز کردن یخچال است.

نشان داده شده است که ژن SH۲B۱ نقش مهمی در تنظیم مصرف غذا دارد.

جهش‌های SH۲B۱ در انسان با چاقی، دیابت نوع ۲ و استئاتوز کبدی، یک اختلال متابولیک که قبلاً به عنوان بیماری کبد چرب غیرالکلی شناخته می‌شد، مرتبط هستند.

لیانگیو رویی از دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان گفت: «این ژن، میزان مصرف غذا و مصرف انرژی را کنترل می‌کند. چاقی ناشی از دو عامل متضاد است: اگر زیاد غذا بخورید، چربی اضافه می‌کنید. اگر انرژی خیلی کمی مصرف کنید، چربی تجمع می‌یابد.»

این مطالعه محل فعالیت این ژن را در داخل مغز، در ناحیه‌ای به نام هیپوتالاموس پاراونتریکولار یا PVH، که در تنظیم فشار خون و تعادل مایعات نقش دارد، مشخص کرد. یافته‌ها در مجله Advanced Science منتشر شده است.

علاوه بر این، این تیم تحقیقاتی دریافت که نورون‌هایی که SH۲B۱ را بیان می‌کنند، مداری ایجاد می‌کنند که با نورون‌های پایین‌دست در ناحیه‌ای به نام هسته رافه پشتی، واقع در ساقه مغز، تعامل دارد.

این ناحیه در تعادل انرژی، حفظ وزن بدن و رفتار‌های با انگیزه عاطفی نقش دارد.

تحریک این مدار، اشتها را در موش‌ها سرکوب می‌کند. در مقابل، مهار نورون‌های بیان‌کننده‌ی SH۲B۱ در PVH منجر به چاقی می‌شود.

این تیم همچنین مکانیسم مولکولی زیربنایی چگونگی کمک SH۲B۱ به حفظ وزن را کشف کرد، که بخشی از آن با افزایش سیگنالینگ BDNF/TrkB انجام می‌شود، که رشد مغز را در طول رشد تقویت می‌کند و سلامت مغز را در مغز بالغ حفظ می‌کند. هنگامی که این سیگنالینگ مختل می‌شود، چاقی و بیماری‌های متابولیک ایجاد می‌شوند.

روی خاطرنشان می‌کند که یک نظریه این است که التهاب مرتبط با افزایش وزن ممکن است با تضعیف سیگنال‌های توقف خوردن، به طور غیرمستقیم بر این مسیر تأثیر منفی بگذارد.

روی گفت: «ما می‌دانیم که عملکرد SH۲B۱ مهم است، زیرا در بین گونه‌ها، از مگس‌های میوه گرفته تا انسان‌ها، بسیار حفظ شده است. این پروتئین به عنوان نوعی ارز جهانی عمل می‌کند و نه تنها سیگنالینگ سلولی را تقویت می‌کند، بلکه هورمون‌های لپتین و انسولین را که به تنظیم اشتها و متابولیسم کمک می‌کنند، نیز تقویت می‌کند.»

علاوه بر این، برخلاف دارو‌های محبوب فعلی مانند Ozempic یا Monjaro که گیرنده‌های GLP-۱ را فعال می‌کنند، تا به امروز هیچ عارضه جانبی با افزایش سطح پروتئین SH۲B شناسایی نشده است.

به گفته نویسندگان این مطالعه، «اگر بتوانیم راهی برای افزایش فعالیت SH۲B پیدا کنیم، این امر چشم‌انداز‌های عظیمی را برای درمان چاقی و بیماری‌های مرتبط با آن ایجاد خواهد کرد.»