محدود کردن مصرف قند در دوران کودکی، خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را کاهش می‌دهد

به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه جدید نشان داده است که رژیم غذایی کم قند در رحم و در طول دو سال اول زندگی می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را در بزرگسالی به طور قابل توجهی کاهش دهد و شواهد جدید و قانع‌کننده‌ای در مورد تأثیر مادام‌العمر مصرف قند در اوایل زندگی بر سلامت ارائه می‌دهد. *

یک مطالعه منتشر شده در مجله Science نشان داد کودکانی که در طول ۱۰۰۰ روز اول پس از لقاح، محدودیت مصرف قند را تجربه کردند، ۳۵٪ خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و ۲۰٪ خطر ابتلا به فشار خون بالا در بزرگسالی در آنها کمتر بود. مصرف کم قند مادر قبل از تولد برای کاهش خطرات کافی بود، اما محدودیت مداوم قند پس از تولد، این مزیت را افزایش داد.

با بهره‌گیری از یک «آزمایش طبیعی» ناخواسته از جنگ جهانی دوم، محققانی از کالج ادبیات، هنر و علوم دورنسیف در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، دانشگاه مک‌گیل در مونترال و دانشگاه کالیفرنیا، برکلی بررسی کردند که چگونه سهمیه‌بندی شکر در زمان جنگ بر پیامد‌های بلندمدت سلامت تأثیر گذاشته است.

بریتانیا در سال ۱۹۴۲ به عنوان بخشی از برنامه جیره‌بندی غذای زمان جنگ، محدودیت‌هایی را بر توزیع شکر اعمال کرد. جیره‌بندی در سپتامبر ۱۹۵۳ متوقف شد.

محققان از داده‌های معاصر بانک زیستی بریتانیا - پایگاه داده‌ای از سوابق پزشکی و عوامل ژنتیکی، سبک زندگی و سایر عوامل خطر بیماری - برای بررسی تأثیر محدودیت‌های اولیه مصرف قند بر سلامت بزرگسالانی که بلافاصله قبل و بعد از لغو سهمیه‌بندی قند در زمان جنگ در بریتانیا باردار شدند، استفاده کردند.

تادجا گراکنر، یکی از نویسندگان این مطالعه از مرکز تحقیقات اقتصادی و اجتماعی دورنسیف دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، می‌گوید: «مطالعه اثرات بلندمدت شکر افزوده بر سلامت چالش‌برانگیز است. یافتن موقعیت‌هایی که در آنها افراد به طور تصادفی در اوایل زندگی در معرض محیط‌های غذایی مختلف قرار گیرند و به مدت ۵۰ تا ۶۰ سال تحت نظر باشند، دشوار است. پایان جیره‌بندی، یک آزمایش طبیعی جدید برای غلبه بر این چالش‌ها در اختیار ما قرار داد.»

مصرف شکر در طول جیره‌بندی به طور متوسط حدود ۸ قاشق چایخوری (۴۰ گرم) در روز بود. پس از پایان جیره‌بندی، مصرف شکر و شیرینی به شدت افزایش یافت و به ۱۶ قاشق چایخوری (۸۰ گرم) در روز رسید.

نکته قابل توجه این است که جیره‌بندی به طور کلی شامل محرومیت شدید از غذا نبود. رژیم‌های غذایی عموماً از دستورالعمل‌های فعلی وزارت کشاورزی ایالات متحده و سازمان بهداشت جهانی پیروی می‌کردند که عدم مصرف شکر افزوده را برای کودکان زیر دو سال و حداکثر ۱۲ قاشق چایخوری (۵۰ گرم) شکر افزوده در روز را برای بزرگسالان توصیه می‌کنند.

افزایش فوری و زیاد مصرف قند، اما نه سایر غذاها، پس از لغو جیره‌بندی، یک آزمایش طبیعی جالب ایجاد کرد: افراد بسته به اینکه قبل یا بعد از سپتامبر ۱۹۵۳ باردار شده یا متولد شده باشند، در اوایل زندگی در معرض سطوح مختلف مصرف قند قرار گرفتند. کسانی که درست قبل از لغو جیره‌بندی باردار شده یا متولد شده بودند، در مقایسه با کسانی که درست بعد از آن و در محیطی با قند بالاتر متولد شده بودند، کمبود قند داشتند.

محققان سپس افرادی را که در آن زمان در داده‌های بانک زیستی بریتانیا که بیش از ۵۰ سال بعد جمع‌آوری شده بود، شناسایی کردند. استفاده از یک بازه زمانی بسیار محدود برای تولد در پایان دوره سهمیه‌بندی قند، به نویسندگان این امکان را داد تا پیامد‌های سلامت در میانسالی را در گروه‌های تولد مشابه مقایسه کنند.

اگرچه یک دوره محدودیت مصرف قند در طول ۱۰۰۰ روز اول زندگی، خطر ابتلا به دیابت و فشار خون بالا را به طور قابل توجهی کاهش داد، اما شروع بیماری در کسانی که بعداً به هر یک از این بیماری‌ها مبتلا شدند، به ترتیب چهار و دو سال به تأخیر افتاد.

نکته قابل توجه این است که محدود کردن مصرف قند در دوران رشد جنین برای کاهش خطر کافی بود، اما محافظت در برابر بیماری پس از تولد، پس از شروع غذا‌های جامد، افزایش یافت.

محققان می‌گویند میزان این اثر مهم است، زیرا می‌تواند هزینه‌ها را کاهش دهد، امید به زندگی را افزایش دهد و شاید مهم‌تر از آن، کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

کارشناسان همچنان نگران سلامت درازمدت کودکانی هستند که در اوایل زندگی، در طول یک دوره بحرانی رشد، مقادیر زیادی شکر افزوده مصرف می‌کنند. اما تنظیم مصرف شکر کودکان آسان نیست - شکر افزوده در همه جا وجود دارد، حتی در غذا‌های کودکان و نوپایان، و کودکان با تبلیغات تلویزیونی برای تنقلات شیرین بمباران می‌شوند، محققان می‌گویند.

کلر بون، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه مک‌گیل و دانشگاه شیکاگو، گفت: «والدین به اطلاعاتی در مورد آنچه مؤثر است نیاز دارند و این مطالعه برخی از اولین شواهد علّی را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد کاهش مصرف قند افزوده در اوایل زندگی گامی قدرتمند در جهت بهبود سلامت کودکان در طول زندگی‌شان است.»

پاول گرتلر، یکی از نویسندگان این مقاله از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و دفتر ملی تحقیقات اقتصادی، می‌افزاید: «شکر اولیه، تنباکوی جدید است و ما باید با آن به همین شکل رفتار کنیم و شرکت‌های غذایی را ملزم کنیم که غذا‌های کودک را اصلاح کنند تا گزینه‌های سالم‌تری را در بر بگیرند و بازاریابی و مالیات محصولات قندی مخصوص کودکان را تنظیم کنند.»

این مطالعه اولین مورد از یک تحقیق بزرگتر است که بررسی می‌کند چگونه محدودیت‌های قند در اوایل زندگی بر طیف وسیع‌تری از پیامد‌های اقتصادی و بهداشتی در بزرگسالی، از جمله آموزش، ثروت، التهاب مزمن، عملکرد شناختی و زوال عقل، تأثیر گذاشته است.

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.