JAD: مصرف اسپرمیدین غذایی با کاهش خطر افسردگی مرتبط است

به گزارش مجله خبری نگار، مطالعه‌ای که در مجله اختلالات عاطفی منتشر شده است، ارتباط بالقوه‌ای بین مصرف اسپرمیدین، یک ترکیب طبیعی موجود در بسیاری از غذاها، و کاهش خطر افسردگی را برجسته می‌کند. محققان دریافتند که سطوح بالاتر اسپرمیدین در رژیم غذایی با میزان پایین‌تر علائم افسردگی در بزرگسالان مرتبط است، که نشان می‌دهد غذا‌های غنی از اسپرمیدین ممکن است برای سلامت روان مفید باشند. *

افسردگی یک اختلال شایع سلامت روان است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری با احساس مداوم غم و اندوه، از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها و طیف وسیعی از علائم جسمی و عاطفی مانند خستگی، تحریک‌پذیری و مشکل در تمرکز مشخص می‌شود. افسردگی می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، شیمی مغز، عوامل استرس‌زای محیطی و عوامل سبک زندگی مانند رژیم غذایی باشد.

تأثیر افسردگی بر کیفیت زندگی بسیار زیاد است و یکی از علل اصلی ناتوانی در سراسر جهان محسوب می‌شود. با توجه به شیوع بالا و تلفات قابل توجه افسردگی، علاقه فزاینده‌ای به شناسایی عوامل قابل اصلاح، مانند رژیم غذایی، که ممکن است به پیشگیری و درمان آن کمک کند، وجود دارد.

اسپرمیدین یک ترکیب طبیعی است که در غذا‌های متنوعی از جمله سویا، لوبیا قرمز، جوانه گندم، فندق، نخود فرنگی، قارچ، اسفناج، گل کلم، کلم بروکلی، بادام، پسته، شاه بلوط، برنج، نان سفید، سیب، موز، آووکادو، کیوی و همچنین در گوشت‌هایی مانند گوشت گاو، مرغ، خوک، بوقلمون و اردک و محصولات حیوانی مانند شیر و تخم مرغ یافت می‌شود.

این بخشی از گروهی از مولکول‌ها به نام پلی‌آمین‌ها است که برای سلامت سلولی ضروری هستند و نقش کلیدی در حمایت از فرآیند‌های سلولی مانند رشد، ترمیم و محافظت در برابر استرس دارند. نشان داده شده است که اسپرمیدین با القای اتوفاژی، فرآیندی که به سلول‌ها کمک می‌کند اجزای آسیب‌دیده را حذف کرده و عملکرد بهینه را حفظ کنند، از طول عمر سلولی پشتیبانی می‌کند.

فراتر از سلامت سلولی، خواص ضد التهابی و آنتی‌اکسیدانی اسپرمیدین، آن را به موضوعی مورد توجه در تحقیقات مربوط به پیری، بیماری‌های عصبی و اکنون سلامت روان تبدیل کرده است. برخی مطالعات نشان می‌دهند که اسپرمیدین ممکن است سلامت قلب را بهبود بخشد، التهاب را کاهش دهد و عملکرد شناختی را افزایش دهد، و دانشمندان را بر آن داشته است تا بررسی کنند که آیا ممکن است اثرات محافظتی در برابر افسردگی نیز داشته باشد یا خیر.

در مطالعه جدید، محققان داده‌های حاصل از بررسی ملی سلامت و تغذیه (NHANES)، یک مطالعه مقطعی که سلامت و الگو‌های غذایی یک نمونه نماینده از بزرگسالان آمریکایی را ارزیابی می‌کند، تجزیه و تحلیل کردند. این مطالعه شامل داده‌های جمع‌آوری‌شده در پنج دور NHANES از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ بود که شامل بیش از ۱۹۰۰۰ نفر می‌شد. شرکت‌کنندگان اطلاعات غذایی خود را از طریق مصاحبه یادآوری ۲۴ ساعته ارائه دادند که سپس با محتوای اسپرمیدین شناخته‌شده غذا‌های مختلف برای تخمین میزان مصرف روزانه مقایسه شد.

برای ارزیابی علائم افسردگی، محققان از پرسشنامه سلامت بیمار-۹ (PHQ-۹) استفاده کردند، یک ابزار نظرسنجی معتبر که علائم افسردگی را در طول دو هفته گذشته اندازه‌گیری می‌کند. افرادی که در PHQ-۹ بالاتر از یک آستانه مشخص امتیاز کسب کردند، به عنوان افراد دارای علائم افسردگی قابل توجه طبقه‌بندی شدند. محققان همچنین عوامل دیگری را که می‌توانند بر خطر افسردگی تأثیر بگذارند، از جمله سن، جنسیت، نژاد، وضعیت تأهل، درآمد، سیگار کشیدن، عادات ورزشی و شرایط پزشکی مانند دیابت یا فشار خون بالا، بررسی کردند.

این تجزیه و تحلیل نشان داد که شرکت‌کنندگانی که مصرف اسپرمیدین بیشتری داشتند، نسبت به افرادی که مصرف کمتری داشتند، کمتر علائم افسردگی را گزارش کردند. این ارتباط در انواع مختلف غذا‌های غنی از اسپرمیدین، از جمله میوه‌ها، سبزیجات، غلات، آجیل، تخم‌مرغ و غذا‌های دریایی نیز مشاهده شد. این نتایج توسط مدل‌های آماری پشتیبانی شد که نشان می‌داد شرکت‌کنندگان در گروه با بالاترین میزان مصرف اسپرمیدین، شانس کمتری برای ابتلا به افسردگی نسبت به گروه با کمترین میزان مصرف داشتند.

جالب اینجاست که همه منابع اسپرمیدین با کاهش خطر افسردگی مرتبط نبودند. به عنوان مثال، اسپرمیدین موجود در حبوبات، گوشت تازه و لبنیات در این مطالعه ارتباط معناداری با خطر افسردگی نشان نداد. محققان حدس می‌زنند که برخی از ترکیبات موجود در گوشت پخته شده، مانند چربی‌های اشباع و چربی‌های ترانس، ممکن است اثر محافظتی اسپرمیدین بر سلامت روان را خنثی کنند. بنابراین، در حالی که غذا‌هایی مانند میوه‌ها، سبزیجات، آجیل، تخم مرغ و غذا‌های دریایی با کاهش خطر افسردگی مرتبط بودند، سایر منابع غذایی چنین فایده‌ای را نشان ندادند.

این مطالعه عوامل مختلف جمعیت‌شناختی، پزشکی، سبک زندگی و رژیم غذایی، از جمله سن، جنس، نژاد، وضعیت تأهل، تحصیلات، درآمد، شاخص توده بدنی، سیگار کشیدن، مصرف الکل، فعالیت بدنی، بیماری‌های زمینه‌ای (مانند فشار خون بالا، دیابت و چربی خون بالا) و همچنین کیفیت رژیم غذایی، کافئین، کربوهیدرات‌ها، کالری و مصرف فیبر را کنترل کرد تا اثرات بالقوه اسپرمیدین بر افسردگی را مشخص کند. اما این مطالعه بدون محدودیت نیست.

اولاً، از آنجایی که این یک مطالعه مقطعی است، نمی‌تواند رابطه علی را اثبات کند، به این معنی که نمی‌تواند تأیید کند که مصرف اسپرمیدین مستقیماً از افسردگی جلوگیری می‌کند یا آن را کاهش می‌دهد. همچنین ممکن است عادات غذایی شرکت‌کنندگان یا سایر عوامل اندازه‌گیری نشده در این ارتباطات مشاهده شده نقش داشته باشند.

علاوه بر این، این مطالعه بر اساس گزارش‌های شخصی شرکت‌کنندگان از رژیم غذایی‌شان انجام شده است که ممکن است منجر به بروز اشتباهاتی شود. مطالعات آینده می‌توانند از ردیابی مصرف غذا در یک دوره طولانی‌تر یا استفاده از نشانگر‌های بیولوژیکی سطح اسپرمیدین در بدن برای اندازه‌گیری‌های دقیق‌تر بهره‌مند شوند. محققان همچنین پیشنهاد می‌کنند که مطالعات بیشتر می‌توانند بررسی کنند که آیا اسپرمیدین مستقیماً از طریق خواص ضد التهابی و آنتی‌اکسیدانی خود بر سلامت مغز تأثیر می‌گذارد یا اینکه آیا با سایر مواد مغذی به روش‌هایی که بر خلق و خو تأثیر می‌گذارند، تعامل دارد یا خیر.

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.