نانوپلاستیک‌ها ممکن است باعث مقاومت آنتی‌بیوتیکی شوند

به گزارش مجله خبری نگار، ذرات ریز پلاستیک نه تنها برای محیط زیست مضر هستند. مطالعه‌ای توسط دانشگاه اومئو نشان داده است که به اصطلاح نانوپلاستیک‌ها می‌توانند اثر درمان آنتی‌بیوتیکی را در صورت بلع تضعیف کنند. نتایج همچنین نشان می‌دهد که نانوپلاستیک‌ها می‌توانند منجر به ایجاد مقاومت آنتی‌بیوتیکی شوند. حتی هوای داخل خانه‌های ما حاوی مقادیر زیادی نانوپلاستیک، از جمله نایلون، است که به ویژه مشکل‌ساز است.

لوکاس کنر، استاد گروه زیست‌شناسی مولکولی دانشگاه اومئو و یکی از رهبران این مطالعه، می‌گوید: «با توجه به گستردگی نانوپلاستیک‌ها و این واقعیت که برای بسیاری از مردم، آنتی‌بیوتیک‌های مؤثر می‌توانند موضوع مرگ و زندگی باشند، نتایج نگران‌کننده هستند.»

نانوپلاستیک‌ها ذرات پلاستیکی هستند که اندازه آنها کمتر از یک هزارم میلی‌متر است. از آنجا که بسیار کوچک هستند، می‌توانند آزادانه در هوا شناور شوند و توانایی نفوذ به بدن را دارند، جایی که می‌توانند بر عملکرد‌های حیاتی تأثیر بگذارند.

در مطالعه‌ای که نه تنها توسط محققان دانشگاه اومئو، بلکه توسط دانشمندانی از آلمان و مجارستان نیز انجام شد، نویسندگان بر چگونگی برهمکنش برخی از رایج‌ترین نانوپلاستیک‌ها با تتراسایکلین، یک آنتی‌بیوتیک رایج با طیف گسترده، تمرکز کردند. مشخص شد که تجمع قابل توجهی از آنتی‌بیوتیک‌ها روی سطح ذرات نانوپلاستیک وجود دارد. می‌توان گفت که نانوپلاستیک‌ها آنتی‌بیوتیک‌ها را جذب می‌کنند.

نانوپلاستیک‌های مورد بحث از انواع رایج پلاستیک مانند پلی‌اتیلن، پلی‌پروپیلن، پلی‌استایرن و نایلون به دست می‌آیند. آنها معمولاً در بسته‌بندی و منسوجات یافت می‌شوند. هوای داخل خانه حدود پنج برابر بیشتر از هوای بیرون نانوپلاستیک دارد که بخشی از آن به دلیل ذرات منتشر شده توسط منسوجات است.

یکی از خطراتی که محققان به آن اشاره می‌کنند این است که اتصال به نانوپلاستیک‌ها می‌تواند منجر به "حرکت" آنتی‌بیوتیک‌ها با نانوپلاستیک‌ها در جریان خون و انتقال آنها به سایر نقاط بدن نسبت به محل مورد نظرشان شود. این امر می‌تواند هم اثر مورد نظر آنتی‌بیوتیک‌ها را کاهش دهد و هم خطر ظهور باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک را ایجاد کند. هنگامی که آنتی‌بیوتیک‌ها در نواحی ناخواسته تجمع می‌یابند، دوز‌های زیرکشنده می‌توانند جهش‌های باکتریایی را تحریک کنند و باعث انتخاب گونه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک شوند.

محققان از مدل‌های کامپیوتری پیشرفته برای تجزیه و تحلیل چگونگی اتصال نانوپلاستیک‌ها به تتراسایکلین استفاده کردند. آنها دریافتند که این اتصال به ویژه با نایلون، یکی از موادی که به وفور در نانوپلاستیک‌ها در هوای داخل ساختمان وجود دارد، قوی است.

لوکاس کنر می‌گوید: «اگرچه تحقیقات بیشتری برای روشن شدن ارتباط‌ها و اقدامات احتمالی مورد نیاز است، اما بر اساس نتایج ما می‌توانیم نتیجه بگیریم که نانوپلاستیک‌ها خطری برای سلامتی دارند که باید جدی‌تر گرفته شود.»