مطالعه: والدین و دوستان نقش مهمی در ورزش فرزندانشان دارند

به گزارش مجله خبری نگار-ارلانگن: یک محقق آلمانی گفت که محیط اجتماعی که کودکان در آن زندگی می‌کنند، نقش مهمی در اینکه آیا و چقدر حرکت می‌کنند، ایفا می‌کند.

با این حال، این محقق، از دانشگاه ارلانگن، همچنین توضیح داد که انگیزه کودکان برای ورزش بسته به سن و نوع فعالیت بدنی که انجام می‌دهند، متفاوت است.

این محقق همچنین در مطالعه خود که روز چهارشنبه اعلام کرد، از یک شگفتی کوچک پرده برداشت. به گفته آن ریمرز، نویسنده این مطالعه، اگرچه مطالعات انجام شده تاکنون نشان داده است که پسران بیشتر از دختران حرکت می‌کنند، اما تفاوت‌های حرکتی بین دو جنس نزدیک به هم است. او افزود: «این تفاوت‌ها هنوز در برخی زمینه‌ها، به ویژه در میان جوانانی که از سن ۱۱ سالگی شروع به ورزش در باشگاه‌ها می‌کنند، مشهود است، اما به نظر می‌رسد که این تفاوت‌ها دیگر به اندازه گذشته رایج نیستند.»

ریمرز همچنین تأکید کرد که این نظریه سنتی که پسران در ورزش، پدران خود را به عنوان الگو و دختران مادران خود را به عنوان الگو انتخاب می‌کنند، در حال متزلزل شدن است، «زیرا ما نتوانسته‌ایم این نظریه را در عمل ببینیم».

این محقق آلمانی تأکید کرد که هر دو والدین، مادر و پدر، نقش مهمی در مشارکت کودکان در فعالیت‌های بدنی و ورزشی دارند، «و این ممکن است به دلیل تغییر نقش‌های جنسیتی در خانواده‌ها باشد».

محققان از داده‌های یک مطالعه مشاهده‌ای بلندمدت دیگر که تحت نظارت محققان موسسه فناوری کارلسروهه انجام شده بود، استفاده کردند.

ریمرز، محقق ورزشی، از طریق این مطالعه تلاش کرد تا میزان تأثیر والدین، خواهر و برادر یا دوستان را بر علاقه کودکان به ورزش تعیین کند. او گفت: «ما در اصل توانستیم ثابت کنیم که تفاوت‌هایی وجود دارد و این تفاوت به نوع فعالیت بدنی مورد بررسی نیز مرتبط است: چه ورزش در مدرسه، چه در باشگاه، چه خارج از باشگاه یا در رابطه با بازی در فضای باز.»

ریمرز توضیح داد که داشتن دوست در بازی در فضای باز بسیار مهم است و بازی در یک باشگاه ورزشی نیاز به حمایت بیشتر والدین دارد که باید فرزندان خود، به ویژه جوانان، را به باشگاه همراهی کنند و همچنین به نتایجی که فرزندانشان به دست می‌آورند علاقه عاطفی نشان می‌دهند، در حالی که جوانان بیشتر تحت تأثیر تشویق گروه‌های دوستان قرار می‌گیرند، «همانطور که چیزی به نام حلقه‌های جوانان وجود دارد، بنابراین اگر گروه دوستانی که فرد جوان به آنها می‌پیوندد فعال نباشد، احتمال اینکه فرد جوان در ورزش فعال باشد کمتر خواهد بود.»

نویسنده این مطالعه بر لزوم استفاده از یافته‌های این مطالعه برای توسعه برنامه‌های ورزشی برای کودکان و نوجوانان یا بهبود برنامه‌های موجود تأکید کرد تا نوجوانان را به ورزش بیشتر تشویق کند.

(دی پی‌ای)