به گزارش مجله خبری نگار، او میگوید: «افزودنیهای غذایی میتوانند بر قابلیت هضم و خواص چای تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، لیمو سرشار از ویتامین C است که به جذب آنتیاکسیدانها از چای سبز کمک میکند. افزودن آب لیمو، فراهمی زیستی آنتیاکسیدانها (کاتچینها) را ۵-۶ برابر افزایش میدهد. علاوه بر این، خود لیمو حاوی چندین آنتیاکسیدان است: اسید اسکوربیک، هسپریدین، نارینژین و اسید فرولیک.»
به گفته او، این مواد به محافظت از سلولها در برابر آسیب، کاهش التهاب و کاهش خطر ابتلا به بیماریهای مزمن کمک میکنند. اما باید به خاطر داشت که خواص مفید لیمو هنگام گرم شدن بالای ۴۰ درجه سانتیگراد به میزان قابل توجهی کاهش مییابد. این بدان معناست که اضافه کردن آن به چای داغ فقط برای طعم دادن، منطقی است.
او در مورد عسل میگوید: «عسل خواص مفید زیادی دارد - حاوی آنتیاکسیدانها، ویتامینهای A، PP، C و گروه B، منیزیم، پتاسیم، آهن و کلسیم و همچنین آنزیمها و ضدعفونیکنندههای طبیعی است که از سیستم ایمنی بدن پشتیبانی میکنند، هضم را بهبود میبخشند و اثر ضد التهابی دارند. با این حال، وقتی عسل بالاتر از ۴۰ درجه سانتیگراد گرم میشود، بیشتر این اجزای ارزشمند از بین میروند و عسل بیشتر خواص مفید خود را از دست میدهد.»
بنابراین، توصیه میشود آن را به چای غیر داغ اضافه کنید تا اثربخشی آن حفظ شود و از تشکیل مواد مضر جلوگیری شود.
این پزشک خاطرنشان میکند که موضوع افزودن شیر به چای هنوز بحثبرانگیز است. از یک طرف، حاوی مواد مفیدی - کلسیم، ویتامینها و پروتئینها است که میتوانند مقداری از کافئین را خنثی کرده و اثر چای بر معده را کاهش دهند و هضم آن را آسانتر کنند. اما از طرف دیگر، پروتئین شیر (کازئین) ممکن است با آنتیاکسیدانهای مفید موجود در چای ترکیب شود که ممکن است جذب آنها را مختل کند.
تانن موجود در چای همچنین مانع جذب کلسیم از شیر و لبنیات میشود. به طور کلی، میتوان گفت که افزودن این مواد به چای امری عادتی است، برای بهبود طعم، اما نباید از آنها فایده قابل توجهی انتظار داشت.
منبع: riamo