به گزارش مجله خبری نگار، در یک هشدار مهم، روانشناسان دانشگاه لیدز تاکید میکنند که تعداد زیاد دوستان در پلتفرمهای رسانههای اجتماعی نمیتواند ارزش داشتن یک حلقه نزدیک از دوستان واقعی را در زندگی واقعی جبران کند.
مطالعهای که در مجله Psychology and Aging منتشر شده است تأیید میکند که خوشبختی واقعی با تعداد دوستیها اندازه گیری نمیشود، بلکه با کیفیت و عمق آنها اندازه گیری میشود. محققان بر این باورند که روابط نزدیک مبتنی بر درک و حمایت متقابل عامل کلیدی در دستیابی به رضایت روان شناختی و بهزیستی عاطفی به ویژه با افزایش سن است.
محققان نتایج دو نظرسنجی آنلاین را که شامل نزدیک به ۱۵۰۰ نفر بود، تجزیه و تحلیل کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا مشخص کنند که در شش ماه گذشته چه تعداد از افراد از حوزههای مختلف اجتماعی (دوستان، آشنایان، اقوام، همسایگان، همکاران، کارمندانی که خدمات مختلف ارائه میدهند، و غیره) با آنها تماس گرفتهاند، هر چند وقت یکبار و به چه شکلی (رو-در-رو، تلفنی، ایمیل یا در مکالمات مختلف). علاوه بر این، از آنها خواسته شد تا میزان خوشحالی و رضایت خود از زندگی خود را در طول ماه منتهی به نظرسنجی ارزیابی کنند.
تجزیه و تحلیلهای آماری دو الگوی اجتماعی برجسته را نشان داد:
* شرکت کنندگان مسنتر (بالای ۶۰ سال) تنگ شدن قابل توجهی در دایره روابط اجتماعی مستقیم نشان دادند
* گروههای جوانتر (زیر ۳۰ سال) با گسترش شبکههای دیجیتال و افزایش تعداد دوستیهای مجازی مشخص شدند
* سطوح شادکامی و رضایت حیاتی با موارد زیر مثبت و آماری معنادار بود:
* بین تعداد دوستیهای دیجیتالی و میزان شادکامی رابطه معناداری ثبت نشد.
* این نتایج در تمام گروههای سنی هم سو و سازگار باقی مانده است.
دانشمندان ادعا میکنند که فقط برقراری ارتباط با دوستان واقعی شادی را به همراه دارد و این ارتباط را نمیتوان با طیف گستردهای از ارتباطات اجتماعی با دیگران جایگزین کرد.
به گفته محقق ارشد Wandy Bruyne De Bruyne، پیری در بسیاری از فرهنگها به معنای غم و اندوه و تنهایی است. اما این مطالعه نشان داد که تنگ بودن حلقه اجتماعی سالمندان لزوما به معنای اندوه و تنهایی آنها نیست. از آنجایی که افراد مسن در واقع بیشتر از جوانان از زندگی لذت میبرند، تنهایی به تعداد دوستان مربوط نمیشود بلکه به کیفیت آنها مربوط میشود و میتواند فرد را در هر سنی لمس کند.