به گزارش مجله خبری نگار، محققان موسسه کارولینسکا نشانگرهای زیستی را در خون مرتبط با علائم کووید طولانی، به ویژه دیسترس تنفسی شدید شناسایی کردهاند. این کشف میتواند راه را برای تشخیص و درمان آینده هموار کند. نتایج در Nature Immunology منتشر شده است.
کووید طولانی، که به عنوان پس از کووید نیز شناخته میشود، وضعیتی است که با علائم طولانی مدت COVID-۱۹ قبلی مشخص میشود. یک مطالعه جدید از موسسه کارولینسکا سوئد و دانشگاه کاردیف انگلستان به سرپرستی مارکوس بوگرت از موسسه کارولینسکا (هادینگ)، مجموعهای از پروتئینها را در خون افراد مبتلا به کووید طولانی شناسایی کرده است.
بوگرت میگوید: «این پروتئینها بیشتر در بیماران مبتلا به کووید طولانی و مشکلات شدید تنفسی یافت شدهاند. "این یک الگوی نشانگر زیستی است که ما میدانیم با مسیرهای سیگنالینگ التهابی درگیر در مرگ سلولی و آسیب ریه مرتبط است و در سایر گروههای بیمار مبتلا به اختلالات شدید ریوی نیز مشاهده شده است. "
علائم شدید و مداوم تنگی نفس حاد برخی از شایعترین و معمولترین علائم کووید طولانی است. محققان همچنین نمونههایی از گروهی از بیماران را که از کووید-۱۹ قبلی بهبود یافته بودند و جالب اینجاست که هیچ یک از این پروتئینها را در خون خود نداشتند، بررسی کردند.
این کشف بر اساس تجزیه و تحلیل دقیق نمونههای خون از گروههای مستقل از بیماران در سوئد و انگلیس بود که قبلا انجام نشده بود.
همه ۲۶۵ بیمار شرکت کننده در این مطالعه در روزهای اولیه همه گیری، زمانی که هنوز واکسن وجود نداشت، به کووید-۱۹ مبتلا شدند. با استفاده از تکنیکهای پیشرفته، محققان هزاران پروتئین را در پلاسمای خون اندازه گیری کردند که آنها را با علائم بیماران مرتبط کردند. آنها همچنین از فلوسایتومتری برای انجام سنجشهای ایمونولوژیک استفاده کردند.
باگرت میگوید: "با شناسایی پروتئینهایی که در بیماران افزایش مییابند، ما در حال ایجاد بستری برای توسعه ابزارهای تشخیصی و درمانهای هدفمند جدید هستیم. " این امر به ویژه مهم است، زیرا هیچ نشانگر زیستی و درمان خاصی برای کووید طولانی وجود ندارد.»
نتایج این مطالعه فرآیندهای بیولوژیکی اصلی را نشان میدهد که میتواند مدتها پس از بیماری قبلی COVID-۱۹ علائم جدی در برخی از بیماران ایجاد کند.
گام بعدی در تحقیق این است که با مطالعه بافت ریه و دستگاه گوارش بفهمیم چه چیزی زیربنای این مدل است. با انجام این کار، محققان امیدوارند که منبع پروتئینهای شناسایی شده را پیدا کنند و دریابند که آیا التهاب باقیمانده یا آسیب بافتی در اندامهای خاصی از بیماران مبتلا به کووید طولانی وجود دارد یا خیر.