نوزادان تازه متولد شده به دلیل بحران مسکن در خیابان‌های لیون فرانسه می‌خوابند

به گزارش مجله خبری نگار-لیون: کمتر از ۲۰ روز پس از تولدش، ابوبکر شب را در گرمای شدید تابستان در پیاده‌رو در شهر لیون در جنوب شرقی فرانسه گذراند، در حالی که مادر غنایی‌اش که هنوز از عوارض سزارین رنج می‌برد، بدون پلک زدن، کالسکه او را تماشا می‌کرد.

این جوان ۲۶ ساله گفت: «خیلی ترسیده بودم.» او به شرط ناشناس ماندن صحبت کرد تا درخواست پناهندگی‌اش تحت تأثیر قرار نگیرد.

تابستان گذشته بسیاری از زنان و نوزادانشان به دلیل بحران ساختاری در پناهگاه‌ها، خود را در لیون، سومین شهر بزرگ فرانسه، بی‌خانمان یافتند.

روز بعد، نیرو‌های امدادی SAMO او را به یک پناهگاه جمعی هدایت کردند، اما او باید به زودی آنجا را ترک کند: «بعد از آن، نمی‌دانم چه اتفاقی خواهد افتاد.»

مانند او، بسیاری از زنان و نوزادانشان تابستان گذشته در لیون، سومین شهر بزرگ فرانسه، به دلیل بحران ساختاری در پناهگاه‌های اضطراری در این کشور که با سیاست‌های جدید اعمال شده توسط مقامات محلی تشدید شده بود، خود را بی‌خانمان یافتند.

ماد پیگو، مدیر اجرایی سامو سوشال، سازمانی که به فقرا کمک می‌کند، قبلاً هرگز مجبور نشده بود چنین کودکان خردسالی را در خیابان رها کند.

او می‌گوید: «من مادر یک نوزاد پنج روزه را جلوی یک مهدکودک ملاقات کردم و شماره تلفنشان را گرفتیم تا اگر راه حلی به ذهنمان رسید، دوباره با آنها تماس بگیریم.»

چند روز قبل، بگو آنقدر از وضعیت اسفناک یک نوزاد ۱۱ روزه متاثر شده بود که در لینکدین پیامی نوشت: «به یادت هستم کوچولو. دارم فکر می‌کنم که یادگیری زندگی خیابانی مستقیماً از روی آسفالت چه معنایی دارد.»

هشدار

مشکل اساسی در همه جای فرانسه یکسان است: به دلیل بحران مسکن، به ویژه در مسکن اجتماعی، افرادی که وارد محل اقامت اضطراری می‌شوند، آن را ترک نمی‌کنند. ماد بیگو وضعیت را اینگونه خلاصه می‌کند: «کل سیستم از کار افتاده است.».

اما در لیون، دو تصمیم معادله را برای نوزادان تغییر داد.

از یک سو، شهر بزرگ لیون، که مانند مقامات منطقه‌ای، مسئول اسکان زنان باردار و افراد ایزوله شده با کودکان زیر ۳ سال است، پذیرش‌های جدید مراقبتی را در اواسط ژوئیه به حالت تعلیق درآورد.

برونو برنارد، رئیس منطقه‌ای که شامل شهر لیون و ۵۷ شهرداری دیگر می‌شود و عضو حزب سبز، توضیح می‌دهد که این تصمیم با هدف «ارسال هشدار» در مورد این موضوع گرفته شده است.

او اشاره می‌کند که این شهر از سال ۲۰۲۰ تعداد زیادی فضای جدید ایجاد کرده است، اما «منابع مالی یا انسانی کافی» برای جایگزینی مقامات مناطق همسایه، به ویژه ایالت، که رسماً مسئول اسکان زوج‌های دارای فرزند است، ندارد.

مدیر یک موسسه خیریه کمک به فقرا: کوچولو، دارم بهت فکر می‌کنم. دارم فکر می‌کنم چه حسی داره که آدم زندگی خیابانی رو مستقیماً از روی آسفالت تجربه کنه.

با این حال، به گفته برنارد، «طبق اطلاعاتی که ما داریم، زنانی که خود را در خیابان با نوزادانشان می‌یابند، منزوی نیستند» و بنابراین دولت باید از آنها مراقبت کند.

خانواده‌ها تاوان می‌دهند

به گفته این انجمن‌ها، اوضاع به دلیل تصمیمی که توسط ادارات استانی که نماینده دولت در این منطقه هستند، صادر شده، بدتر شده است.

عصر‌ها و آخر هفته‌ها، وقتی خدمات شهری اصلی تعطیل هستند، خدمات ایالتی مسئول ارائه «سرپناه فوری» به گروه‌های آسیب‌پذیر هستند.

تا تابستان گذشته، یک زن صرفاً باید کودکی زیر یک سال همراه خود داشته باشد تا به عنوان یک گروه آسیب‌پذیر و نیازمند حمایت در نظر گرفته شود. اما به گفته ماد پیگو، در چند هفته گذشته، یک زن باید بیمار یا در معرض خطر باشد تا واجد شرایط باشد.

به گفته این شهرستان، این معیار‌ها به دلیل «فشار اضافی» ناشی از تصمیم شهرداری اصلاح شده‌اند و با توجه به وجود ۸۰۰۰ فضای سرپناه اضطراری، تمام تلاش خود را برای رسیدگی به این موضوع انجام می‌دهند.

ژولیت مورتان از گروه «زنان خیابانی» می‌گوید: «مقامات شهری و فرمانداری مدام تقصیر را به گردن دیگری می‌اندازند، اما در نهایت، این خانواده‌ها هستند که هزینه آن را می‌پردازند.»

(خبرگزاری فرانسه)