به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه بر چگونگی تأثیر رابطه جنسی بر الگوهای مختلف خواب و چگونگی ارتباط آن با خواب عمیق و همچنین تأثیر آن بر بیدار شدن در طول شب متمرکز بود.
در این مطالعه منحصربهفرد، ۷ زوج با میانگین سنی ۲۶ سال در یک آزمایش ۱۱ شبانه شرکت کردند، جایی که دانشمندان برنامه سختگیرانهای را برای شرکت کنندگان اعمال کردند که شامل رابطه جنسی و خواب در تاریخهای خاص بود. زوجها به مدت ۷ شب از داشتن رابطه جنسی منع شدند، در حالی که آنها دو شب رابطه جنسی داشتند و دو شب محدود به تجربه "لذت از خود" بودند.
شرکت کنندگان از ردیابهای خواب استفاده کردند که مدت زمان خوابیدن آنها، مدت زمان خوابیدن و تعداد دفعات بیدار شدن آنها در طول شب را کنترل میکرد.
دادهها نشان داد که شرکت کنندگانی که رابطه جنسی داشتند، در طول شب زمان کمتری برای بیدار شدن داشتند، با میانگین ۱۶ دقیقه بیدار شدن، در مقایسه با ۲۳ دقیقه در شبهایی که رابطه جنسی نداشتند.
این مطالعه همچنین نشان داد که کارایی خواب (کل زمانی که فرد در هنگام خواب در رختخواب میگذراند) دو درصد بهبود یافته است و به میانگین کارایی ۹۳.۴ درصد در شبهایی که شرکت کنندگان رابطه جنسی داشتند رسید.
اگرچه دانشمندان نتوانستهاند علت دقیق این اثر را تعیین کنند، اما پیشنهاد کردهاند که هورمونهای آزاد شده پس از ارگاسم، مانند اکسی توسین، پرولاکتین و اندورفین، ممکن است به آرامش کمک کنند و انتقال به خواب عمیق را تسهیل کنند.
اگرچه این اثر در زنان بارزتر بود، دانشمندان خاطرنشان کردند که این مطالعه اولین مطالعهای بود که از ردیابهای خواب دیجیتال در خانههای شرکت کنندگان استفاده کرد که واقعیت دقیق تری را در مقایسه با مطالعات آزمایشگاهی قبلی منعکس میکند.
با این حال، محدودیتهایی در این مطالعه وجود داشت، مانند حجم نمونه کوچک و دشواری تعیین صحت دادههای مربوط به یادداشتهای جنسی و خواب.
دانشمندان امیدوارند که مطالعات آینده را گسترش دهند تا نمونههای بزرگتری از شرکت کنندگان را با هدف بررسی اثرات طولانی مدت فعالیت جنسی بر خواب شامل شوند و مطالعات آینده میتوانند بر تأثیر مستقیم رسیدن به ارگاسم بر کیفیت خواب تمرکز کنند.
این مطالعه در مجله Sleep Health منتشر شد.
منبع: دیلی میل