به گزارش مجله خبری نگار، اعتقاد بر این است که کپسایسین همراه با اسیدهای چرب و ویتامین C میتواند ترکیب باکتریهای روده را تغییر دهد و علائم ADHD را در سراسر محور روده و مغز بهبود بخشد.
تحقیقات نشان میدهد که این ترکیب ممکن است سطح انتقال دهندههای عصبی مانند سروتونین و دوپامین را تحت تاثیر قرار، و کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب عصبی، دو عامل کلیدی در توسعه این اختلال. با این حال، این مطالعات هنوز در مراحل اولیه خود هستند، نیاز به آزمایشهای بالینی دقیق برای نشان دادن این مزایای بالقوه.
ADHD یکی از شایعترین اختلالات عصبی در کودکان است و با رفتار تکانشی، تمرکز ضعیف و بیش فعالی مشخص میشود. این علائم اغلب تا بزرگسالی ادامه مییابد و بر روابط اجتماعی، پیشرفت تحصیلی و سلامت روان تأثیر منفی میگذارد.
تحقیقات اخیر نشان میدهد که میکروبیوم روده ممکن است از طریق تأثیر آن بر تولید انتقال دهندههای عصبی و تشکیل مغز در ایجاد ADHD نقش داشته باشد. افراد مبتلا به ADHD همچنین تنوع باکتریهای روده را کاهش میدهند که با افزایش بیش فعالی همراه است.
فلفل چیلی و میکروبیوم روده
فلفل چیلی حاوی ترکیبات فعال زیستی مانند اسیدهای چرب، ویتامین C و کپسایسین است که دارای داروهای ضد التهابی، آنتی اکسیدانی هستند و میکروبیوم روده را تعدیل میکنند.
کپسایسین میتواند عبور از سد خونی مغزی و ارتباط برقرار کردن با سیستم عصبی از طریق گیرندههای TRPV۱ در مناطق مغز مرتبط با تمرکز و رفتار و کنترل احساسات، توابع است که در بیماران مبتلا به ADHD تحت تاثیر قرار.
مطالعات نشان میدهد که کپسایسین ممکن است نسبت باکتریهای خوب در روده را افزایش دهد، در دسترس بودن سروتونین را بهبود بخشد و التهاب روده را کاهش دهد، که ممکن است بر نشانههای ADHD تأثیر مثبت بگذارد.
علاوه بر این، فلفل چیلی حاوی ویتامین C است که از سلامت روده حمایت میکند و التهاب را کاهش میدهد، همراه با اسیدهای چرب اشباع نشده مانند امگا ۳ که با بهبود عملکرد مغز در بیماران مبتلا به ADHD مرتبط است.
اگرچه این فرضیهها جالب هستند، اما تحقیقات هنوز بی نتیجه است، زیرا بیشتر مطالعات به آزمایشهای آزمایشگاهی یا حیوانی متکی هستند و مطالعات بالینی گستردهای در انسان هنوز انجام نشده است.
مصرف بیش از حد کپسایسین نیز ممکن است باعث تحریک معده و یا اثرات عصبی منفی، نیاز به تعیین دوز امن و موثر.
فلفل چیلی یک ماده غذایی رایج و به راحتی در دسترس است و ممکن است تأثیر مثبتی بر محور روده-مغز داشته باشد و به مدیریت علائم ADHD کمک کند. با این حال، نباید آن را جایگزینی برای درمانهای مرسوم در نظر گرفت تا زمانی که اثربخشی آن از نظر علمی از طریق کارآزماییهای بالینی دقیق ثابت شده باشد.
این مطالعه در مجله Frontiers in Nutrition منتشر شد.