در آغوش درخت؛ فیلمی ساده و فروتن و سرشار از صداقت و احساس

مانوئل بتانکورت نویسنده وبسایت ورایتی در توصیف فیلم سینمایی «در آغوش درخت» نماینده اسکار ۲۰۲۵ نوشت: در فیلم «در آغوش درخت» ساخته بابک خواجه‌پاشا، یک زوج که بیش از یک دهه است کنار هم زندگی می‌کنند، باید با پیامد‌های تصمیم جدایی خود دست‌وپنجه نرم کنند. پیامد‌هایی که نه‌تنها بر زندگی آنها بلکه بر جهان کوچک و هماهنگی که دو پسر خردسالشان برای یکدیگر ساخته‌اند، تأثیر می‌گذارد. این فیلم، با وجود روایتی ساده و محدود به خانواده‌ای در روستایی دورافتاده در ایران، سرشار از صداقت و احساس است.

به گزارش مجله خبری نگار،کیمیا و فرید (با بازی مارال بنی‌آدم و جواد قامتی) تصمیم به جدایی گرفته‌اند. اما آنچه هنوز آنها را به هم پیوند می‌دهد، دو فرزندشان، طا‌ها و علیسان (با بازی اهورا لطفی و رایان لطفی) است. آنها از آن دسته برادر‌هایی هستند که انگار به هم متصل‌اند؛ بازی‌هایشان در دشت‌ها، خوابیدن کنار هم و انجام کار‌های روزانه، همگی گویی بر اساس نیاز‌های مشترک انجام می‌شود.

ترس از فروپاشی دنیای طا‌ها و علیسان و احتمال نابودی زندگی آنها، نهایتاً بخش پایانی فیلم را فرا می‌گیرد. فاجعه‌ای رخ می‌دهد و پیامد‌های آن، بستری برای خواجه‌پاشا فراهم می‌کند تا دعوتی انسان‌دوستانه به امید، ارائه دهد؛ با استفاده از دو برادر کوچک، ارزش والدینی که به فرزندانشان اهمیت می‌دهند و برای حفظ امنیت آنها هر کاری می‌کنند، مورد تأکید قرار می‌گیرد.

فیلم که عمدتاً در فضای باز فیلم‌برداری شده است — از مزارع ماهی گرفته تا مزارع گل، خیابان‌های شلوغ و بازار‌های پرجمعیت، و اغلب در حوالی درختانی که عنوان فیلم به آنها اشاره دارد — غرق در طبیعت است. برداشت‌های بلند با نور خورشید که فضای درونی و معصومانه طا‌ها و علی‌سان را به نمایش می‌گذارد، این حس معصومیت ناب را تقویت می‌کند.

لطافت فیلم، هرچند آرامش‌بخش به نظر می‌رسد و به وضوح به گونه‌ای طراحی‌شده تا هیچ‌کس را آزرده نکند. چه کسی، در نهایت، خواستار آسیبی برای این پسرها، این خانواده یا این جامعه است؟ با تأکید بر مرکزیت یک خانواده شکسته (و شاید دوباره ترمیم‌شده)، «در آغوش درخت» تا حدی احساساتی است. ‎

منبع: فارس

لینک کپی شد

منبع: فارس

اشتراک‌ گذاری