به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه سچنوف، به همراه همکارانی از سایر مراکز تحقیقاتی، رویکرد جدیدی برای ترمیم لثه با استفاده از ماتریکس کلاژن خوک و یک پلاسمید (یک مولکول DNA کوچک که به صورت فیزیکی از کروموزومها جدا میشود) pCMV-VEGF۱۶۵ ایجاد کردهاند که رشد رگهای خونی را در بافتهای جدید تحریک میکند. این خبر توسط دانشگاه سچنوف به Gazeta گزارش شده است.
کمبود بافت نرم لثه یک مشکل رایج در دندانپزشکی، از جمله پس از درمان ارتودنسی است. امروزه از پیوند کام برای اصلاح آن استفاده میشود، اما چنین عملیاتی با ترومای بالا، سندرم درد و خطر عوارض همراه است. به عنوان یک جایگزین، از ماتریسهای زنوژنیک (به دست آمده از بافتهای پستانداران) استفاده میشود، اما اثربخشی آنها به دلیل رشد ضعیف عروق به بافتهای جدید محدود است.
دانشمندان رویکرد جدیدی را پیشنهاد کردند که شامل کاشت ماتریکس مبتنی بر پوست خوک و تزریق پلاسمید pCMV-VEGF۱۶۵، دارویی حاوی ژن فاکتور رشد اندوتلیال عروقی VEGF۱۶۵، است.
پس از جراحی لثه، به یک گروه از خرگوشها ماتریکس کلاژن پیوند زده شد، به گروه دیگر pCMV-VEGF۱۶۵ تزریق شد و در گروه سوم، دانشمندان از ترکیبی از هر دو روش استفاده کردند.
در مقایسه با گروه کنترل، که حیوانات به طور طبیعی بهبود یافتند، هم ماتریکس و هم تزریقها امکان ضخامت بیشتر بافت بهبود یافته را فراهم کردند. با این حال، بهترین نتیجه در گروه سوم بود: در مقایسه با گروه کنترل، حجم بافت نرم بهبود یافته تقریباً ۱۰ برابر بیشتر و شبکه عروقی سه برابر متراکمتر بود. تشکیل یک شبکه عروقی متراکمتر و شاخهدارتر برای بقا و ادغام بافت جدید بسیار مهم است، به این معنی که این رویکرد میتواند به طور قابل توجهی کارایی بازسازی را افزایش دهد.
نستاسیا کوشلوا، رئیس آزمایشگاه نانوفناوریهای هوشمند بالینی در مؤسسه پزشکی احیاکننده و یکی از نویسندگان این اثر، توضیح داد: «ما به یک اثر همافزایی قابل توجه دست یافتهایم: ماتریکس یک چارچوب حمایتی ایجاد میکند و ژندرمانی با تحریک رگزایی، تغذیه لازم برای رشد بافت را فراهم میکند.»