به گزارش مجله خبری نگار/روزنامه آفرینش، مسئله منشأ ماه غیرعادی ما همچنان پرسشی بی پاسخ مانده است. در حال حاضر نظریه اصلی این است که ماه یا فرزند زمین است یا خواهر و برادر آن است و از همان ماده در همان منطقه از منظومه شمسی متولد شده است.
تحقیقات جدید این مفهوم را به چالش میکشد و نشان میدهد که ماه میتواند در جای دیگری در منظومه شمسی متولد شده باشد و بعداً توسط نیروی گرانش زمین در آغوش کشیده شده است.
اخترشناسان دارن ویلیامز (Darren Williams) و مایکل زوگر (Michael Zugger) از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا محاسباتی انجام دادهاند و دریافتهاند که اسیر کردن گرانشی قمرها برای سیارات سنگی مانند زمین امکانپذیر است و بنابراین منشأ احتمالی منظومه زمین-ماه امروزی ما همین بوده است.
ما شواهد زیادی داریم که نشان میدهد زمین و قمر آن از یک ماده اولیه ساخته شدهاند. ترکیب معدنی هر دو به همان اندازه یکسان است که اگر از یک ماده تشکیل شده باشند، انتظار میرود.
فرضیه برخورد مهیب، یک توضیح غالب برای این شباهت است.
بدین ترتیب که جرمی بزرگ به زمین برخورد کرده و بقایای حاصل به یک سیاره و یک قمر تبدیل شدهاند.
راههای دیگری نیز وجود دارد که این دو جرم میتوانند با ترکیب یکسانی تشکیل شده باشند. ممکن است در ابر یک سیاره تبخیر شده معروف به سینستیا (synestia) یا شاید همزمان از همان ابر غباری که
به دور خورشید میچرخد، شکل گرفته باشند.
اما همانطور که در جاهای دیگر در منظومه شمسی دیدهایم، بیش از یک راه برای به دست آوردن قمر وجود دارد. اگر دو جرم با زاویه و سرعت مناسب از کنار یکدیگر عبور کنند، میتوانند از نظر گرانشی به یکدیگر متصل شوند و در نهایت در مداری پایدار و طولانی مدت قرار گیرند.