چگونه انتخاب کنیم؟

به گزارش مجله خبری نگار، مسعود پیرهادی در یادداشتی در سرمقاله رسالت نوشت: وجه تمایز مهم بشر از سایر موجودات، عقل و اختیار است. انسان با عقل، انتخاب می‌کند و با اختیار، انتخابی که داشته را پی می‌گیرد. اما شیطان از روزی که آدم را به‌عنوان انتخاب خدا دید برای خلیفه‌اللهی و مسجود ملائکه شدن، روی انتخاب‌های انسان، طراحی ویژه می‌کند. هر جا درست و غلط، درست و درست‌تر و غلط و غلط‌تر باشد، شیطان هم می‌آید و دعوت‌نامه‌ای ارائه می‌دهد.

راهبرد شیطان اساسا بازی با همین انتخاب‌هاست و شاهکارش تنزل دادن مؤمن از طاعتی به طاعتی با اولویت پایین‌تر است. با این حساب، فارغ از انتخاب‌های زندگی روزمره، انتخابات سیاسی هم می‌تواند از مصادیق جدی استفاده از این وجه ممیزه بشری و البته حضور پر شور شیطان باشد. انتخاب باید عاقلانه باشد و عقل هم آن چیزی است که با آن بندگی خدا می‌شود نه شیطنت‌ها و زرنگ‌بازی‌های رایج امروزی. هیچ کس به‌اندازه عبد، عاقل نیست.

اما انتخاب اصلح در این آشفته‌بازار رسانه‌ها و تبلیغات و شیطنت‌ها کاری است بس دشوار؛ نیازمند سنجه و شاخص و البته همراه و راهبر است. راه نشان دادن، خودش راه و روش مخصوصی دارد، به‌ویژه وقتی قرار باشد راه پروردگار را نشان دهیم. «ٱدعُ إِلَیٰ سَبِیلِ رَبِّکَ بِٱلحِکمَةِ وَٱلمَوعِظَةِ ٱلحَسَنَةِوَجَٰدِلهُم بِٱلَّتِی هِیَ أَحسَنُإِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعلَمُ بِٱلمُهتَدِینَ» (مردم را) به سوی راه پروردگارت با منطقی حکیمانه و ادلّۀ قانع‌کننده و با پندی نیک و بیداری‌بخش و عبرت‌آموز دعوت کن و با آنان (مخالفان) به نیکوترین وجه محاجّه و مجادله نما. البته پروردگارت خود داناتر است به کسی که از راه او گم گشته و او داناتر است به هدایت‌یافتگان.

متأسفانه انتخابات ایران مثل بسیاری از کشور‌ها به سمت و سویی به‌اصطلاح حرفه‌ای سوق پیدا کرده است؛ فضایی عاری از ایدئولوژی و چارچوب و ساختار اخلاقی و مملو از سیاست‌ورزی‌های ماکیاولیستی و بی‌اخلاق. در این اوضاع و احوال، وزن و مخاطب حکمت و معرفت و استدلال کمتر می‌شود و وزن احساسات مثل خشم و نفرت، بیشتر و بیشتر خواهد شد. حالا ابزار ایجاد خشم و نفرت، کلام صادقانه باشد یا عملیات‌های تخریبی دروغین برای آمرین و عاملین هیچ اهمیتی ندارد.
این در حالی است که شخصی مثل سید حسن نصرالله حفظه‌الله می‌گوید ما در عملیات روانی علیه رژیم صهیونیستی هم خود را مجاز به دروغگویی نمی‌دانیم.
‏اما در این فضا که عدد و رقم و ترند‌ها و گراف‌ها حرف می‌زنند و تماشای موج‌های سایبری، لذت‌بخش می‌نمایاند، حکمت و موعظه رنگ می‌بازد و جدال، جان می‌گیرد و مورد استقبال واقع می‌شود؛ بنابراین فضای رادیکال از جانب ستاد‌ها و علاقه‌مندان افراد، زمینه‌سازی می‌شود و اشخاص به‌تبع برای زینت‌المجالس نشدن باید اظهارات شاذ، ساختارشکنانه و احیانا افشاگرانه داشته باشند. گاهی تقسیم کار نانوشته‌ای می‌شود که کاندیدا خودش دعوت به اخلاق کند ولی لشکر مجازی‌اش مبسوط‌الید باشد در تخریب و تهمت و افترا و گاهی حتی به پیشنهاد مشاوران، خود کاندیدا هم باید وسط میدان بیاید و معرکه بگیرد.

‏با عنایت به نکات پیش‌گفته ضرورت مطالبه اخلاق و برخورد با بی‌اخلاقی‌ها چه در رسانه‌ها و چه از جانب متنفذین و افراد در معرض انتخاب، بیش از پیش است تا مردم در فضایی عاقلانه، انتخاب صحیحی داشته باشند.