به گزارش مجله خبری نگار، «میان این همه ویرانی نمیتوانم خانهام را پیدا کنم، جای من کجاست؟ خانه من کجاست؟» اینها سخنان همراه با اشک و آه «مجدی ابو سرور» است که پس از خروج ارتش اسرائیل به همراه خانوادهاش به خان یونس بازگشته و حیرت زده شده است.
به نوشته واشنگتن پست، هزاران خانه ویران شده یا آسیب دیده است و خانودهها تلاش دارند خانههای خود را در اطراف تلی از آوار بیابند، برخی از ساختمانها نیز که فرو نریختهاند، پر از حفره و اثرات انفجار و آتشسوزی هستند.
آنها با گاری و الاغ از شهر رفح که به آن پناه برده بودند، به خان یونس بازگشتهاند تا حداقل برخی از لوازم مورد نیازشان را با خود به چادرهایشان در رفح ببرند، اما دیگر وسیله قابل استفادهای نیز نمانده است.
زن سالخوردهای که به همراه دخترانش به خان یونس بازگشته، در میان آوارهای سالن پذیرایی خانهاش نشسته و میگوید: «کجا بخوابم، کجا بروم؟» دخترانش به دنبال هر چیزی که بتوانند با خود ببرند میگردند؛ دیوارهای اتاق منفجر شده و کف با تکههای بتون، تختههای سقف و میزهای شکسته انباشته شده است؛ فقط ستونهایی صورتی رنگ نشان میدهند که زمانی خانه آنها بوده است.
زن دیگری که خود را «حنان» معرفی کرد، در حالی که صدایش شکسته بود گفت: "هیچ کلمهای برای توصیف درد درونم وجود ندارد؛ خاطرات ما، رویاهای ما، کودکی ما اینجا، خانواده ما ... همه چیز از بین رفته است».
او در میان خرابهها چیزی نیافت و تنها چند گل قرمز پلاستیکی را از میان آوارها بیرون کشید و پاک کرد و در کوله پشتیاش گذاشت.
ارتش اشغالگر در ماه دسامبر نظامیان خود را وارد خان یونس در بخش جنوبی نوار غزه کرد و روز یکشنبه مدعی شد که جز یک تیپ باقی نیروهایش را از این شهر و اطراف آن خارج کرده است.
حاصل این تهاجم چهار ماهه چیزی جز ویرانی و نابودی و کشتار نبوده است؛ در این میان به گفته «کوری شر» از دانشگاه «سیتی» نیویورک و «جمون ون دن هوک» از دانشگاه ایالتی اورگان، دو کارشناس نقشه برداری که از تصاویر ماهوارهای برای تخمین حجم تخریبها در خان یونس استفاده کردهاند، حدود ۵۵ درصد از ساختمانها در این شهر و اطراف آن- حدود ۴۵۰۰۰ ساختمان - به شکل جزئی یا کامل تخریب شده است.
اکنون ارتش اسرائیل به فکر حمله به رفح است و علیرغم هشدارهای جدی بینالمللی، برای یورش به این شهر مملوء از جمعیت آوارگان اصرار دارد؛ حدود ۱.۷ میلیون آواره در شهر رفح در چادرها به سر میبرند و ارتش اشغالگر هیچ طرح و برنامهای مشخصی برای حفظ جان این همه انسان ندارد.