به گزارش مجله خبری نگار، انسیه حاتمی؛ فرودگاه بجنورد علیرغم تمام چالشها و اتفاقات و راه حلهایی که برای رفع مشکل پرواز آن تا الان گذرانده و به نتیجه دلخواه نرسیده است، اما هنوز هم مردم استان خراسانشمالی امیدوار هستند تا یک روزی بتوانند از حملونقل هوایی به عنوان یک حملونقل متداول در استان استفاده کنند.
این فرودگاه به مساحت ۲۹۳ هکتار در ضلع شمال شهر بجنورد قرار گرفته است و باند آن با ۴۵۷۰ متر طولانیترین باند کشور است.
برای حل مشکل پرواز در این فرودگاه تدابیر متنوعی در طی سالها توسط مسوولین امر اندیشیده شده است که از جمله آن تراشیدن کوه، خرید آی ال اس و افزایش طول باند بوده است.
این تدابیر برای مدتی توانسته است مرهمی بر زخم این کهنه فرودگاه باشد، اما نتوانسته آن را درمان کند و تنها به عنوان یک آپشن مثبت برای فرودگاه تلقی میشوند و کاربرد آنچنانی برای آن ندارند.
نصب دستگاه آی ال اس در فرودگاه، علیرغم اینکه سیستم بسیار مجهزی برای فرودگاه محسوب میشود، اما به دلیل وجود کوه و برخورد پترن پخش این دستگاه با کوهها عملیاتی شدن آن محقق نمیشود.
مسئله جابجایی فرودگاه بجنورد هم توسط برخی تاکنون مطرح شده است، اما طبق کارشناسیهای انجام شده و برآوردهای هزینهای به طور قطع چنین امری اصلاً صلاح نیست.
احداث یک فرودگاه که شبیه به فرودگاه بجنورد باشد حدود ۱۰ تا ۱۵ هزار میلیارد تومان هزینه بردار است و حداقل ۵ سال زمان میبرد تا یک فرودگاه جدید ساخته شود که با توجه به نیاز حملونقل هوایی در استان اصلاً منطقی نیست.
به گفته قدمگاهی، مدیر فرودگاه بجنورد طبق برنامهریزیهای پروازی برای این فرودگاه ۱۱ پرواز در نظر گرفته شده است، اما تاکنون تنها دو پرواز در روزهای سهشنبه و جمعه به عرصه عمل رسیده است.
علت این امر هم مشکل ناوگان و نبود آن و ضعف در ارائه خدمات از جانب شرکتهای هواپیمایی بوده است.
این در حالی است که در سال ۱۴۰۰ و ایام کرونا تعداد پروازها به ۱۱ پرواز در هفته رسیده بود و این امر نشان دهنده این است که اگر استقبال خوبی از سمت مردم باشد، شرکتهای هواپیمایی نسبت به حضور در این فرودگاه رغبت پیدا میکنند.
همچنین در ایام برگزاری نمایشگاه توانمندیهای صادراتی ایران که همین اخیراً در اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳ برگزار شد، شاهد پروازهای روزانه در این فرودگاه بودیم که خود نشان دهنده این است که پروازها قابل انجام است!
مشکل کمبود ناوگان یک مشکل کشوری بیان شده است و تمام ناوگانی که در سطح کشور خدماترسانی میکنند از نظر زمانی تکمیل هستند و به علت اینکه نوع فرودگاه بجنورد یک سری محدودیتها از نظر تعداد صندلی و مسافر دارد بیشتر شرکتهای هواپیمایی تمایل دارند تا پروازها را به سمت مشهد انجام دهند.
البته با توجه به اینکه مسافت طی شده از تهران به بجنورد و به مشهد تفاوت آنچنانی ندارد، اما تعداد مسافرانی که میشود برای مشهد فروش بلیط داشت، بیشتر است شرکتهای هواپیمایی جهت متضرر نشدن ترجیح به سفر به مقصد مشهد را دارند.
با این حال تکمیل ظرفیت بلیطهای هواپیمای تهران به بجنورد حتی در بازه زمانی یک ماه بعدتر نشان دهنده این است که رغبت مردم به سفر هوایی و استفاده از این ناوگان حملونقل بسیار بالاست تا حدی که بلیطها برای همین دو روز سهشنبه و جمعه حداقل یک ماه قبل خریداری و رزرو میشود.
تعداد دو پرواز در هفته برای بجنورد جوابگو نیست، اما توانسته است تا به الان این فرودگاه را سرپا و در حال کار نگه دارد.
بررسیها و صحبتهای مسوولین و همچنین مدیر فرودگاه بجنورد و برآیند اظهارات آنها نشان میدهد که برای موضوع رفع مشکل کمبود ناوگان نیازمند یک همگرایی و پایه کار آمدن همه است.
این همگرایی باید در جهت تهیه ناوگان برای فرودگاه شکل گیرد، یا از طریق خرید هواپیما که البته هزینه بسیار بالایی دارد و یا دادن ودیعه به یک شرکت هواپیمایی و صرف هزینه معقول جهت راهاندازی خطوط هوایی انجام گیرد.
طبق گفته مدیر فرودگاه بجنورد، یک شرکت هواپیمایی قبول کرده است در عوض دریافت ۴۰ میلیارد تومان ودیعه، روزانه دو پرواز رفت و برگشت با ظرفیت ۴۵ صندلی را برای بجنورد داشته باشد و این ودیعه بعد از ۶ ماه تا یک سال که پروازها به سوددهی برسد قابل برگشت است و در حال حاضر این امر نیازمند یک سرمایهگذار است!
تجربه استانهایی همتراز با استان خراسانشمالی مثل یزد که در آن شرکت یزد ایر تاسیس شده است، نشان میدهد که اگر حمایتهای بخش خصوصی و همکاری سرمایهگذارهای استانی باشد میتوان یک حملونقل هوایی بسیار سود ده و بدون هیچ مشکلی داشت.
علی رغم اینکه بازگشت سرمایه و سوددهی راه افتادن خطوط هوایی بسیار روشن است، اما فرودگاه بجنورد تاکنون نتوانسته است حمایت بخش خصوصی و سرمایهگذاری صنایع بزرگ استان که تعداد آنها نیز کم هم نیست، داشته باشد.
خراسانشمالی با داشتن صنایع بزرگی همچون فولاد، پتروشیمی، کارخانه سیمان و لوله گستر که قطعاً جزو صنایع با سود بالا هستند، میتواند به راحتی با سرمایهگذاری اندک و همدلی بین این صنایع، دارای ناوگان و پرواز متعدد در فرودگاه بجنورد شود و این تنها در صورتی است که همه پای کار بیایند.
قطعاً این همگرایی و همدلی با توجه به اینکه تعداد صنایع زیاد است و سهم هر صنعت چیزی حدود ۲ میلیارد خواهد شد که عدد قابل توجهی نسبت به درآمدهای آنها نیست، منجر به نتیجه بسیار خوبی خواهد شد.
تمامی شرایط فرودگاه بجنورد و مسئله کمبود ناوگانی که مطرح است با وجود تقاضا برای پرواز داشتن این فرودگاه و تمایل مردم به استفاده از حملونقل هوایی و همچنین تجربه ایام کرونا که نشان داد تمایلها به استفاده از این سیستم مسافرتی بالاست، با همت بخش خصوصی و سرمایهگذاران حل خواهد شد.
با توجه به اینکه ودیعه جهت تهیه ناوگان بعد از نهایتاً ۱۸ ماه بازگشت خواهد داشت و سوددهی نیز به علت استقبال خوب از حملونقل هوایی به سرعت آغاز خواهد شد، سرمایهگذاری در این امر توسط بخش خصوصی و صنایع میتواند یک سرمایهگذاری بسیار سودده برای آنان باشد.
مشکل ناوگان فرودگاه بجنورد با توجه به مسائل مطرح شده، به راحتی به جای صرف ۱۵ هزار میلیارد تومان هزینه خرید، با ۴۰ میلیارد تومان رفع خواهد شد.