کیک محبوب من، دانه انجیر مقدس و جایگاه نظارتی سازمان سینمایی

به گزارش مجله خبری نگار، محصول مشترک «ایران، فرانسه و آلمان». این عبارتی است که سایت رسمی جشنواره فیلم کن در توضیح سرمایه‌گذاران «دانه انجیر مقدس» جدیدترین فیلم محمد رسول اف منتشر کرده است.

معمولا نماینده یک کشور در جشنواره‌های خارجی مطابق با قوانین کشور مبدا ساخته می‌شود؛ این در حالی است که دانه انجیر مقدس به تایید سایت اسکرین با حضور بدون حجاب شرعی بازیگران زن، مقابل دوربین رفته است.

نکته حائز اهمیت در گزارش اختصاصی اخیر اسکرین انتشار جزئیات کاملی از داستان «دانه انجیر مقدس» است که تاکنون جشنواره کن از انتشار آن خودداری کرده است.

پیش از این «کیک محبوب من» ساخته بهتاش صناعی‌ها و مریم مقدم بدون رعایت حجاب شرعی ساخته شد و در جشنواره برلین قبلی به نمایش درآمد، اما غلامرضا موسوی تهیه‌کننده این فیلم با انتشار متنی مدعی شده بود «از ظرفیت‌هایی که برای خانم‌های مسن در احکام وجود دارد استفاده کردیم.»

این در حالی است که هیچکدام از بازیگران زن و البته جوان «دانه انجیر مقدس» رسول‌اف جزئی از این قاعده محسوب نمی‌شوند.

طبق مطلب منتشر شده در اسکرین داستان «دانه انجیر مقدس» درباره یک قاضی دادگاه انقلاب تهران است که با گم‌شدن مرموزانۀ اسلحه‌اش در میانۀ آشوب‌های سال ۱۴۰۱ درگیر پارانویا و سوظن می‌شود و نسبت به دست داشتن همسر و دخترانش در این اتفاق دچار مشکوک می‌شود.

هرچند رسول اف به عنوان فیلمساز هیچگاه نامی تاثیرگذار و جریان ساز در سینمای ایران نبوده است و از نظر عمده منتقدان فیلمسازی متوسط است، اما فستیوال‌های مطرح جهان نظیر برلین و کن به واسطه رویکرد سیاسی آثارش همواره روی خوشی به او نشان داده‌اند و حضور «دانه انجیر مقدس» نیز در راستای همین نگاه و نه ویژگی‌های هنری این اثر است.

شیطان وجود ندارد فیلم قبلی رسول اف نیز که در غیاب او در بخش مسابقهٔ هفتادمین جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم برلین حضور داشت و برندهٔ جایزهٔ خرس طلایی این جشنواره شد، هیچ نشانی از یک اثر هنری که شایسته دریافت جایزه اول این فستیوال معتبر باشد را نداشت و صرفا به دلیل مضمون انتقادی و ضد ملی آن توسط جشنواره برلین مورد تقدیر قرار گرفت.

تکرار یک اتفاق مشابه و حضور دو فیلم به فاصله چند ماه در دو فستیوال معتبر جهانی بار دیگر موضوع اهمیت فرآیند نظارت را یادآور می‌شود؛ موضوعی که اخیرا برخی از تهیه‌کنندگان تلاش کردند با حذف پروانه ساخت بار مسئولیت رعایت قوانین را برعهده فیلمساز بگذارند تا حداقل در دو مورد اخیر تجربه ثابت کرد سازمان سینمایی و نهاد‌های نظارتی نباید بازوی نظارتی خود را به این زودی‌ها قطع کنند.