گم شده‌ای به نام «تشفّی صدور مؤمنین»

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان-حامد شیخ پور: آیه شریفه ۱۴ سوره مبارکه توبه می‌فرماید: «قَاتِلُوْهُمْ یُعَذّبْهُمُ اللّهُ باَیْدیْکُمْ وَ یُخْزهِمْ وَ یَنْصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَ یَشْفِ صُدُوْرَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِیْنَ» «آن‌ها را بکشید که خدا آنان را به دست شما عذاب خواهد کرد و خوارشان می‌کند و شما را بر آنان نصرت می‌دهد و سینه مؤمنین را تشفّی می‌بخشد.»

بدیهی است که صدور فرمان جهاد، صرفاً منحصر به معصوم و در عصر غیبت در ید، ولی فقیه به‌عنوان نایب عام منصوب از طرف معصوم است که حاکم اسلامی به شمار می‌رود لذا عبارات آیه، درواقع شرح وظایف حکومت اسلامی در لزوم جهاد با دشمنان اسلام است؛ اما حکومت به جز جنگیدن با دشمنان، وظیفه دیگری نیز دارد که در جمله پایانی آیه بر آن تأکید شده است و آن، لزوم تشفّی سینه مؤمنین و به عبارت خودمانی‌تر و امروزی‌ترش، خنک‌شدن دل و جگر مؤمنین است.

حکومت هر اقدامی علیه دشمن می‌کند در مرز‌ها و تأمین امنیت جامعه اسلامی خود را نشان می‌دهد، اما لازم است برای تشفّی دل مؤمنین نیز پیوست رسانه‌ای داشته باشد و برای آن هم تدبیری بیندیشد؛ وظیفه‌ای که عملاً و تا این لحظه، در نظام جمهوری اسلامی مغفول باقی مانده است. بار‌ها مستقیم و غیرمستقیم از مسئولان نظامی و امنیتی شنیده‌ام که «ما اقدامات فراوانی علیه دشمن انجام داده‌ایم، اما بنا بر مصالحی، صدایش را درنیاورده‌ایم! خودشان می‌فهمند از کجا خورده‌اند!» این‌قبیل حرف‌ها مخالف نصّ صریح قرآن است.

اگر مقاتله‌ای رخ می‌دهد، اگر عذابی به دشمن چشانده می‌شود، اگر خزی و خواری بر او تحمیل می‌شود و اگر نصرتی بر علیه دشمن به ما داده می‌شود، باید پیوست رسانه‌ای پایان آیه را هم با خود داشته باشد و با اعلام عمومی و تبیین آن برای آحاد مردم، تشفّی خاطر مؤمنین نیز حاصل شود. نقیصه‌ای که اکنون نهاد‌های نظامی و امنیتی ما در این زمینه دارند کار را به جایی رسانده که حتی اگر اقدامات فراوانی هم علیه دشمن انجام می‌شود (که قطعاً می‌شود)، اما نه‌تن‌ها هیچ تشفّی خاطری را در دل‌های مؤمنین برنمی‌انگیزد بلکه زبان بسیاری از مؤمنین را بر حکومت دراز می‌کند که چرا ما را مقابل دشمن ذلیل کردید حال آن‌که باید به جای ما، آنان خزی و خواری می‌چشیدند.

این چه نوع عملیات‌هایی است که هیچ سود و فایده و آورده‌ای برای اذهان عمومی جامعه و مؤمنین ندارد؟ تا قیام قیامت هم اگر ضرباتی به دشمن بزنید، اما با تدابیر مناسب و با رعایت طبقه‌بندی‌های لازم درباره آن اطلاع‌رسانی نکنید، هیچ تشفی در دل هیچ احدی حاصل نخواهد شد و بلکه برعکس، باعث ایجاد انشقاق در جامعه ایمانی و پاره‌پاره‌شدن جامعه و دسته‌دسته‌شدن مؤمنین و پیوستن بسیاری از آنان به جمع منتقدان نظام خواهید شد.

با عدالت هم سازگار نیست که در خلوت‌های ستاد‌ها و صفوف‌تان فقط خودتان ضربه بزنید و لذتش را ببرید و جگرهای‌تان حال بیاید و دل‌های‌تان خنک شود، اما سینه‌های مؤمنین مملو از خشم و اندوه و احساس ذلت و بی‌پشتوانگی باقی بماند و افسردگی و احساس ضعف و ناتوانی، روح و روان آنان را مانند موریانه بجود و نابودشان کند. هر ضربه‌ای می‌زنید برایش پیوست رسانه‌ای طراحی کنید و با اعلام عمومی آن، فحوای آیه قرآن را تحقق ببخشید.