دعوت به «زرنه» در میلاد مسیح ع

به گزارش مجله خبری نگار/همشهری: حال و هوای محله‌های ارمنی‌نشین از شمارش معکوس برای رسیدن سال نوی میلادی خبر می‌دهد؛ محله‌هایی در تهران، اصفهان، تبریز، شیراز، رشت، بندرانزلی، اراک و در گوشه و کنار که از روزگار صفویان، میزبان ارامنه هستند و جمعیت‌شان بین ۸۰ تا ۱۲۰ هزار نفر است، حالا با عطر شیرینی و درختان کوچک و بزرگ کاج و بابانوئل‌های مهربان به استقبال آغاز جشن کریسمس می‌روند.

هرچند حضور مسیحیان در ایران که ارامنه بخشی از آن‌ها محسوب می‌شوند، به روزگار اشکانیان می‌رسد و گستردگی جمعیت‌شان هم در استان‌های مختلف متفاوت است، اما ما برای حضور در تنها روستای ارمنی‌نشین کشور که از ۴ قرن پیش تا‌کنون فقط و فقط محل سکونت ارمنی‌ها بوده، راهی «زرنه» شده‌ایم؛ روستایی در ۱۸۰ کیلومتری شهر اصفهان و ۷ کیلومتری شهرستان بوئین میاندشت با جمعیت ۴۷ خانوار و ۱۵۰ نفر. در روز ولادت حضرت مسیح (ع)، دوشنبه ۴ دی که جشن کریسمس هم هست، اهالی این روستای ارمنی‌نشین آداب و رسوم خاصی دارند.

پارنج‌پلو، غذای شب سال نو

درخت کریسمس با گوی‌های قرمز و طلایی تزئین شده و در بهترین جای خانه‌های روستا جاخوش کرده است. عطر شیرینی محلی هم که بانوان روستا برای جشن و روز‌های سال نو می‌پزند در کوچه‌های کاهگلی روستا پیچیده است. برخی دیگر هم مشغول آماده کردن غذای سنتی روستا به نام «پارنج پلو» برای شب عید هستند. جانیک نظریان درباره این غذای مخصوص روستا به همشهری می‌گوید: «پارنج شبیه برنج است. از همان زمان صفویه که تعدادی از ارمنی‌ها در این روستا ساکن شدند، بذر گیاه پارنج را از گرجستان و ارمنستان با خود آوردند و در این روستا کاشتند.»

به‌گفته ژانت شاهی‌جانی، یکی از اهالی روستا، پارنج برخلاف برنج، طبع گرمی دارد و با ماهیچه و روغن حیوانی پخته می‌شود و یکی از غذا‌های اصلی شب عید است که با نان محلی و به صورت لقمه‌های کوچک میل می‌شود. نظریان ادامه می‌دهد: «سبزی پلو با ماهی و کوکوسبزی هم سر سفره شب عید ما هست؛ تنقلات و شیرینی هم که جای خود دارد.»

دیدنی‌ها کم نیست

از یک‌دهه پیش ۴۲۰ هکتار زمین کشاورزی زیر پوشش آبیاری مکانیزه قرار گرفته و علاوه بر سیب زمینی، گندم و جو و حالا پیاز، چغندرقند و کلزا هم کشت می‌شود.

۳۰ هکتار هم باغ و تاکستان است. جاذبه‌های گردشگری این روستا علاوه بر کلیسای ۵۰۰ مترمربعی که ساختش با خشت، گل، سنگ و چوب به دوران صفویه می‌رسد و سقف تیر چوبی‌اش با ۱۲ ستون ۶ متری استوار شده، شامل قبرستان قدیمی یک هکتاری ۷۰۰ ساله می‌شود که سنگ قبر‌های بزرگ با نقوش و نوشته‌های لاتین دارد.

بیشه‌زار پلیستون هم یکی از جاذبه‌های طبیعی گردشگری است جایی که به‌دلیل رویش پونه‌های خودرو به پونه‌زار یا پونه‌ستان معروف بوده و کم‌کم به پلیستون تغییر نام داده است.

روح‌الله محسنی، کارشناس گردشگری شهرداری بوئین‌میاندشت می‌گوید: «زرنه بومگردی ندارد و گردشگران می‌توانند از خدمات خانه مسافر در روستا بهره‌مند شوند.»