موشک «اسرائیل‌زن»، جواب لاف جدید نتانیاهو

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی پاسخ لفاظی‌های خود علیه جمهوری اسلامی ایران در نیویورک را از کبودرآهنگ گرفت؛ موشک‌های اسرائیل زن، سلاحی تهاجمی که تنها برای هدفی خاص طراحی شده است: «نیرو‌های اشغالگر صهیونیست». نخست‌وزیر این رژیم در مجمع عمومی سازمان ملل، ضمن تکرار درخواست‌های ادعایی از غرب برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای، وجود «یک تهدید جدی و باورپذیر هسته‌ای» علیه جمهوری اسلامی ایران را ضروری دانسته بود.

هرچند حتی به اذعان نهاد‌های اطلاعاتی امریکا و گزارش‌های چندین‌ساله آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ایران هیچ‌گاه به دنبال سلاح هسته‌ای نبوده است، اما لفاظی نتانیاهو، مسأله‌ای نبود که جمهوری اسلامی ایران به سادگی از کنار آن عبور کند. وی دو روز پس از این اظهارات، پاسخ خود را از همدان گرفت. سردار سرتیپ رضا طلایی‌نیک سخنگوی وزارت دفاع در یادواره شهدای شهرستان کبودرآهنگ گفت: «امروز موشک‌هایی در اختیار داریم که اسمش را گذاشته‌ایم موشک‌های اسرائیل‌زن، یعنی اصلاً نقطه هدف در وهله اول سرزمین‌های اشغالی است.»

وی در تشریح چرایی این نامگذاری، با تأکید بر اینکه سیستم تسلیحاتی ما باید متناسب با تهدیدات باشد، تصریح کرد: «جایی که بعضی وقت‌ها اراجیف می‌بافد، رژیم صهیونیستی است، لذا رسماً هم اعلام می‌کنیم که ما موشک اسرائیل‌زن در اختیار داریم؛ موشک حاج‌قاسم موشک اسرائیل‌زن است.»

عقب‌نشینی دفتر نتانیاهو با صدور بیانیه

در وهله نخست، خود این رژیم بود که با علم به باورناپذیر بودن این اراجیف و عواقب سخت آن برای این رژیم، از اظهارات نتانیاهو عقب‌نشینی کرد. مدت کوتاهی بعد از سخنرانی وی در سازمان ملل متحد، دفتر نتانیاهو در بیانیه‌ای اعلام کرد که نخست‌وزیر این رژیم دچار اشتباه لفظی شده و به جای «تهدید معتبر نظامی» برای ایران که در متن سخنرانی او آمده به اشتباه از عبارت «تهدید معتبر هسته‌ای» استفاده کرده است. باوجود این، به نظر می‌رسد بخشی از این لفاظی‌ها، نوعی واکنش روانی از سوی اشخاص یا رژیمی است که در بن‌بست مشکلات درونی خود گیر کرده‌اند. از نشانه‌های این بن‌بست، تسری یافتن تظاهرات درون این رژیم، به نیویورک و مقابل مقر سازمان ملل است. این تظاهرات نه‌تن‌ها هنگام حضور نتانیاهو در سازمان ملل روی داد، بلکه هنگام حضور وی در یک بیمارستان در این شهر نیز با جمعیت معترضین روبه‌رو شد که این حضور، به تقابل لفظی میان نخست‌وزیر این رژیم و برخی یهودیان حاضران منجر شد.

بازتاب ترس در رسانه‌های رژیم صهیونیستی

سخنرانی نتانیاهو در سازمان ملل، تقریباً با مراسم آغاز هفته دفاع مقدس در ایران همزمان بوده است. از این رو می‌توان این سؤال را طرح کرد که آیا این سخنان، خود واکنشی پر از هراس، نسبت به توانمندی‌های دفاعی جمهوری اسلامی ایران نبوده است؟ این هراس بیش از هرچیز در رسانه‌های این رژیم بازتاب یافت؛ ازجمله روزنامه صهیونیستی «جروزالم پست» در گزارشی به توانمندی خیره‌کننده ایران در کلاس پهپاد‌های بردبلند مدرن و موشک‌های بالستیک هایپرسونیک (فراصوت) پرداخت و با ابراز نگرانی از خانواده پنهانکار شاهد، مهاجر و آرش که توانایی بُرد پروازی ۲ هزار کیلومتر به مدت ۲۴ ساعت و تحمل ۳۰۰ کیلوگرم بار یعنی دو برابر ظرفیت پهپاد مهاجر ۶ را داراست، به مقامات صهیونیستی هشدار داد.

آرئیل کاهانا یادداشت‌نویس روزنامه یسرائیل هیوم نوشت: در حالی اسرائیل خود را از لحاظ سیاسی و نظامی برای سناریو‌های جنگ چندجبهه‌ای آماده می‌کند که بزرگترین وحشت تل‌آویو در زمان حاضر موشک‌های پیشرفته‌ای است که قادرند تل‌آویو و دیگر نقاط اسرائیل را مورد هدف قرار دهند. روزنامه هاآرتص هم در گزارشی در واکنش به رونمایی از موشک فتاح اعلام کرد: مسیر حرکت این موشک بسیار پیچیده است و قادر است از سامانه‌های پدافندی عبور کند، در حالی که فاصله بین ایران (و فلسطین اشغالی) ۱۱۰۰ کیلومتر است، برد این موشک ۱۴۰۰ کیلومتر اعلام شده است.

خبر بد برای نتانیاهو.

اما موشک‌های اسرائیل‌زن حاج‌قاسم، یا فتاح یا پهپاد‌های بردبلند، همه آن چیزی نیست که رژیم صهیونیستی باید از آن واهمه داشته باشد. در تازه‌ترین فرایند افزایش توان دفاعی جمهوری اسلامی ایران، سردار علیرضا تنگسیری فرمانده نیروی دریایی سپاه از ساخت پهپاد‌های آب‌نشین قادر به حمل موشک و بمب و پهپاد‌های هیبریدی خبر داد. در کنار آن، معاون صنعتی وزارت دفاع نیز پیشتر از تحویل موشک بالستیک شهید حاج‌قاسم به نیروی هوافضای سپاه خبر داده بود.

مجموعه این شرایط به علاوه واقعیت‌های منطقه‌ای گواهی می‌دهد که نتانیاهو و رژیم صهیونیستی، نه‌تن‌ها در حوزه داخلی در تنگنا‌های شدید قرار دارند، بلکه منطقه نیز برای آنان ناامن است و همه اینها، به همراه تمرکز برنامه دفاعی نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران، به معنای بازگشت هراس بیشتر به درون سرزمین‌های اشغالی است.