به گزارش مجله خبری نگار، محققان همواره نسبت به وجود پرتوهای یونیزه کننده در محیطهای مسکونی هشدار داده اند. این پرتوها نوعی پرتوهای قدرتمند هستند که الکترونها را از اتمها خارج میکند و در نتیجه باعث سرطان و در دوزهای بسیار بالا، مسمومیت با تشعشع و سوختگی میشود.
به طور عادی مانیتورهای قدیمی منبع سطح پایین اشعه ایکس یونیزه بودند، اما امروزه تقریباً همه آنها با نمایشگرهای صفحه تخت جایگزین شده اند که اشعه ایکس ساطع نمیکنند؛ بنابراین منابع داخلی باقی مانده تشعشعات عمدتاً چیزهایی هستند که حاوی مقادیر کمی از عناصر رادیواکتیو هستند. به عنوان مثال، موز حاوی مقدار کافی ایزوتوپ پتاسیم ۴۰ است که خوردن آن ۰.۰۰۰۱ میلیسیورت از این ماده به شما میدهد که تقریباً همان دوز تشعشعی است که اگر در ۸۰ کیلومتری یک نیروگاه هستهای زندگی کنید، دریافت خواهید کرد.
سیگار نیز میتواند منبع رادیو اکتیو دیگری به شمار میرود، زیرا کودهای مورد استفاده در گیاه تنباکو حاوی رادیوم رادیواکتیو، سرب و پولونیوم هستند و متاسفانه یک سیگار را به اندازه هفت موز رادیواکتیو دارد.
در مورد غذا خوردن، برخی از بشقابها و فنجانهای سرامیکی ساخته شده بین دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۷۰ از لعاب اکسید اورانیوم استفاده میکردند. خوردن یا نوشیدن از اینها تقریباً معادل خوردن یک موز در ساعت بود.
در ساختمانها نیز گرانیت به طور طبیعی حاوی مقداری اورانیوم است و این اورانیوم تحت واپاشی رادیواکتیو قرار میگیرد تا رادیوم و سپس گاز رادون تشکیل دهد. این گاز به آرامی در هوا نفوذ میکند و به دلیل اینکه تشعشعات آلفا از خود ساطع میکند، در صورت افزایش غلظت میتواند خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهد.
به این ترتیب میبینید که رادیو اکتیو در زندگی روزمره ما حضور داشته و بسیاری از منابع که در طول روز با آنها سر و کار داریم از خود امواج رادیو اکتیو صادر میکنند.