رویارویی تندرو‌ها یک اتفاق عجیب

به گزارش مجله خبری نگار/آیا افطاری قالیباف به تدریج معنای سیاسی خودش را باز می‌یابد؟ آیا حداد عادل به طور تصادفی با خاتمی در مراسم سالگرد مرحوم دعایی روبه‌رو شد و با او دست داد؟ هرچند نمی‌توان همه مسایل به تئوری توطئه منتسب دانست، ولی آیا می‌توان به عنوان یک احتمال، رویارویی میان تندروها، و نو اصولگرایان و اصولگرایان میانه رو را به عنوان یک وضعیت واقعی، صورتبندی برای آن راه حل داد؟

تندرو‌های پایداری در یک صورتبندی کمرهمت بسته اند تا نیرو‌های جمعیت پیشرفت و عدالت را از صحنه قدرت سیاسی و مجلس شورای اسلامی حذف کنند. این حذف با مهندسی انتخابات و برگزاری مشارکت حداقلی مردم میسر می‌شود. در این سناریو نیرو‌های احمدی نژاد تشکیل دهنده دولت سوم، در قالب دولت آقای رئیسی، قادر خواهند بود با تشکیل شریان، از نیرو‌های ائتلاف جدا شده و با ارائه فهرست مستقل، آراء و سازمان رای تندرو‌ها را به سود خود در صندوق رای بریزند. در این شرایط آنان قادر خواهند بود مجلس یکدست با قدرت ریاست جمهوری را شکل داده و راه رسیدن به ریاست جمهوری دوره دوم را برای رئیسی هموار کنند. البته اهداف تندرو‌های پایداری در این مرحله متوقف نخواهد شد. ولی اگر اصلاح طلبان، اصولگرایان میانه رو، و جمعیت پیشرفت و عدالت، در این باره کمی عقلانی بیندیشند، آیا اتحاد آنان در انتخابات پیش رو می‌تواند مجلس را در اختیار میانه رو‌ها قرار دهد و سپس انتخابات ریاست جمهوری را برای آقای رئیسی یک دوره‌ای کند؟

فقدان استراتژی به ویژه در اصولگرایان میانه رو و اصلاح طلبان میانه رو، مانع بزرگی برای تامین این هدف محسوب می‌شوند. در این باره اگر اصلاح طلبان می‌توانستند سخنان آقای باهنر را با افعال معکوس ترجمه و تفسیر کنند، موقعیت زمانی و مکانی برای آنان بیشتر آشکار می‌شود. مهندسی معکوس سخنان باهنر حاکی از استفاده تندرو‌ها از تاکتیک‌های منتج به کاهش مشارکت است. از این رو حاکمیت یکدست اکنون زمینه بروز حداکثری یافته است. تندرو‌ها به سوی خالص سازی این بار در درون جبهه اصولگرایان تندرو پیش رفته اند. از این منظر اگر مجلس در اختیار نیرو‌های پایداری قرار بگیرد، همه نیرو‌های موتلف با مجلس کنونی در بخش‌های مدیریتی از بدنه دولت حذف می‌شوند. آسیب بزرگ این مسئله، ایجاد وحدت میان نیرو‌های قالیباف و پایداری در دقیقه ۹۰ است. علت اتخاذ چنین تصمیمی پایگاه رای دولت احمدی نژاد در دولت رئیسی است که می‌تواند قدرت یکدست را بیش از گذشته پالایش کند.

اکنون زمان طرح یک احتمال غیر ممکن فرا رسیده است. آیا این احتمال وجود دارد که در یک همکاری گسترده، و همه جانبه، میان اصولگرایان میانه رو، اصولگرایان حاکم در مجلس طیف قالیباف، و همچنین اصلاح طلبان میانه رو، طرح عدم قدرت گیری تندرو‌ها در مجلس دوازدهم، و همچنین طرح یک دوره‌ای شدن دولت سیزدهم، اجرا شود؟ اجرایی شدن این طرح ابعاد بسیار مهمی دارد که یادداشت مستقلی را می‌طلبد. اما نتیجه قطعی آن حذف نیرو‌های احمدی نژاد و تندرو‌ها از مجلس و قدرت اجرایی خواهد بود. ناگفته نماند همان طور که از طرح به عنوان طرح غیرممکن نام برده شد، این طرح نیازمند قدرت تحلیلی و همه جانبه است که فقدان آن، آن را با شکست مواجه می‌سازد. به عبارت دیگر آیا امکان دارد اصلاح طلبان برای حذف تندرو‌های پایداری از مجلس با اصولگرایان میانه رو وارد مذاکره‌ای جدی شوند؟ در صورت ایجاد فضا برای پاسخگویی ضروری و جبری به این سوال، افطاری قالیباف و دیدار حداد عادل و سید محمدخاتمی تا اندازه‌ای معنادار می‌شود.

ولی دیدگاه دیگری نیز وجود دارد که حضور دو جناح قدرت گرا را بهتر از یکدست شدن آن می‌دانند. از این منطر سوال این است که در صورت چنین اقدامی آیا بهتر نیست دو جناح رقیب مثل جناح قالیباف و جناح پایداری در قدرت حفظ شوند تا طرح یک دست شدن قدرت کامل نشود؟ زیرا امتداد آنان در آینده، قدرت را در ایران بیشتر تعدیل می‌کند؟ در این باره نیز فرضیه‌ها و دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد که امکان طرح آن در این جا نیست.