انسان حریص‌ترین شکارچی سیاره زمین

به گزارش مجله خبری نگار،یافته‌های تحقیقات جدید نشان می‌دهد: مصرف غذایی این گونه ردپایی ۱۳۰۰ برابر بزرگ‌تر از هر چیز موجود دیگری در زمین ایجاد می‌کند. با این حال، تنها حدود نیمی از آنچه شکار می‌کند برای غذا صرف می‌شود.

آن شکارچی حریص ما انسان‌ها هستیم. با کمال تعجب، ما حتی در طبقه بندی شکارچیان هم نمی‌گنجیم، اما بخش عظیمی از استثمار جانداران به واسطه هوس‌های ما انجام می‌شود.

بوریس ورم (Boris Worm) بوم‌شناس دریایی دانشگاه دالهوسی و محقق این مطالعات توضیح می‌دهد: پدیده‌های فرهنگی موجب استثمار بیش از حد یک گونه وحشی می‌شود. ورم در اندونزی با نمونه واضحی از این مورد مواجه شد، جایی که تقاضا برای جغد‌های وحشی باشکوه افزایش یافت.

ورم می‌گوید: علاوه بر تغذیه صنعت حیوانات خانگی، استفاده از حیوانات در دارو‌ها و سایر محصولات در حال حاضر آنقدر رایج است که تهدید‌های کلیدی برای گونه‌های در معرض خطر در بسیاری از مناطق در سراسر جهان هستند. صرف نظر از اهداف مورد نظر، حذف این حیوانات از طبیعت دقیقاً تأثیری مشابه شکار در یک اکوسیستم دارد.

این رفتار نه تنها با حذف گونه‌ها تأثیر مستقیم دارد، بلکه باعث تغییرات رفتاری در آن‌هایی می‌شود که باقی مانده اند. اجتناب از شکار باعث استرس‌های رفتاری، فیزیولوژیکی و شناختی می‌شود که می‌تواند بر بقای حیوان و موفقیت پرورش آن تأثیر بگذارد؛ بنابراین افزایش شکار باعث افزایش این عوامل استرس زا نیز می‌شود.

علاوه بر این، حذف گونه‌ها یک فرآیند برداشت است که برخلاف انتخاب طبیعی، ویژگی‌های گونه‌ها را در طول زمان تغییر می‌دهد. تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که گونه‌های شکار شده توسط انسان برخی از ناگهانی‌ترین تغییرات صفاتی را که تاکنون در جمعیت‌های وحشی مشاهده شده است، نشان می‌دهند. این موضوع به طور بالقوه می‌تواند ویژگی‌های کلیدی را تغییر دهد که عملکرد‌های مهمی را ایجاد می‌کند که زیربنای کل اکوسیستم‌ها است.

راب کوک (Rob Cooke) بوم شناس مرکز اکولوژی و هیدرولوژی بریتانیا توضیح می‌دهد: انتخاب غیرطبیعی حیوانات توسط شکارچیان انسانی می‌تواند به طیف وسیعی از پیامد‌ها در سراسر اکوسیستم منجر شود و از تلف شدن بالقوه دانه پراکنده کننده‌های بزرگ گرفته تا علف‌خواران و شکارچیان را شامل می‌شود.

کوک اضافه می‌کند: ما یک شکارچی خارق العاده هستیم، زیرا طیف طعمه‌هایمان و تعداد کل گونه‌هایی که به دنبال آن هستیم فقط در مهره داران حدود ۱۵ هزار گونه است و ما از بسیاری از آن‌ها به شکلی ناپایدار استفاده می‌کنیم، به طوری که بقای آن‌ها را تهدید می‌کند.

اما راه‌هایی برای تغییر این موضوع وجود دارد. محققان به نمونه‌هایی از سیستم‌های مدیریت مکان محور اشاره می‌کنند که مردم بومی برای هزاران سال از آن‌ها برای ایجاد برداشت‌های پایدار استفاده کرده اند. ورم می‌گوید: خبر خوب این است که بشریت اکنون تمایلات مخرب ما را تشخیص داده و تلاشی واقعی برای استفاده از بهترین علم موجود برای درست کردن کار‌ها وجود دارد.