انفجار جذابیت در «TNT» حامد آهنگی؟!

به گزارش مجله خبری نگار، حامد آهنگی که او را بیشتر به عنوان یک کمدین می‌شناسیم این‌روز‌ها با کارگردانی و اجرای مسابقه «TNT»، تجربه تازه‌ای را در فضای تولید مسابقه‌های تلویزیونی ایجاد کرده؛ تجربه‌ای که نقاط ضعف، قوت و حتی حواشی زیادی داشته است. اما چرا «TNT» یک تجربه تازه و متفاوت است؟ اگر به عقب برگردیم می‌بینیم برنامه‌هایی با محوریت اطلاعات عمومی و هوش، از چند دهه قبل، پای ثابت تلویزیون بود؛ از «مسابقه هفته» با اجرای مرحوم نوذری تا نمونه‌های نه چندان موفق در این اواخر مثل «دورهمی» که حتی با حضور چهره‌ها در قامت شرکت‌کننده هم در جذب مخاطب موفق نبود.

پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی در همین مدت کوتاهی که از عمرشان می‌گذرد تلاش‌هایی در این زمینه داشتند که ناموفق بود. مثل «هفت خان» که حتی حضور گلزار به عنوان مجری هم نتوانست باعث پربیننده شدن آن باشد. برای همین VOD‌ها رفتند سراغ تولید رئالیتی‌شو‌هایی با حضور سلبریتی‌ها، که برخلاف سریال‌ها پرخرج نبود و اندازه مسابقه‌ها هم ریسک نداشت. در این بین «TNT» بدون آن‌که بخواهد سطح اطلاعات عمومی جامعه را بالا ببرد؛ صرفاً با هدف سرگرمی جلو آمده و از جنبه‌های مختلف هم مورد توجه قرار گرفته است. چرا؟

چرا خیلی‌ها «TNT» را دوست دارند؟

۱) اجرای پرانرژی و گرم

حامد آهنگی سعی کرده در ساخت این برنامه از برند خودش خرج نکند؛ بلکه مزیت نسبی‌هایی ایجاد کند که باعث شود خود برنامه جذاب باشد؛ نه عواملش. اجرای گرم و پرانرژی آهنگی یکی از اولین تفاوت‌های برنامه او با موارد مشابه است. او به‌راحتی با همه چیز شوخی می‌کند و انرژی تماشاگر و شرکت‌کننده را بالا می‌برد؛ هرچند گاهی در این شوخی‌ها افراط هم می‌کند. اما همین‌که احساس می‌شود یک دیوار خشک و بی‌روح بین او، تماشاگر سالن، شرکت‌کننده و ... قرار ندارد باعث اتمسفر خوبی در برنامه می‌شود.

۲) نوآوری در طراحی بخش‌ها

«TNT» در هر برنامه یک بخش جدید دارد. در همه بخش‌ها با کمی اغراق یک بلا بر سر شرکت‌کننده‌ای که جواب درست ندهد، می‌افتد. از خیس شدن، تا پرتاب شدن، آویزان شدن از سقف و رفتن در دل یک دایناسور شکمو؛ هرچند واضح است ایمنی در همه موارد رعایت شده، اما رفتار‌های اغراق شده شرکت‌کننده‌ها موقع این اتفاقات باعث می‌شود هیجان جالبی به تماشاگر منتقل شود. خلاصه حذف در این برنامه مثل بقیه برنامه‌ها ساده نیست.

۳) ریتم بالا، بدون تعارفات معمول

یکی از مشکلات مسابقات تلویزیونی، ریتم به شدت پایین آن‌هاست. در هر برنامه، بخش زیادی از وقت صرف معرفی شرکت‌کننده‌ها می‌شود. مجری از همسر، مادر یا همراه فرد که در سالن حضور دارد می‌پرسد آشپزی او چطور است؟ از رفتارش راضی هستید و خیلی سوالات دیگر که جذاب نیستند و قرار است زمان را پر کنند. اما در «TNT» این مورد لحاظ شده که همه چیز در چهارچوب مسابقه باشد و ریتم برنامه برای موارد متفرقه نخوابد.

۴) شرکت‌کننده‌های بامزه و حاضر جواب

شرکت‌کننده‌های «TNT» در بیشتر مواقع آدم‌هایی شوخ، حاضرجواب، باظرفیت و پرانرژی هستند. کسانی‌که به طرز عجیبی استرس ندارند، حتی وقتی با آن‌ها شوخی نامناسبی می‌شود به هم نمی‌ریزند. خیلی راحت با رقیب کُری می‌خوانند و اهل حرف‌های شعاری مثل «برد و باخت مهم نیست» و... وحرف‌هایی که در برنامه‌های دیگر می‌شنویم، نیستند. این‌که شرکت‌کننده‌ها واقعاً هدف‌شان رقابت است و باهم تعارف ندارند باعث جذابیت کار شده. اما یک نکته ظریف هم در این بین وجود دارد. شرکت در یک برنامه، آن‌هم وقتی سالن پر از تماشاگر و مجری منتظر است تا وقتی سوتی می‌دهی سربه سرت بگذارد تمرکز و اعتماد به‌نفس بالایی می‌خواهد. با این اوصاف، آمادگی ذهنی و روحی همیشگی شرکت‌کننده‌ها، این شائبه را در ذهن برخی ایجاد کرده که شرکت‌کننده‌ها با تیم ایده‌پردازی یا نویسندگان برنامه هماهنگ هستند و ممکن است برخی از شوخی‌ها یا اتفاقات طراحی شده باشد؛ یا لااقل قبل از ضبط برنامه، شرکت کننده‌ها به‌خوبی آموزش دیده یا گزینش شده باشند؛ هرچند با این فرض هم قرار نیست نتیجه نهایی مشخص باشد.

چرا ممکن است برخی «TNT» را دوست نداشته باشند؟

۱) سرگرمی صرف

وقتی قرار است شاهد یک مسابقه با محوریت هوش و اطلاعات عمومی باشیم؛ انتظار این است که لااقل کمی اطلاعات‌مان بالا برود. اما برنامه روی سرگرمی محض متمرکز است و برای همین ممکن است به مذاق برخی از بیننده‌ها خوش نیاید.

۲) سروصدای زیاد

برنامه قرار است پرانرژی و جذاب باشد؛ برای همین گروه موزیک داخل سالن وجود دارد. تماشاگران هم سروصدا می‌کنند. خود حامد آهنگی نهایت انرژی‌اش را می‌گذارد و در نهایت شرکت‌کننده‌ها هم برای این‌که ثابت کنند از بخش‌ها می‌ترسند با تمام وجود جیغ می‌زنند. همه این‌ها به‌کنار، گاهی خود آهنگی از آن‌ها می‌خواهد بی‌مقدمه جیغ بزنند. خب چنین تجربه‌ای قرار نیست برای همه جالب باشد.

۳) دکور تیره و نچسب

هرچند حین تصویربرداری تلاش می‌شود ما اطراف صحنه را نبینیم. اما در بیشتر اوقات فقط صدای تماشاگران را می‌شنویم و هیچ نوری روی آن‌ها نیست. کل استودیوی ضبط برنامه هم به دلیل این‌که بتواند بخش‌های مختلف را پوشش بدهد بزرگ است و وسط یک برنامه که قرار است انرژی خوبی داشته باشد، با فضای تیره‌ای مواجه می‌شویم که نچسب است.

با این حال این برنامه را دوست داشته باشید یا نه، تا حد زیادی سلیقه‌ای و ممکن است نقاط قوت برنامه را جزو ضعف‌هایش حساب کنید و برعکس. اما نمی‌توان منکر این موضوع شد که «TNT» تجربه تازه‌ای در یک مسابقه تلویزیونی است.

منبع: خراسان