به گزارش مجله خبری نگار، رویترز گزارش داده ۶ مقام چین برای شرکت در یک مراسم فرهنگی وارد تایوان شدهاند. این سفر در بحبوحه شدت گرفتن تنشهای نظامی در سراسر تنگه تایوان و همچنین تلاشهای واشنگتن برای تنشآفرینی با چین در خصوص این منطقه صورت گرفته است.
دولت تایوان در هفته جاری اجازه سفر این ۶ مقام به سرپرستی «لیو شیائودانگ»، معاون دفتر امور تایوان در چین برای شرکت در «جشنواره لانترن در تایپه» صادر کرد. لیو بعد از ورود به فرودگاه تایپه به سوالات خبرنگاران پاسخ نداد و هیأت همراه او تحت حفاظتهای شدید امنیتی محل را ترک کرد.
حدود ۱۲ نفر از فعالان حامی جدایی تایوان از چین در فرودگاه به سفر مقامهای چین اعتراض کردند و شعارهایی مانند «چین و تایوان، ۲ کشور جدا از هم» سر دادند. در همین حال، در همان فرودگاه عده دیگری از تظاهراتکنندگان شعارهایی در حمایت از مقامهای چین سر دادند.
«جمهوری چین» نام رسمی تایوان است این بخش از چین در سال ۱۹۱۱ میلادی بعد از سرنگونی آخرین سلسله امپراطوری چین بنیان نهاده شد پس از پیروزی انقلاب چین در سال ۱۹۴۹ و روی کار آمدن مائو، سران حزب ناسیونالیست که از ۱۹۱۱ تا ۱۹۴۹ بر چین حکمرانی میکردند به تایوان فرار کردند و در آنجا حکومتی موازی با حکومت «جمهوری خلق چین» که در سرزمین اصلی چین بود تشکیل دادند، از آن زمان تا سال ۱۹۷۹ میلادی، چین و تایوان با وجود آنکه دارای زبان و فرهنگ واحد بودند دو دولت جداگانه داشتند.
اما ایالات متحده در سال ۱۹۷۹ میلادی «جمهوری خلق چین» را به رسمیت شناخت و با «جمهوری چین» یا همان تایوان رابطه دیپلماتیک خود را قطع کرد و اعلام نمود دولت جمهوری خلق چین تنها دولت واحد چین است، اما با این وجود دولت ایالات متحده تسلیم خواسته چین مبنی بر به رسمیت شناختن حاکمیت چین بر تایوان نشد.
چین و تایوان تا پیش از دهه ۱۹۹۰، هیچ رابطه رسمی با یکدیگر نداشتند در دهه ۱۹۹۰، با امضای توافقنامهای بین این دو، راه برای برقراری روابط اقتصادی و فرهنگی باز شد و چین توانست از راه معامله با تایوان، میلیاردها دلار به دست آورد مقامهای چین و تایوان در سال ۱۹۹۲ میلادی به توافق رسیدند هر اقدامی در این منطقه و در روابط طرفین بر اساس اصل «چین واحد» باشد بر اساس این اصل، چین و تایوان به یک کشور که همان سرزمین مادری است تعلق دارند.
بر اساس اصل «یک چین» یا «چین واحد» هر کشوری که دارای روابط رسمی با پکن است حق ندارد با تایوان روابط رسمی داشته باشد آمریکا نیز بر اساس این اصل قراردادهای رسمی اش را به جای تایوان با چین منعقد میکند، ولی همزمان به روابط «غیررسمی» اش با تایوان ادامه داده و نمایندههای «غیررسمی» به این منطقه میفرستد.