به گزارش مجله خبری نگار،در طول تاریخ، انسانها برای پیشرفت به همکاری و روابط اجتماعی متکی بوده اند. البته، وقت گذراندن ما با افراد مختلف، در طول زندگی ما تکامل مییابد.
با استفاده از آمارهای Our World in Data، به بررسی این موضوع میپردازیم که آمریکاییها در سنین مختلف زندگی خود بیشترین زمان را با چه کسانی میگذرانند.
در سالهای نوجوانی متوسط آمریکاییها، بیشتر وقت خود را تنها با خانواده میگذرانند. این منطقی است، زیرا اکثر افراد زیر ۱۸ سال هنوز در خانهای با هسته خانواده خود زندگی میکنند، یعنی پدر و مادر و خواهر و برادر.
با جهش به اوایل بزرگسالی، افراد ۲۵ ساله به طور متوسط ۲۷۵ دقیقه در روز را تنها و ۱۹۹ دقیقه را با همکاران خود میگذرانند. این آمار، براساس افرادی است که در دهه بیست زندگی خود وارد محیطهای کاری شده اند.
در سن ۳۵ سالگی، افراد ۲۶۳ دقیقه از روز را به تنهایی میگذرانند. با این حال، زمان صرف شده با کودکان و شرکای زندگی (نفر دوم)، به ۴۵۰ دقیقه یا حدود ۷.۵ ساعت در روز میرسد.
اگرچه مردم با بالا رفتن سن، زمان بیشتری را با بچهها و شرکای زندگی خود میگذرانند، این روند ممکن است تغییر کند، زیرا امروزه زنان فرزندان کمتری دارند. تعداد بیشتری از زنان در حال تحصیل هستند و وارد نیروی کار میشوند که باعث میشود بچه دار شدن را به تعویق بیاندازند یا به طور کامل از آن صرف نظر کنند.
با رسیدن به ۴۵ سالگی، هر فرد به طور متوسط ۳۰۹ دقیقه در روز را تنها میگذراند و در رتبه دوم، ۱۹۹ دقیقه را با کودکان میگذراند. وقت گذراندن با همکاران، در طول دهه چهل فرد نسبتاً ثابت باقی میماند، که برای اکثر افراد مصادف است با اواسط دوران کار.
آمریکاییها در سن ۵۵ سالگی، زمانی که به تنهایی میگذرانند همچنان در رتبه اول قرار میگیرد، اما زمان صرف شده با شریک زندگی به ۱۸۴ دقیقه میرسد و وقت گذراندن با همکاران نیز افزایش مییابد و زمان صرف شده با کودکان را کاهش میدهد.
به طور معمول، زمانی که در اواسط دهه پنجاه با کودکان سپری میشود، با بزرگ شدن کودکان، کاهش شدیدی پیدا میکند. امروزه کودکان مدت زمان بیشتری در خانه میمانند. ۵۲ درصد از کودکان بزرگسال در ایالات متحده، با والدین خود زندگی میکنند.
با نزدیکتر شدن به دوران پیری، در حدود ۶۵ سالگی و شروع بازنشستگی، افراد زمان کمتری را با همکاران خود میگذرانند و بیشتر وقت خود را در تنهایی یا با همسرانشان اختصاص میدهند. از سن ۶۵ تا ۷۵ سالگی، افراد به طور مداوم بیشترین زمان را در تنهایی و سپس با شریک زندگی و خانواده میگذرانند.
یکی از مهمترین روندها در نمودار افزایش زمان صرف شده مختص تنهایی است.
زمانی که فردی به ۸۰ سالگی میرسد، تنهایی روزانه به ۴۷۷ دقیقه میرسد که میتواند یک واقعیت مشکل ساز باشد. با ادامه روند پیری جمعیت در بسیاری از کشورهای جهان، افراد مسن بیشتری بدون منابع یا ارتباط اجتماعی باقی میمانند.
علاوه بر این، در حالی که یک چهارم آمریکاییهای مسن به تنهایی زندگی میکنند، روند زندگی انفرادی تقریباً در هر گروه سنی رو به افزایش است.
یک نتیجه طبیعی این است که افزایش زمان تنهایی تأثیرات منفی بر افراد دارد، با این حال، تنها بودن لزوماً مساوی با تنهایی نیست. هیچ ارتباط مستقیمی بین تنها زندگی کردن و احساس تنهایی گزارش نشده است.
یکی از آخرین ملاحظات نقش فناوری در تعاملات اجتماعی ماست. به لطف گوشیهای هوشمند و پلتفرمهای اجتماعی، زمانی که در تنهایی میگذرد، لزوماً برابر با انزوا نیست. تنها زمان صرف شده با دیگران نیست، بلکه کیفیت و انتظارات است که باعث کاهش تنهایی میشود.
منبع:روزیاتو