باران در سیاره‌های دیگر چگونه است؟

به گزارش مجله خبری نگار، این‌جا روی زمین، ما به نوع خاصی از آب‌و‌هوا عادت کرده‌ایم. البته گاهی ممکن است اوضاع جوی غیرقابل پیش‌بینی و ترسناک باشد، اما دست‌کم مطمئن هستیم آن چه روی زمین می‌بارد، صورتی از آب است؛ برف، باران، تگرگ؛ بنابراین جای تعجب ندارد که وقتی قرار باشد به بارش در سیاره‌های دیگر فکر کنیم، شکلی از آب را تصور کنیم، اما خب زمین تنها سیاره‌ای است که آب مایع دارد. در سیارات دیگر بارش وجود دارد، اما آب نیست. پس چیست؟

باران الماس در زحل

بیایید با جالب‌ترین نوع بارش در سیارات غیر از زمین شروع کنیم، الماس! دانشمندان تخمین می‌زنند که سالانه حدود هزار تن الماس بر سطح زحل می‌بارد. آن‌ها می‌گویند طبق یافته‌های‌شان احتمالا در زحل، نپتون، مشتری و چند سیاره دیگر باران الماس وجود داشته‌باشد و معتقدند که شرایط زحل برای این بارش مهیاتر است. توفان‌های شدید همراه با رعد‌وبرق در زحل (۱۰ بار در هر ثانیه) و دمای بسیار بالا می‌تواند باعث شکسته شدن مولکول‌های متان در اتمسفر شود. با شکسته شدن متان، یک مولکول کربن و ۴ مولکول هیدروژن آزاد می‌شود که به‌دلیل سنگینی کربن، این اتم به سطح سیاره سقوط می‌کند. این اتم‌ها حین حرکت در جو متراکم و لایه‌ای زحل به گرافیت تبدیل می‌شوند، تحت فشار قرار می‌گیرند و درنهایت به‌شکل قطرات ریز الماس (با قطر کمتر از یک میلی‌متر) می‌بارند، اما پس از رسیدن به عمق ۳۶ هزار کیلومتری، به‌دلیل دمای بسیار زیاد، الماس‌ها ذوب می‌شوند. اگر رویای سفر به زحل و جمع‌آوری الماس به ذهن‌تان خطور کرده، لازم است یادآوری کنیم که این نظریه هنوز ثابت نشده است.

بارش اسیدسولفوریک در زهره

جو سیاره زهره مملو از ابر‌های اسیدسولفوریک است، اما از آن جایی که سیاره دمایی حدود ۸۹۴ درجه فارنهایت (۴۸۰ درجه سانتی‌گراد) دارد، قطرات باران اسیدی (اسیدسولفوریک مایع) قبل از این‌که به سطح سیاره برسند، در ارتفاع ۲۵ کیلومتری، بخار و به گاز تبدیل می‌شوند؛ بنابراین اصلا لازم نیست نگران باشید که باران اسیدی در زهره شما را ذوب کند، اما خب متأسفانه دمای ۴۸۰ درجه‌ای قطعا در کسری از ثانیه شما را نابود خواهد کرد. پس سفر به زهره هم مثل گشت‌وگذار در زحل به‌امید جمع کردن الماس، فعلا منتفی است!

باران متان در تیتان

روی تیتان که بزرگ‌ترین قمر زحل است، باران‌های توفان‌زایی از جنس متان یخ‌زده می‌بارد. درست مثل زمین که چرخه آب دارد، تیتان هم چرخه متانی دارد و بارش متان در آن فصلی است. باران متان دریاچه‌ها را پر می‌کند، دریاچه‌ها بعد از آن تبخیر می‌شوند و بخار مجدد به‌شکل ابر‌هایی از متان درمی‌آید و همه‌چیز دوباره آغاز می‌شود. از آن‌جایی‌که دمای سطح تیتان بسیار سرد و منفی ۲۹۰ درجه فارنهایت (منفی ۱۷۹ درجه سانتی‌گراد) است، متان در این سیاره به حالت مایع درمی‌آید. کوه‌هایی از یخ جامد هم در این قمر وجود دارند. علاوه‌بر این‌ها در مریخ پدیده بارش یخ خشک، در مشتری بارش هلیوم مایع و در خورشید بارش پلاسما وجود دارد و زمین تا جایی که امروزه می‌دانیم، تنها سیاره باران‌های آبی است.