به گزارش مجله خبری نگار/ خراسان: «تالابهای ایران مانند اثری تاریخی در حال تخریب هستند و دیگر امیدی به احیای این مرده نیست.» این جمله از محمدعلی یکتا نیک، فعال زیست محیطی است که چندی پیش بیان کرده بود و چقدر به وضعیت این روزهای تالاب میقان شباهت دارد. در روزهای اخیر تصاویر هوایی از این تالاب در شبکههای اجتماعی دست به دست شد که نشان میدهد در سالهای اخیر حجم آب این دریاچه سال به سال کم و کمتر میشود.
تالاب میقان در استان مرکزی با وسعت ۲۵ هزار هکتار در فاصله ۱۴ کیلومتری از مرکز شهر اراک واقع شده و متوسط ارتفاع تالاب از سطح دریاهای آزاد حدود ۱۶۵۰ متر است. براساس گزارش اداره کل حفاظت محیط زیست استان مرکزی آب تالاب از بارشهای جوی منطقه، آب سه رودخانه قره کهریز، فراهان و شهراب و همچنین پساب تصفیه فاضلاب اراک تامین میشود. این تالاب ارزشمند از زیستگاههای مهم ۱۴۰ گونه پرنده مهاجر از جمله کنگر، خودکا، اردک نوک پهن، فلامینگو، غاز خاکستری و... به حساب میآید. همچنین این تالاب بزرگترین منبع سولفات سدیم در جهان را دارد و ۴۷ میلیون تن سولفات سدیم را که حدود ۶۰ درصد از منابع سولفات سدیم کشور میشود، در خود جا داده است.
به گزارش سازمان فضایی ایران به نقل از مدیرعامل شرکت آب منطقهای استان مرکزی، تالاب میقان به دلیل خشکسالیهای پی در پی به ویژه در سالهای اخیر، احداث سدهای متعدد در حوضه آبریز بالادست، بهره برداری از سفرههای آب زیرزمینی منطقه، تغییر کاربری اراضی، معدن کاوی، چرای شدید و دیگر عوامل، دستخوش تغییرات شده است. فرمانده یگان حفاظت محیط زیست استان مرکزی در گفتگو با ایرنا دلیل خشکی تالاب میقان را افزایش دما و تبخیر سریع آب تالاب اعلام کرده و راه نجات تالاب را بهبود بارشها دانسته بود! البته در نامهای که اردیبهشت امسال جمعی از فعالان حوزه محیط زیست برای مسئولان کشوری و استانی ارسال کردهاند آمده است: برداشت بیرویه سولفات سدیم از بستر دریاچه باعث فرونشست آب و تخریب محیط زیست طبیعی حاشیه تالاب شده است.
از آن جایی که تالاب میقان به دلیل شوری آب دارای لایههای نمکی است با خشک شدن به منبع خطرناکی از مواد سمی تبدیل شده که با بادهای فصلی به سوی کلان شهر اراک و روستاهای اطراف روانه خواهد شد.