ضرب المثل " فلفل نبین چه ریزه"

به گزارش مجله خبری نگاردر ادبیات فارسی ایران واژه‌ها و اصطلاحات کاربردی و شیرینی وجود دارد مثلا اگر بخواهیم برای شخصی منظوری خاص را برسانیم از ضرب و المثل استفاده می‌کنیم تا مقصود خود را غیر مستقیم به فرد برسانیم اگر فرد باهوش باشد متوجه حرف می‌شود یک مثال رایج فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه این مثال در جا‌های خاص کاربرد دارد از جمله جایی کاربرد دارد که پیروزی موفقیت افراد در هیکل و زور و بازو نیست به عقل و هوش طرف است در چنین مواردی استفاده می‌شود که در مجله سبک زندگی نگارمگ بخوانید.

موشی بنام فلفلی در دشت برای خودش لانه‌ای درست کرد و خیالش راحت بود که زمستان را بخوبی سپری می‌کند.یک روز گاوی برای علف خوردن به دشت آمد وروی لانه آقا موشه نشست و مشغول استراحت شد.
موش آمد و از آقای گاو خواهش کرد که از روی لانه اش بلند شود تا خراب نشود. ولی گاو هیچ توجهی به موش نکرد و گفت: ” تو نیم وجبی به من دستور می‌دهی که از اینجا بلند شوم. می‌دانی من کی هستم، می‌دانی من چقدر قوی و پر زورم، حالا برو پی کارت و بگذار استراحت کنم. “

موش دوباره خواهش و التماس کرد، ولی فایده‌ای نداشت و گوش آقا گاو به این حرف‌ها بدهکار نبود. موش پیش خودش فکر کرد، حالا که با خواهش کردن مشکلش حل نشده باید کار دیگری بکند.
بعد یکدفعه روی آقا گاو پرید. گاو از خواب بیدار شد و خودش را تکان داد. موش روی گوش گاو پرید و یک گاز محکم از گوش او گرفت. گاو از جایش بلند شد و شروع به تکان دادن سرش کرد. ولی موش روی زمین پرید و در یک سوراخ پنهان شد و گاو نتوانست کاری کند.

وقتی گاو دوباره خوابش برد، موش دم گاو را گاز گرفت و روی درخت پرید. گاو از درد بیدار شد. خیلی عصبانی بود، سعی کرد که بالا بپرد و موش را بگیرد تا ادبش کند، ولی دستش به او نمی‌رسید.
موش گفت: ” اگه بازم روی لونه من بخوابی، گازت می‌گیرم. “
گاو دید، چاره‌ای ندارد جز اینکه از آنجا برود و جای دیگری بخوابد. گاو پیش خودش گفت: ” فلفل نبین چه ریزه، بشکن ببین چه تیزه. با این قد و قواره فسقلی اش چه جوری حریف من شد. “
موش با اینکه خیلی کوچکتر از گاو بود توانست مشکلش را حل کند.

پس کارآیی هر کس و هر چیز به قدو قواره اش نیست، مثل فلفل قرمز، با اینکه کوچک است، ولی وقتی می‌خوریم از بس تند است دهانمان می‌سوزد.

نتیجه:

به راستی هیچوقت نمی‌توان از ظاهر کسی، قضاوت درستی درباره او داشت. وقتی امروزه می‌دانیم یک مورچه می‌تواند اجسامی تا ۱۰۰ برابر وزن خود را حمل کند، دیگر جایی برای قضاوت‌های ظاهری و کوته فکری باقی نمی‌ماند. خدا در وجود هر موجودی کوچک یا بزرگ قدرت و استعداد‌هایی قرار داده که مخصوص خود اوست و با دیگران تفاوت دارد.