به گزارش مجله خبری نگار،به نقل از ساینس الرت، نیکلاس درایر، ژنومیست موزه تاریخ طبیعی دانمارک و همکارانش، بیش از ۳۰۰۰ لارو کوچک را جمعآوری و با تحلیل RNA آنها، درخت ژنتیکی خانواده سختپوستان را ترسیم کردند.
جیمز برنوت، اکولوژیست دانشگاه کنتیکت، میگوید: «تحلیلهای گسترده نشان داد که این لاروها با صدفداران (Barnacle) مرتبط هستند، اما شباهتی به صدفهای انگلی دیگر ندارند.» با این حال، اندام قلابی شکل لاروها و واکنش آنها به هورمون رشد نشان میدهد که بزرگسالان این گونه بهعنوان یک انگل در داخل بدن یک موجود دیگر زندگی میکنند و از منابع بدن او تغذیه میکنند. اما نوزادان این گونه، آزادانه در آب زندگی میکنند.
لاروها آزادانه در آب شناور هستند و پس از رسیدن به بزرگسالی، وارد بدن میزبان میشوند. تصاویر میکروسکوپی نشان میدهند که فاستتوکتانها (Facetotecta) از مرحله نوزادی (y-larvae) تا مرحله کرم مانندی (ypsigon) رشد میکنند و طول آنها نهایتا به حدود ۱۰۰ میکرومتر خواهد رسید.
برنوت میگوید: «برخی صدفهای انگلی مانند ریشه در بدن خرچنگها رشد میکنند و موجب عقیم شدن میزبان میشوند. آنها حتی میزبانهای نر را وادار میکنند که مانند مادههای باردار رفتار کنند و به این طریق از منابع بدن آنها استفاده میکنند.»
مطالعات پیشین نشان دادهاند که وقتی فاستتوکتانها در معرض هورمون پوستهریزی سختپوستان قرار میگیرند، از اسکلت خارجی خود خارج شده و به موجودات کرم مانند تبدیل میشوند، مانند صدفهایی که خرچنگها را آلوده میکنند.
محققان بر این باورند که این پدیده نمونهای از «تکامل همگرا» است؛ یعنی فشارهای فرگشتی (Evolutionary pressure) موجب شده گونههای متفاوت، ویژگیهای مشابهی در ظاهر و رفتار خود نشان دهند، بدون اینکه از یک جد مشترک نشأت گرفته باشند. درایر و همکارانش میگویند: «دادهها نشان میدهد که گونههای گروه Thecostraca بهطور مستقل به زندگی انگلی روی آوردهاند و این تغییر ارتباطی با اجداد آنها ندارد.»