به گزارش مجله خبری نگار، میهیونگ پارک، رئیس عملیات این سازمان در افغانستان، گفت: «بعضی از این افراد قبلاً هرگز آنجا زندگی نکردهاند.» برخی دیگر مجبور شدهاند داراییهای خود، از جمله خانه و زمین، را بفروشند یا حتی برای تأمین مالی پرواز یا مهاجرت خود، بدهکار شوند و در نتیجه پس از بازگشت به خانه، درآمد بسیار کمی داشته باشند یا اصلاً درآمدی نداشته باشند.
پارک که اخیراً در برلین با مقامات وزارتخانههای کشور و امور خارجه آلمان گفتوگوهایی انجام داده بود، از حمایت آلمان و اتحادیه اروپا از تلاشهای سازمان ملل برای کمک به بازگشتکنندگان، به ویژه با ارائه مایحتاج اولیه در «مراکز پذیرش» واقع در گذرگاههای مرزی، از جمله حمایت مالی برای پوشش هزینههای سفر در داخل افغانستان، قدردانی کرد.
پارک به حداقل دو تحول مثبت اشاره کرد: سازمانهای امدادی بینالمللی اکنون به تمام استانهای افغانستان دسترسی دارند و وضعیت امنیتی به طور کلی پایدارتر از پنج سال پیش است.
در همین حال، بازگشتهای گسترده همچنان ادامه دارد و روزانه هزاران نفر از کشورهای همسایه، به ویژه از پاکستان و ایران، که از ابتدای سال ۲۰۲۳ منبع بیشترین اخراجها بودهاند، به افغانستان بازمیگردند. پروازهای چارتر نیز به طور منظم از ترکیه برای بازگرداندن افغانها انجام میشود.
به گفته مقامات ترکیه، این افراد اخراج شده پس از نگهداری در مراکز بازداشت بسته به دلیل نداشتن مجوز اقامت معتبر، داوطلبانه کشور را ترک کردند. با این حال، سازمانهای غیردولتی، مانند شورای اروپایی پناهندگان و تبعیدیان، وضعیت را متفاوت میبینند. یک تحلیل که اخیراً منتشر شده است نشان میدهد که علاوه بر ۱۶۲۶۸ افغان که امسال تا ۸ مه دستگیر شدهاند، ۶۵۸۱۵ افغان سال گذشته به عنوان مهاجران غیرقانونی در ترکیه دستگیر شدهاند.
تعداد زیادی از افغانهای ساکن شهرهای ترکیه در آنجا کار میکنند تا پول کافی برای ادامه سفر خود به اروپا از طریق قاچاقچیان انسان را جمعآوری کنند. در این زمینه، اتحادیه اروپا اعتراض چندانی به بازگرداندن سالانه هزاران افغان توسط ترکیه نشان نمیدهد و این اقدام را در کاهش تعداد مهاجران غیرقانونی که به سمت اروپا میروند، مؤثر میداند.